(توسط لورنزو میدیلی) جنگ سایبری که به آن جنگ سایبری نیز گفته می شود، جنگی است که توسط رایانه ها، توسط ایالت ها یا اپراتورهای آنها علیه سایر ایالت ها هدایت می شود. این جنگ که به عنوان "جنگ سایبری" شناخته می شود، معمولاً علیه شبکه های دولتی و نظامی به منظور ایجاد اختلال، تخریب یا حتی انکار استفاده از آن انجام می شود.
جنگ سایبری، که اغلب به عنوان جاسوسی یا جنایت سایبری شناخته می شود، نباید با استفاده تروریستی از فضای سایبری، با خود جاسوسی سایبری اشتباه گرفته شود. jus ad explorandum) یا در مورد جرایم سایبری، یا آن پدیده مجرمانه که با سوء استفاده از فناوری اطلاعات مشخص می شود، حتی اگر استراتژی های یکسان در هر چهار نوع فعالیت استفاده شود، با این حال، تعریف همه آنها به عنوان جنگ سایبری یک تفسیر نادرست باقی می ماند.
به عنوان مثال، در زمینه جرایم سایبری، یکی از مقررات قانون کیفری که دسترسی غیرمجاز به سیستم رایانه ای را تداعی می کند، توسط هنر برجسته شده است. ماده 615 ق.م.ا. واضح است که جنایاتی مانند جاسوسی سایبری نیز می تواند در جنگ سایبری مرتکب شود. شناسه است مجموعه فعالیت‌هایی که برای جستجوی اطلاعات محرمانه مانند رمز عبور، ایمیل‌ها، پروژه‌ها در یک سیستم معین، با هدف سرقت اسرار که معمولاً توسط رقبا انجام می‌شود، با هدف کسب مزایای نظامی، سیاسی یا اقتصادی از طریق عملیات طراحی شده است. از فوق سری. در حال حاضر، بسیاری از ایالت ها در حال تطبیق با تکامل سیستم عامل های کامپیوتری و خطوط اتصال اینترنت هستند که این امر به دلیل نوآوری های تکنولوژیکی و مطابقت با مدل های جدید "جنگ" است.
سایبرنتیک فضایی به مجموعه ای از عوامل بستگی دارد، از زیرساخت ها گرفته تا همه ابزارهای شناسایی شده و مؤثر برای امنیت ملی، تا عملکرد جامعه مدرن را تضمین کند. یکی از ترس‌های اصلی جامعه بین‌المللی همچنان تهدید جنگ سایبری، به‌ویژه جنگ تروریستی فراملی و تمام موارد پس از آن است. دقیقاً به همین دلیل، نیروهای هر کشور، عضوی از حیات اجتماعی بین‌المللی، به دنبال حملات سایبری جدی که تا به امروز رخ داده، در حال ترسیم برنامه‌های استراتژیک جدید برای دفاع در برابر این حملات و تضمین حفاظت بیشتر از امنیت داخلی هستند. امنیت جمعیت خودش
حتی اگر معنای جنگ سایبری هنوز مشخص نشده باشد، سعی می‌کنند با آماده‌سازی برای «آینده سایبری» یعنی آینده سایبری چشم‌اندازی را ارائه کنند. از زاویه جنتیوم (از دیدگاه حقوق بین الملل عمومی)، بخش بزرگی از دکترین با مقایسه خود به اطلاع رسانی خود ادامه می دهد تا بفهمد آیا ممکن است بین حقوق بین الملل و حقوق داخلی رابطه وجود داشته باشد یا خیر.
بدون روشن بودن مفهوم، مهم است که برویم و حوزه سایبری فضایی را تحلیل کنیم که بتوانیم آن را به سه بخش تقسیم کنیم: در بخش اول، قسمتی است که پایه ای به نام "بخش فیزیکی" را مشخص می کند. ما در بر داشتیم شامل تمام قطعات فیزیکی و بتونی تشکیل دهنده یک کامپیوتر مانند کابل ها، سخت افزار و همچنین لوازم جانبی و تجهیزاتی مانند ماهواره ها و نام مستعار، بدون آن بخش های بعدی نمی توانند کار کنند. بخش دوم شامل کلیه نرم افزارهای دارای دستورالعمل استفاده است و در نهایت به بخش سوم تعلق دارد لایه معنایی شامل تعامل انسانی از طریق اطلاعات تولید شده توسط رایانه ها و نحوه درک آنها توسط کاربر.
سه بخش ذکر شده در بالا نشان دهنده آسیب پذیری آنها در انواع حملات است. به عنوان مثال، حملات جنگ سایبری را در نظر بگیرید که می توانند زیرساخت های مادی سایبرنتیک فضایی را از طریق استفاده از سلاح های درگیری کلاسیک و تاکتیک های استراتژیک مورد حمله قرار دهند. سیستم‌های عامل مغزهای الکترونیکی می‌توانند هدف اصلی تخریب باشند. شبکه‌های آنها می‌تواند تداخل پیدا کند یا از بین برود و بنابراین، اپراتورها (یعنی افراد) این زیرساخت فیزیکی می‌توانند برای دستیابی به دسترسی مادی به شبکه یا سیستم رایانه‌ای، تحت انواع انقیاد، فریب تا ایجاد مرگ قرار گیرند.
