(توسط فرانکو ایاک) این سوالی است که بسیاری (حتی در اسرائیل) می پرسند. IAF دلیل اینکه ما فقط می توانیم به فرضیات اعتماد کنیم را روشن نمی کند. به احتمال زیاد ، اسرائیل دلیلی برای به خطر انداختن دارایی های استراتژیک ، دور از رسیدن به بلوغ عملیاتی ، در برابر اهداف ناچیز نداشته است. IAF بسیار قدرتمند که اولین جنگنده خود را پس از 36 سال شکست ناپذیری از دست داد ، احتمالاً دفاع سوریه (SA-5 / SA-17) را دست کم گرفته یا بقای F-16I های قدرتمند خود را بیش از حد ارزیابی کرده است. فرضیه های دیگر مربوط به عدم ادغام احتمالی سیستم های تسلیحاتی اسرائیلی با JSF و کم تجربگی خلبانان F-35 در برخورد با یک زمینه عملیاتی واقعی است. من اعتقادی به وتو واشنگتن ندارم که اف 35 را در معرض شبکه رادار روسیه قرار دهد. اسرائیل F-35 را بعنوان فوق العاده فوق العاده در بین سیستم عاملهای خود در نظر می گیرد ، همچنین هزینه آن را تشخیص می دهد. IAF فقط در صورت نیاز استراتژیک (به عنوان مثال شبکه S-400) از F-35 استفاده می کند. تمام مأموریت های دیگر تا زمان عملیاتی شدن آرسنال ولانته توسط F-15 و F-16 انجام می شوند (با این امید که قیمت S-400 پایین نیاید).
