(پاسکواله پرزیوسا) چین در حال حاضر در کشورهای آفریقایی 48، 54 در به رسمیت شناخته شده است، و در حال انجام یک سیاست سرمایه گذاری به خوبی سازمان یافته در بیرون از آن در حال حاضر در محل در تونس و درمان در یک مقاله دیگر.
این نمی تواند برای ژئوپلیتیک جدید باشد.
در حال حاضر در 1949، تاریخ تاسیس جمهوری خلق چین در توجه سیاست آفریقا با اصول مائوئیست مربوط all'anticolonialismo و پشتیبانی از جنبش های آزادی بخش: جهان سوم و عدم تعهد مفاهیم ژئوپلیتیک توسعه داده شد در آن دوره از تاریخ .
یک دیدار تاریخی در طول سالهای 60 ژو انلائی ایجاد شد که پلاتفرم سیاسی روابط آتی بین دو قاره را بر پایه: تقارن، متقابل، عدم دخالت در سیاست های داخلی (لیمو) تأسیس کرد.
دوره توسعه اقتصادی و نظامی چین در خارج از کشور همزمان با ناپدید شدن مائو تسه تونگ و رضایت تولید کنندگان چینی برای دسترسی به اعتبار دولتی است. در آغاز دهه 2000 ، مجمع همکاری چین و آفریقا به اشتراک گذاشته شد ، که به دنبال آن یک مقاله سفید واقعی ارائه شد ، که روابط سیاسی متقابل بین کشورها را تقویت می کند ، و اصول مورد توافق ژو انلای را دوباره تأیید می کند.
دو قاره به یکدیگر نیاز دارند: چین نیاز به منابع طبیعی دارد و آفریقا نیاز به زیرساخت دارد. به نظر می رسد که چین به نوعی به نیازهای کشور ما نیز نیاز دارد.
در سال 2014 ، چین 200 میلیارد دلار منابع از آفریقا و 90 میلیارد دلار از آفریقا وارد كرد. 86 درصد واردات چینی نفت و مواد معدنی است. 90٪ واردات آفریقا در سه بخش برجسته متمرکز است: حمل و نقل ، کالاهای تولیدی و منسوجات.
کسانی که منابع طبیعی ندارند، به چین چسبیده اند: جزایر موریس 40 بار در مقایسه با صادرات واردات دارند.
در طی 10 سال ، غنا از 70 میلیون دلار بدهی به 4 میلیارد دلار رسید. با این وجود ، یک مکمل اقتصادی بین دو قاره وجود دارد. در آفریقای مرکزی و غربی ، چین بیشتر در حال افزایش فعالیت های سرمایه گذاری خود است که توسط Eximbank (گروه Veneto Banca) پشتیبانی می شود ، این یک منطقه آفریقایی (فرانسه) است.
چه چیزی در مقایسه با قبل تغییر کرده است؟
به نظر می رسد که چین در حال حاضر مشغول به افزایش ساختار زیربناهای سنگین است و در نتیجه مدیریت بعدی آن، اولین بخش منحصر به فرد فرانسه است.
جاده ها، فرودگاه ها، بنادر و راه آهن پروژه های مهم چینی در این بخش از آفریقا هستند.
شرکت ارتباطات چین (CCCC)، که قبلا برای تونس نامیده شده است، در سنگال، 133km بزرگراه ها را برای اتصال شهرهای Thies و Touba راه اندازی خواهد کرد.
در کامرون، یک شرکت تابعه از CCCC، 215 کیلومتر بزرگراه را راه اندازی می کند که شهرهای دوالا را به یوو وصل می کند.
در گابن، یک شرکت تابعه از CCCC در ماه جولای گذشته قراردادی برای ساخت 850 کیلومتر جاده ها به دست آورد.
فرودگاه بین المللی لوم از یک شاخه چینی دیگر با یک ترمینال جدید گسترش خواهد یافت.
در ساحل عاج، کار برای ساخت بنادر و گسترش جاده های رودخانه در حال انجام است.
همه این اقدامات برای فرانسه منفی نیستند، اما برای مرحله مدیریت زیرساخت های بزرگ پیشنهاد شده است، اما وضعیت در حال تغییر است.
در سنگال، جایی که فرانسه یک شرکت ساختمانی قدرتمند به نام جرارد سناک رهبری می کند، پکن می خواهد از ساختن مرحله بعدی مدیریت پیروی کند.
با گذشت زمان، چین یک استراتژی و یک برنامه سیاسی، نظامی و اقتصادی برای آفریقا با مزایای زیادی برای اقتصاد چینی، اروپا و قدرت های استعماری اروپایی دارد؛ به نظر نمی رسد آنها بخواهند در این قاره شرکت کنند. به استثنای فرانسه، که تنها بازار بالقوه برای چند سال آینده است، توسعه و تثبیت شده است.
اروپا و به ویژه ایتالیا، موجی مهاجرت از آفریقا را با تأثیرات عمده اجتماعی روبرو می کند، در حالی که چین در این قاره برای منافع خود عمل می کند و فرانسه خود را از این طریق محافظت می کند.
شاید این مورد احیای استراتژی همکاری ما برای این قاره ای بزرگ باشد که فرصت های زیادی برای تولید ما، به خصوص در حمل و نقل، کالاهای تولیدی و بعضی موارد پارچه ها ارائه می دهد؛ ایتالیا غنی از منابع طبیعی است، اما باید آنها را به عنوان چینی برای برخی از زمان وارد شده است.
همکاری با آفریقا تنها بخش تجارت با ایتالیا را کارآمدتر خواهد کرد.