ابراهیم مراد در مورد آگی به طور خلاصه آنچه را که در عراق پس از تحریم صدام حسین اتفاق افتاد ، بازگو کرد.
از سال 2003 ، سال رسمیت عملیات صدام حسین ، ددر تابوت های عمومی عراق حدود میلیارد میلیارد دلار ناپدید شده اندچهار برابر مانور بودجه ، بیش از دو برابر تولید ناخالص داخلی: این رقم خلاصه دلایل عمیقی است که باعث شده هزاران عراقی در اعتراضات خونین که تاکنون جان پنجاه نفر را گرفته است ، علیه دولت شورش کردند.
بیشتر 40 میلیون ساکن عراق با وجود اینکه هرگز ثروت نفتی در این کشور کم نیست ، در فقر زندگی می کنند. پس از سقوط صدام ، رهبران جدید عراق پس از دهه ها دیکتاتوری برای ترسیم راهی دموکراتیک تلاش کردند. دو واقعه بسیار مهم بود. اول ، تصمیم ایالات متحده برای ممنوعیت حزب بعث با سلطه طولانی مدت - و نحوه اجرای آن - یک خلا سیاسی ایجاد کرد. دوم ، انحلال ارتش - صدها هزار مرد آموزش دیده بدون هیچ جایگزینی - خلا security امنیتی برجای گذاشت. عراق از یک جنگ داخلی ، آشفتگی سیاسی ، فساد گسترده ، تنش های فرقه ای و یک شورش افراطی رنج برده است که یک سوم کشور را زیر و رو کرده است.
چهار مورد وجود دارد - موسسه صلح ایالات متحده - تحلیل می کند - فازهای اصلی مشخصه عراق جدید.
اولین مورد ، انتقال اولیه بین سالهای 2003 و 2007 است که با اقتدار موقت ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده آغاز شد. ارتش آمریكا مسئول امنیت ملی است. این انتقال شامل ایجاد احزاب جدید ، جذب و آموزش نیروهای جدید نظامی ، ایجاد یک جامعه مدنی نوپا و پیش نویس قوانین جدید است.
در سال 2005 ، عراقی ها به قانون اساسی جدید رأی دادند ، که حقوق فردی را نیز برای اقلیت های مذهبی و قومی معرفی می کند. توازن سیاسی قدرت - قرن ها تحت سلطه سنی ها - به طور اساسی تغییر می کند. برای اولین بار ، اکثریت شیعه کرسی نخست وزیری را پس می گیرند و از قدرت کافی برای کنترل وزارتخانه های مهم و سایر دفاتر مهم دولتی برخوردار هستند.
با این حال ، این انتقال باعث ایجاد تنش های فرقه ای شد ، که منجر به حمله به حرم العسکری ، یک مکان مقدس شیعه ، در اوایل سال 2006 شد. در طول سال ها ، یک سری از رهبران جهادی برای ایجاد خصومت بین جوامع قومی و مذهبی عراق. مرحله دوم ، از 2007 تا 2011 ، با موج نظامی ایالات متحده مشخص شده است که 30 سرباز اضافی - علاوه بر 130.000،XNUMX قبلاً مستقر شده - برای جلوگیری از تشدید خونریزی به همراه دارد.
در همین حال ، اصطلاحاً "بیداری" در میان قبایل سنی عراق وجود دارد: آنها علیه جنبش جهادی قیام می کنند و شروع به کار با نیروهای آمریکایی می کنند. ایالات متحده تصمیم می گیرد تا سال 2011 با توافق دولت بغداد مبنی بر اینکه قبایل سنی را برای مهار تقسیمات فرقه ای در میان نیروهای قبیله سنی درگیر کند ، از عراق خارج شود. مرحله سوم بین سال های 2012 و 2017 اتفاق می افتد ، زیرا دولت عراق نتواند به قول های خود برای استخدام و پرداخت اقلیت سنی که با جهادگران جنگ کرده بود ، عمل کند.
هزاران سنی دستگیر می شوند. در اوایل سال 2013 ، ده ها هزار نفر در اعتراضات ضد دولتی در رمادی ، فلوجه ، سامرا ، موصل و کرکوک شرکت کردند. سنی ها نخست وزیر نوری المالکی را به سیاست های منحصر به فرقه ای متهم می کنند. روابط مالکی با کردها نیز در حال بدتر شدن است.
ناتوانی دولت شیعه نشین در جا دادن سنی ها به دولت اسلامی خودساخته اجازه می دهد تا خود را بازسازی کند ، هزاران مبارز سنی را به خدمت بگیرد و در سال 2013 کنترل کامل فلوجه را بدست بگیرد. ارتش عراق علیرغم بزرگتر بودن و مجهزتر بودن خرد می شود در ژوئن 2014 ، داعش کنترل یک سوم کشور را به دست می گیرد و ابوبکر البغدادی ، رهبر ، ایجاد خلافت در موصل ، دومین شهر بزرگ عراق را اعلام می کند.
با آدم ربایی ، اعدام ، قتل عام ، غارت ، زورگیری ، مصادره منابع دولتی و قاچاق ، حکومت وحشت را برقرار می کند. ظهور داعش جامعه عراق را بیشتر تقسیم می کند: این جنگ همچنین جنگی بین سنی ها و شیعیان است. مرحله چهارم در سال 2018 پس از آنکه دولت کنترل تمام خاک عراق را به دست گرفت ، آغاز می شود. در ماه مه 2018 ، یک انتخابات ملی فضای سیاسی را تغییر شکل می دهد.
آخوند شیعه مقتدا الصدر بعید است با سنی های سکولار و کمونیست ائتلافی را رهبری کند که بیشترین کرسی ها را بدست می آورد زیرا بلوک مورد حمایت ایران در رده دوم قرار دارد. پارلمان سیاستمدار کرد ، برهم صالح ، رئیس جمهور و محمد الحلبوسی ، معاون 37 ساله اهل تسنن را به عنوان رئیس پارلمان انتخاب می کند. صالح عادل عبدالمهدی ، اقتصاددان 76 ساله و کارشناس سیاسی شیعه را به عنوان نخست وزیر منصوب می کند.