ایتالیا که با فعالیت فرانسه در لیبی روبرو شده است ، کاملاً برعکس نمی ایستد. دولت ایتالیا در تلاش است تا همکاری با جمیریای سابق را دوباره آغاز کند تا از پرونده مهاجرت فراتر رود. تصادفی نیست که مقامات ایتالیایی در دو ماه گذشته غالباً در لیبی بوده اند. وزیر کشور ماتئو سالوینی و سپس وزیر امور خارجه انزو مواورو میلانزی و سرانجام وزیر دفاع الیزابتا ترنتا. دوازده قایق گشتی به مقامات لیبی قول دادند ، اما همچنین در مورد فعال شدن مجدد معاهده همکاری و دوستی ایتالیا و لیبی ، که توسط قذافی و برلوسکونی در سال 2008 امضا شد ، صحبت شد.
حتی اگر همان موارد را نتوان به طور کامل برای مسائل فنی - حقوقی مجدداً فعال کرد ، بازهم لیبی برای یک همکاری اقتصادی مشخص اما مهمتر از همه برای تحکیم روابط دوجانبه است. به ویژه در غرب کشور ، جایی که فرانسه هنوز نفوذ خود را اعمال نکرده است. لازم به یادآوری است که در شرق ماوراinesالنهرها اعتماد و همکاری با ژنرال حفتر را انتخاب کرده اند.
ماکرون همه آنها را امتحان کرده است. در اجلاس ، به طور شگفت انگیزی ، در پاریس او همه طرف های درگیر را برای اعلام انتخابات بعدی لیبی در دسامبر 2018 گرد هم آورده بود. انتخابات بلافاصله توسط غسان سالاما ، نماینده سازمان ملل در لیبی انکار شد ، "هیچ شرایطی وجود ندارد" ، وی در پاسخ گفت یک یادداشت
سپس ماکرون تصمیم گرفت کارت پوتین را بازی کند و در 25 ژوئیه با وزیر خارجه روسیه سرگئی لاوروف در جلسه ای در الیزه ملاقات کرد تا در مورد اوضاع سوریه ، بلکه همچنین در لیبی به دلیل حمایت هر دو کشور از ژنرال حفر در منطقه شرقی لیبی. راضی نبود ، ماکرون تصمیم گرفت وزیر امور خارجه ، لودریان ، را به طرابلس بفرستد تا با سراج و برخی از رهبران شبه نظامیان مهم محلی ملاقات کند ، تا کمکهای فرانسه را برای ایجاد ثبات در کشور تأیید کند.
ایتالیا ایستاده و مدتی است با قبایل با نفوذ در قسمت غربی لیبی رابطه داشته است. اعتمادی که ایتالیا در منطقه به دست آورده است می تواند تعیین کننده باشد به عنوان گفتگوی بعدی در جداول بین المللی برای میانجیگری در توافق با جناح های شرقی ، مورد حمایت فرانسه و روسیه. موقعیت ایتالیا نیز توسط مسکو قدردانی می شود.