دیجیتالی سازی لازم

دیجیتالی سازی لازم

(توسط Giovanbattista Trebisacce ، استاد آموزش عمومی در دانشگاه کاتانیا و عضو AIDR) 23 ژانویه 2020 تاریخ مهمی در کتاب های تاریخ آینده خواهد بود. روزی که آینده کل جهان را رقم خواهد زد. در آن روز ، چین تصمیم گرفت همه مشاغل ، از جمله مدارس ، در استان ووهان را تعطیل کند و ویروس Covid 19 ، قهرمان اصلی بحث برانگیز 8 ماه گذشته را به جهانیان ارائه دهد. این ویروس در هفته های بعد به سراسر دنیا راه می یابد و ایتالیا پس از چین در میان اولین کشورهایی است که به شدت آسیب دیده است. در ایتالیا ، اولین تعطیلی مدارس در منطقه لودی از 21 فوریه آغاز می شود. در تاریخ 1 مارس ، تعطیلات تمدید شده و DPCM (مصوبه رئیس شورای وزیران) آغاز می شود ، كه به مدارس در مناطق درگیر در شرایط اضطراری بهداشتی اجازه می دهد تا پس از مشورت با كادر آموزشی ، برای مدت زمان تعلیق فعال شوند ، یادگیری از راه دور در تاریخ 4 مارس ، DPCM جدید تعطیلی مدارس و دانشگاه ها را در سراسر ایتالیا ایجاد می کند ، و نشانه های مربوط به استفاده از آموزش از راه دور را از اختیاری به اجباری تبدیل می کند. چند روز بعد ، با فرمان نخست وزیری 8 مارس ، ایتالیا متوقف می شود ، به استثنای فعالیت های اساسی. این اقدامات به تدریج توسط سایر کشورهای اروپایی و بلافاصله پس از آن ، در مقیاس جهانی اتخاذ خواهد شد.

با مجموعه ای از برنامه های افزودنی مرتبط با اورژانس بهداشتی کنترل نشده در ایتالیا ، تعطیلی مدارس و دانشگاه ها تا تعطیلات تابستان ادامه دارد و امروز ، چند روز پس از بازگشایی آنها در برخی مناطق ، وضعیت هنوز نامشخص و بسیار مشکل ساز به نظر می رسد.

این تعطیلی "یک آزمایش غول پیکر جمعی در آموزش آنلاین" را "تحمیل" کرده است که دشواری های اجتناب ناپذیری را ایجاد کرده و بحث های زیادی را بارها و بارها به بحث و جدال عقیم کشانده است.

من نمی خواهم به آن بپردازم ، اما می خواهم از ملاحظه ای شروع کنم که ، من فکر می کنم و امیدوارم که اکنون به طور قطعی به دست آمده است: مدرسه فردا نه تنها بلافاصله و نه در ماهها / سالها از فاصله جسمی لازم ، بلکه نمی تواند از گذشته باشد. همچنین و بیش از هر چیز در چشم انداز. استفاده "آزمایشی و اضطراری" از ابزارها و روش های جدید ، نیاز به سازماندهی مجدد فضاها به روشی انعطاف پذیر و مدولار ، نیاز به گروه های کوچکتر دانشجو ، باید به نظر من فرصت های تجدید نظر به طور کلی ، روش های تدریس لزوماً لازم است "وسوسه" فراموش شدن این دوره اضطراری با بازگشت روشن به گذشته و همچنین جلوگیری از ادامه "اعتماد بدون تأمل یا مداخله" به ابزارهای فناوری شناخته شده و مورد استفاده در ماه های اخیر لازم باشد. قبل از "سقوط" در جدال استریل ، باید درک کرد که استفاده ما در دوره اضطراری از آن سالهای نوری از آنچه مطلوب است در شرایط عادی سازمان یافته و برنامه ریزی شده فاصله دارد.

