(پروفسور باربارا فاسندا) افرادی که به جهاد در سوریه می پیوندند با جهادیانی که از زمان حمله شوروی به افغانستان در جنگ های داخلی شرکت کرده اند چه تفاوتی دارند؟
قبل از تلاش برای پاسخ به این س toال ، لازم است جنگجویان خارجی جهادگر (FF) را تعریف کنیم. برای این کار ، توصیف D. Malet (2015) را اتخاذ می کنیم که آنها افرادی هستند که به طور داوطلبانه به گروه های شورشی اسلامگرا در کشورهای غیر از کشور خود می پیوندند. حضور آنها در جنگ های داخلی به چند پاره شدن و رادیکال شدن گروه های شورشی کمک می کند و در نهایت حل اختلافات را بسیار پیچیده می کند. بسیاری از آنها به گروه هایی می پیوندند که از ایدئولوژی سلفی - جهادی طرفداری می کنند. سلفی گرایی دیدگاهی پاکدلانه نسبت به اسلام اتخاذ می کند و دوران پیامبر اسلام (ص) را به عنوان دوران جامعه ای بی عیب و نقص به تصویر می کشد که باید از او تقلید کرد.
تعداد FF ها در سوریه به طور قابل توجهی بیشتر از آن است که در افغانستان در زمان حمله شوروی به دهه 1980 و در عراق پس از 2003 ثبت شده است. دامنه و سطح بسیج جهادی در ترکیه از سال 2012 یک پدیده بی سابقه است. طبق برخی تخمین های پلیس ترکیه ، بین 1500 تا 3000 شهروند ترکیه در سالهای 1984 تا 2004 با گروههای جهادی در خارج از کشور جنگیده اند. علاوه بر این ، گزارش پلیس دیگر که مربوط به آوریل 2016 است ، حاکی است که حدود 2750 شهروند ترکیه آنها با سازمانهای سلفی-جهادی مانند داعش و النصره در سوریه متحد شده اند.
دلایل زیادی وجود دارد که چرا جنگ داخلی سوریه ، از زمان آغاز آن در سال 2011 ، سطح بی سابقه ای از درگیری جهادی را به ثبت رسانده است. احتمالاً عامل غالب در تصمیم گیری برای پیوستن به یک اقدام جمعی ، در افرادی که دارای هویت اجتماعی قوی هستند ، خشم اخلاقی است که با عصبانیت عمیق نسبت به یک بی عدالتی سیاسی بزرگ متحمل می شود. خشم بین افرادی که وجود جمعی خود را تهدید می کنند احتمالاً همبستگی گروهی را تقویت می کند و مجازات علیه بازیگران خارجی را که مسئول این تهدید هستند مجاز می داند.
سازمان های اسلام گرا تصاویری از درد و رنج مسلمانان را منتشر می کنند و با سرزنش سیاستمداران غربی ، خشم اخلاقی در میان طرفداران آنها ایجاد می کنند که پس از آن به عصبانیت تبدیل می شود ، بنابراین بسیج جهادی را به عنوان اقدامی دفاعی از طرف مسلمانان به تصویر می کشند. اگرچه جنگ های افغانستان ، بوسنی ، چچن و عراق با سطح بالایی از قربانیان غیرنظامی مشخص شده است ، اما بدون شک خشونت در سوریه شدیدتر و مشهودتر است که با پویایی شدید فراملی مشخص می شود. دلیل دیگری که سوریه تعداد زیادی از نیروهای نظامی نظامی را دیده است سهولت درگیری در آن کشور در مقایسه با سایر میادین جنگ است. ده ها صدها نفر با تاریخ و تجارب مختلف ، از بسیاری از کشورها ، حداقل تا سال 2016 به نبرد سوریه در آن سوی مرز متخلخل ترکیه و سوریه پیوستند. بنابراین ، خشم اخلاقی گسترده و تشدید آن ، همراه با سهولت جنگ ، احتمالاً بسیج