داده های باز یا "opendata" ، داده هایی است که می تواند آزادانه بارگیری ، استفاده مجدد و توزیع مجدد توسط هر کسی ، در هر مکان و به هر منظور انجام شود. این تعریف ساده ، که ممکن است در ظاهر حتی پیش پا افتاده به نظر برسد ، در واقع دارای تأثیر ابتکاری شدیدی است ، که آنچه را که تاکنون عادت تلفیقی بوده است ، به ویژه در مورد انتشار اسناد و اطلاعات در وب ، تحریف می کند.
در واقع:
- داده ها ، برای اینکه واقعاً "باز" باشند ، باید در قالبی مفید و قابل اصلاح ، بدون حق ثبت اختراع یا سایر اشکال کنترل که تولید مثل را محدود می کنند ، در دسترس باشند. به همین دلیل است که ما در مقایسه با قالب های دارای حق چاپ مانند Excel یا Word ، قالب هایی مانند XML ، CSV و TXT را ترجیح می دهیم که ذاتاً به هیچ نوع محدودیتی مرتبط نباشند.
- همچنین داده ها باید با مجوز انتشار در دسترس عموم قرار گیرند که امکان دسترسی رایگان و استفاده مجدد از جمله امکان ترکیب آنها با پایگاه های دیگر باز یا غیر باز ، تجمیع آنها و بطور کلی استفاده از آنها به عنوان دارایی های اطلاعاتی را فراهم می کند. مشترک تنها محدودیت ممکن است تحمیل الزام به ذکر منبع و تقسیم آنها با همان نوع پروانه ای باشد که در ابتدا با آن صادر شده است.
خیلی متفاوت است، در مقایسه با عادت های عادی.
اما چرا مفهوم Opendata اینقدر مهم است؟ در واقع ، این یکی از ارکانی است که ایده دولت باز بر آن استوار است ، یعنی شیوه اعمال قدرت بر اساس مدل ها ، ابزارها و فن آوری هایی که به دولت های دولتی اجازه می دهد "باز" و "شفاف" نسبت به شهروندان به طور خاص ، از طریق Open Data ، دولت های عمومی می توانند داده های در اختیار خود را در دسترس هر کسی قرار دهند که می خواهد با آنها مشورت کند یا می خواهد از آنها برای ایجاد برنامه ها و خدمات استفاده کند. ایده این است که این داده ها ، به عنوان عمومی ، در اختیار شهروندان است و بنابراین باید همیشه در دسترس آنها باشد برای هر گونه استفاده (قانونی) که آنها می خواهند استفاده کنند. واضح است که همه اینها نشان دهنده نوعی "انقلاب کوپرنیکی" در مقایسه با چشم انداز معمول موسسات است ، زیرا سازوکاری شفافیت ایجاد شده است که به هر کسی امکان می دهد کارهای روزانه در PA را تأیید کند. ابزاری در دسترس شرکت ها برای توسعه راه حل های چندرسانه ای نوآورانه ، و بنابراین از این طریق اقتصاد مطلوب است و به شهروندان اجازه داده می شود که از برنامه ها و خدمات "عمومی" ایجاد شده توسط افراد خصوصی بهره مند شوند. علاوه بر این ، انتشار داده ها در قالب Opendata یک سری مزایای عملی را برای شهروندان ایجاد می کند ، زیرا روش دستیابی به داده های دولت را یکنواخت می کند. در عین حال ، انتشار در اوپنداتا مزایایی را نیز برای خود دولت عمومی ایجاد می کند ، زیرا سازمان خواندنی را ملزم می کند:
- محتوای آنها را استاندارد سازی می کند، با استفاده از فرمت های باز و در میان آنها، انتخاب بیشترین موارد استفاده شده (به عنوان مثال، به عنوان ذکر شده، xml، CSV، TXT)؛
- ارتباط با کاربران را به صورت پویا تر، با تمرکز بر "محتوای" اطلاعات و نه "ظرف".
با توجه به سودمندی بسیار زیاد OpenData ، قانون تعهدات خاصی را در این زمینه برای مدیریت های دولتی پیش بینی کرده است. به طور خاص ، کد مدیریت دیجیتال بیان می کند که داده ها و اسنادی که دولت ها منتشر می کنند ، به طور پیش فرض قرار است به عنوان داده های آزاد منتشر شوند. بنابراین ، از زمان لازم الاجرا شدن این ماده (18 مارس 2013) ، داده ها و اسناد منتشر شده توسط دولت های دولتی به صورت آنلاین - مگر اینکه محدودیت های صریح و موجهی داشته باشد - به عنوان نسخه های اضافی شناخته می شوند.
به عنوان یک نتیجه از این ، اکنون بسیاری از دولت های دولتی وجود دارند که دارای پورتال خاص خود هستند و در آنجا داده های باز خود را در دسترس قرار می دهند. تصمیم برای انتشار داده های آزاد در یک پورتال اختصاصی اغلب ناشی از تمایل به ردیابی و استفاده از این نوع داده ها است. واضح است که اگر داده های عمومی در دسترس دولت باشد (در واقع ، باید) می تواند در پورتال Opendata در دسترس قرار گیرد ، درصورتی که هدف آن انتقال آنها به کاربران باشد. به عنوان مثال ، روش خوبی است که تمام اطلاعاتی را که قبلاً در وب سایت سازمانی فاش شده است ، در پورتال Opendata منتشر کنید ، بدیهی است که از قالب های باز استفاده کنید. همچنین بدیهی است که علاوه بر داده های موجود ، امکان ایجاد مطالب آموزنده ای که به طور واضح به پورتال Opendata اختصاص داده شده است نیز وجود دارد. به عنوان مثال ، داده های آماری ، داده های موقعیت جغرافیایی ، جداول اطلاعات ، داده های ترافیک و عدم تحرک ، گزارش های دقیق و غیره می توانند منتشر شوند. و غیره. در عمل ، آنچه باید عملی شود این است که ، پیشینی ، باید تا حد ممکن در قالب باز منتشر شود. به طور خلاصه ، قطعاً این قانون اعمال می شود: هرچه اطلاعات بیشتری منتشر کنید ، بهتر است!
توسط جیووانی کالرزانو