آنچه در ایتالیا انجام شد ، یادگیری از راه دور نبود ، بلکه یک آزمایش آموزش اضطراری بود که مبتنی بر استفاده اجباری اما نادرست از ابزاری بود که در عوض برای استفاده به روشهای دیگر ، در زمینه ای دیگر ایجاد شده بود. ، کنار زدن و جایگزینی حضور نیست. با توجه به این ملاحظات و مهمتر از همه ، بر اساس تجربه شخصی من (دوره های تاریخ آموزش و فلسفه آموزش در دانشگاه دیکتاتور کاتانیا) می توانم بگویم که آموزش آنلاین (اگر به خوبی انجام شود) مانع برای برقراری روابط انسانی مثمر ثمر و معنادار ، لزوماً منفعل و انتقال دهنده نیست ، بلکه می تواند فعال ، مشارکت و سازنده باشد. این بدان معنا نیست که آموزش از راه دور می تواند جایگزین آموزش حضوری شود: مدارس و دانشگاه ها محیط های رابطه ای فیزیکی هستند که هزار شکل یادگیری غیررسمی و غیررسمی در آنها "متولد می شود". من از "سوerstand تفاهمات" بسیاری از همکاران و "متخصصان" که این همه وقت و انرژی صرف انتقاد از اشکال آموزش و یادگیری در ماههای اخیر کرده اند ، تعجب می کنم. تضاد بین آموزش از راه دور و آموزش حضوری اشتباه است: آموزش حضوری "فعالیت های از راه دور" را فراهم می کند و همیشه فراهم کرده است ، در حالی که از سوی دیگر ، ابزارهای آموزش و یادگیری آنلاین با هدف دنیای مدرسه به گونه ای طراحی شده اند که مکمل و جایگزین حضور نیست. ابزارهای آموزش آنلاین که در ماه های اخیر مجبور به استفاده از آنها به روشی نامناسب و در یک لحظه اضطراری شده ایم ، به جای آن برای مدارس و دانشگاه ها فن آوری های بسیار مفیدی را همراه با دیگران برای اجرای کیفیت آموزش نشان می دهند. در زمان اضطراری افتخار من این بود که 7 جلسه برای دانشجویانم با همکاران و مهمانان بین المللی برگزار کنم ، که به سختی در کاتانیا برگزار می کردم) ، کار را در حضور همراهی و تلفیق می کردم و مطمئنا جایگزین آن نمی شد.

در شرایط اضطراری باتجربه ، با توجه به "نابرابری" های عظیم نه تنها در تجهیزات فن آوری ، بلکه بیش از همه مهارت ها ، با توجه به گزارش های زیادی که منتشر شده است (CENSIS ، IPSOS ، CISL-SCHOOL) ، می توان گفت که آزمایش آموزش آنلاین جواب داد بسیار فراتر از درخشان ترین چشم انداز.

در پایان ، می توان گفت که آموزش از راه دور اضطراری نسبتاً خوب کار کرده است ، و به اکثریت قریب به اتفاق دانش آموزان رسیده است ، اما نتایج مثبت و واضحی را کسب نکرده است: نابرابری های ظهور شده ، عدم وجود روش های عملیاتی روشن ، سردرگمی بین مدرسه اورژانس و مدرسه آینده. لازم است که سعی شود مشکلات واقعی (کمبود مهارت در ابتدای کار) را از بسیاری از کلیشه هایی که باعث انحراف توجه از مشکلات واقعی می شود (و بسیاری از آنها) وجود دارد ، تشخیص داد و بحث های عقیم و پوستی ایجاد کرد.

امید است که این اورژانس بهداشتی ارزیابی شود و به دیجیتالی شدن کامل محیط های یادگیری و امکانات مدرسه در سراسر کشور منتقل شود و خط مشی جدی برای آموزش معلمان جدید و افراد مشغول به کار تدوین شود.

دیجیتالی سازی لازم

| شواهد 4, آراء |