جهادی را در متن جنگ سوریه تقویت و متنوع می کند. آنچه باید مشخص شود ، برای پاسخ به س initialال اولیه ما ، این است که دقیقاً موج فعلی FF جهادی از نظر مشخصات جمعیتی با امواج قبلی چه تفاوتی دارد. به نظر می رسد به جای اینکه به دنبال یک عامل فراگیر واحد باشیم ، تأیید اینکه عواملی که امکان جذب انواع مختلف افراد را فراهم می کند بسیار متفاوت تر است ، بسیار مفیدتر است. نسل های جدید FF های جهادی کمتر سابقه فعالیت سیاسی اسلام گرایان را پشت سر خود دارند و کهنه سربازان درگیری های دیگر هستند. تفاوت در ویژگی های دولت اسلامی (IS) و نیروهای غیر اسلامی جذب شده دلایل متمایزی را نشان می دهد که ناشی از تلاش های عجیب سازمانی تبلیغات و بازنمایی های تصویری است. داعش با استفاده از خشونت شدید به تلافی درد و رنج مسلمانان ، به عنوان یک سازمان انتقام جویی شهرت یافته است. این امر باعث می شود كه كلی از مسلمانان سنی با فعال كردن احساس خشم و عصبانیت اخلاقی برای توجیه چنین خشونتی به خلافت بپیوندند. از این نظر ، به نظر می رسد استراتژی استخدام IS با نظریه های نوع دوستی مجازات که ریشه های تکاملی قوی در رفتار انسان دارند سازگار است. سازمانهای سلفی-جهادی غیر IS (بعنوان مثال القاعده) در حالی که خشونت داعش را بیش از حد می دانند ، می دانند که انتقام نقش مهمی در جذب تعداد زیادی از مسلمانان از همه اقشار دارد. با این حال ، این سازمانها با تعهد و آموزش مذهبی محکم تر ، شبه نظامیان را جذب می کنند. این تفاوت های سازمانی در انواع مختلف افرادی که به سازمان های IS و غیر IS می پیوندند ، منعکس می شود.
اگر FF های جهادی پیش از سوریه و سوریه را مقایسه کنیم ، "گروه سوریه" تمایل به تعداد بیشتری از زنان کرد و جذب نیرو دارد ، با این وجود FF های این گروه کمتر متاهل هستند و سابقه فعالیت ندارند سیاستمدار اسلام گرا یا در جبهه های نبرد جهادی قبلی جنگیده اند. در حالی که موج اولیه جهادگرایانی که به سوریه رفتند شامل تعدادی از افراد بود که یا دارای سابقه جنایی بودند و یا دارای سابقه فعالیت های اسلامی ، پروفایل FF جهادی ترکیه ، به عنوان مثال ، در سوریه ، در طول زمان ، کمتر مشخص یکی از دلایل بالقوه این روند این است که داعش دعوت نامه ها را به همه مسلمانان ارسال کرده است ، بدون توجه به اطلاعات جمعیتی و دانش دینی آنها.
جهادگرایی پس از سوریه از طبقه بندی های سطحی فرار می کند و جستجوی ویژگی های خاص جهادی را به یک تمرین بیهوده تبدیل می کند. سیاست های مبارزه و از بین بردن شبکه های جهادی براساس اطلاعات دقیق بسیار م moreثرتر از سیاست های تحلیل رفتاری است. ایدئولوژی خشن و تقلیل گرایانه داعش باید به عنوان یک عامل حیاتی در توانایی آن برای جذب حمایت معنی دار درک شود. به جای کنار گذاشتن ایدئولوژی داعش به عنوان یادگاری از بربریت قرون وسطایی ، مهم است که به تناقضات داخلی و ناسازگاری های آن اشاره شود که ویژگی خشونت بی رویه آن و سیستم سیاسی است که می خواهد به جای مسلمانان متدین ایجاد کند.