(توسط ماریو ملاززی AIFA) مشکل بهداشت و درمان اصلی این است که از جک در بار کامل بیمار، درج و انتخاب کنید تا در یک روند درمانی که در آن نقش مهمی را در همه چهره های مختلف بهداشت حرفه ای بازی آن است.
در این سناریو پرستاران در روابط روزانه با بیمار اساسی هستند و آنها یک شکل مرجع برای اطمینان از پایبندی و پایداری درمانی سیستم، اجتناب از درمان های نامناسب و پس از آن از بین بردن منابع عمومی هستند.
پرستار، در چشم انداز من، نقش به عنوان شرکت ستاره و یک تغییر فرهنگی در رویکرد به این حرفه ایفا می کند ممکن است اجازه می دهد تا بیشتر گسترش افق، و همچنین در دیگر کشورهای اروپایی.
به عنوان مثال، در انگلستان، پرستار می تواند تعداد محدودی از مواد مخدر، به خوبی تعریف شده، در زمینه یک طرح خاص بیمار بالینی پس از تشخیص پزشکی تجویز کند. یک تجربه مهم دیگر این است که اسپانیا، که هرگز از نسخه تجویز نمی شود، بلکه از تجویز داروها است. منظور ترشح واژگانی است که به جای نسخه پزشک استفاده می شود.
در حال حاضر ، در کشور ما ، استاندارد مرجع (مصوبه قانونگذاری 219/2006 - عنوان VI) فقط پزشکان را در میان افراد مجاز به تجویز دارو مشخص می کند. بنابراین ، اگر می خواهید با گسترش این دانشکده تجربه کنید ، در موارد کاملاً مشخص و همیشه در توافق با پزشک ارجاع دهنده ، تغییر قاعده ضروری است.
فراتر از جنبه فنی و حقوقی مربوط به نسخه ، شخصاً معتقدم که زمان مقایسه وسیع تری بین همه بازیگران درگیر: پزشکان ، پرستاران ، وزارت بهداشت ، موسسه عالی بهداشت رسیده است.
هدف از این بحث نباید برای تعریف مرزهای و مناطق مداخله از دسته بندی های مختلف حرفه ای بلکه پیدا کردن راه حل بتن به منظور بهبود مراقبت از بیمار و ارائه پاسخ عملی تر به این سوال از نیاز برای سلامتی بیشتر به موقع و کافی