یک بارقه در مذاکرات دولت ArcelorMittal دیده می شود. ایلوا با یک قدم فاصله از پرتگاه ، نور کم فروغی از امید را شروع می کند. منافع موجود در میز مذاکره غیرقابل تحمل است: حداکثر 5 هزار نفر از کارگران ساختاری اعلام شده توسط ArcelorMittal و انطباق با تعهدات در سطح صنعتی و زیست محیطی ، با فشار بر انتقال به کربن زدایی.

در محدودیت های مشخص ، همتای پیشنهادی سه امتیاز احتمالی را متمرکز کرده است: مشارکت شرکت های دولتی ، احیای مصونیت قانونی و تجدید نظر در اجاره. فردا جلسه دولت و لاکشمی و آدیتیا میتال.

رئیس شورا جوزپه کونته او درباره این جلسه اظهار نظر کرد: "من تصمیم نخست وزیر را به نمایندگی از یک کشور G7 ، جایی که قوانین رعایت می شوند و جایی که نمی توانید در آن بنشینید ، برای آقای میترائی به ارمغان می آورم ، پس از یک مناقصه عمومی قرارداد را امضا کنید و پس از چند ماه فعالیت واگذاری را شروع کنید دور شدن. امیدوارم که او درک و نگرش بسیار متفاوتی از جلسه قبلی داشته باشد".

یكی از اصلی ترین مواردی كه باید برطرف شود ، مسئله خروج از واحد اعلامیه افزونگی 5mila e است Patuanelli در این رابطه می گوید: "اگر میتال ها بخواهند به جدول برگردند باید اولین قدم را بردارند" می توان توافقی را برای به نصف رساندن تعدیل نیروهایی که توسط صندوق افزونگی تأمین می شود ، به 2200 رساند. دولت ، در این زمینه ، Il Sole 24Ore می نویسد ، بیش از هر چیز اصرار دارد که این تعداد تقریباً 1400 کارگر را که از قبل اخراج شده اند ، شامل می شود. راه حل دیگر همیشه می تواند با استفاده از اخراج کارگران ، انتقال چنین پرسنلی تحت بخش ایلوا در امور خارق العاده برای انجام فعالیت های احیا و سایر خدمات باشد.

در حقیقت ، می توان به ایجاد صندوق فوق العاده برای حمایت از اشتغال فکر کرد ، که دقیقاً برای بازآموزی کارگران در دولت فوق العاده (در حال حاضر 1.700 نفر) در نظر گرفته شده است. فراتر از نیت خیر ، حتی راه علاقه به برخی از شرکتهای تابعه دولتی نیز راهی برای ایجاد موانع است: هر تلاشی را باید با این واقعیت سنجید که اینها شرکتهای ذکر شده با مشاغل اصلی هستند که واقعاً مربوط به ایلوا سابق نیستند. این پیشنهادات عصر امروز در شورای وزیران که برای سال 1900 برنامه ریزی شده است ، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.