نمونه‌ای از یک حمله فیزیکی که شامل تخریب شبکه‌های ارتباطی، سیستم‌های کامپیوتری و مخابرات می‌شود را می‌توان در عملیات نیروی متفقین اتحاد آتلانتیک یافت.
حملات مشابهی می تواند علیه نرم افزاری که سیستم های کامپیوتری را مدیریت می کند رخ دهد. ما می توانیم سلاح هایی را که قادر به انجام چنین حملاتی هستند به دو سطح مختلف تقسیم کنیم. بدافزار، نرم افزار مخرب قابل مقایسه با ویروس های تروجان، جاسوس افزارها و کرم ها. همین‌ها می‌توانند حوزه رایانه نرم‌افزاری را که قبلاً مورد استفاده قرار می‌گرفت، خراب کنند تا سیستم‌عامل رایانه شخصی را تغییر دهند و بنابراین در استفاده خود برای اپراتور مشکلاتی ایجاد کنند.
Il خود داری از خدمات یا از DDoS این دومین سلاحی است که در آن بدافزارها برای مقابله با سیستم‌های رایانه‌ای مغزهای الکترونیکی استفاده می‌شود تا زمانی که آنها غیرفعال شوند.
مخفف عبارت Distributed Denial of Service است که می تواند به این صورت ترجمه شود وقفه توزیع شده از خدمات، شامل هجوم یک سایت با درخواست ها تا زمانی که دیگر عملیاتی و غیرقابل دسترسی باشد. طبق آخرین اطلاعات ازانجمن ایتالیایی برای امنیت فناوری اطلاعات، "DDoS از جمله حملاتی است که هر پنج دقیقه یک بار به همراه بدافزار و باج افزار به یک تجارت حمله می کند."
بنابراین، به طور کلی، این نوع حملات سایبری با هدف هدف قرار دادن کاربران انسانی، دستکاری مهارت های درک آنها به منظور سرقت و به دست آوردن اطلاعات مورد علاقه مانند رمز عبور، جزئیات مالی و اطلاعات محرمانه موسسات عمومی انجام می شود.
همچنین دو استراتژی حمله سایبری در حال ظهور وجود دارد. استراتژی اول با ایمیل‌هایی که به افراد فیزیکی هدفمند ارسال می‌شوند، که از آنها دعوت می‌شود تا برخی اطلاعات محافظت شده را برای اهداف قانونی منتشر کنند، استراتژی دوم خود را با نرم‌افزاری آلوده به بدافزار معرفی می‌کند که در عموم راه‌اندازی می‌شود به این امید که فردی آن را پیدا و نصب کند. ، بنابراین کل سیستم کامپیوتری را به خطر می اندازد. بر اساس مطالعات انجام شده، حمله سایبری که توسط یک دولت علیه دولت دیگر انجام شده و باعث آسیب قابل توجهی به زیرساخت‌ها، آسیب رساندن به شبکه برق، سیستم‌های عامل مختلف یا پوشش‌های مالی شود، می‌تواند به طور قانونی یک حمله مسلحانه تلقی شود. مسئولیت دولت برای اقدام خارج از هنجارهای بین المللی به وجود آمده است.
اما آیا فعالیت های سایبری خصمانه قادر به ایجاد جنگ هستند؟
بیشتر دکترین انترناسیونالیستی که به حقوق بین الملل درگیری مسلحانه می پردازد این ایده را زیر سوال می برد که فعالیت های سایبری خصمانه می تواند منجر به جنگ شود. امروزه، در واقع، از فعالیت های رایانه ای در درگیری های نظامی استفاده می شود، به عنوان مثال، در درگیری روسیه و اوکراین اتفاق می افتد. همین دکترین بیان می‌کند که این گونه فعالیت‌ها و فنون نوع جدیدی از جنگ را تشکیل نمی‌دهند، بلکه صرفاً به عنوان مقدمه و در ترکیب با روش‌های سنتی جنگ مورد استفاده قرار می‌گیرند، تا آنجا که در حضور جنگ‌های ترکیبی قرار می‌گیرند.
پس جنگ سایبری جدید چه موضعی را اتخاذ می کند؟
باور عمومی بر این است که جنگ سایبری نه تنها نقش مهمی در درگیری‌های نظامی در سال‌های آینده خواهد داشت، بلکه به احتمال زیاد آغاز جنگی بدون نبرد تن به تن برای فرار از تلفات افراد یونیفرم‌پوش خواهد بود. نقش و اهمیت جنگ سایبری در درگیری های متعارف همچنان در حال تکامل است.