(توسط آندره پینتوبه گفته یک تحلیلگر نظامی و افسر سابق روسیه، آندری کارتاپولوفروسیه می خواهد از شبه نظامیان خصوصی خود برای حمله به کشورهایی که "ضعیف ترین حلقه های" ناتو محسوب می شوند، استفاده کند.

به گفته افسر سابق شرکت واگنر می تواند برای فتح منطقه ای به نام راهرو سووالکینوار زمینی به طول 65 کیلومتر بین لهستان و لیتوانی که برای ناتو، اتحادیه اروپا و روسیه اهمیت استراتژیک دارد.

برای غرب، این تنها ارتباط زمینی با سه جمهوری بالتیک سابق شوروی است لیتوانی، لتونی و استونیدر صورت تشدید تنش کنونی شرق و غرب، چه کسی می تواند در برابر پوتین آسیب پذیر باشد.

برای روسیه، کنترل این کریدور ارتباط زمینی بین منطقه بالتیک را تضمین می کند کالینینگراد، پایگاه اصلی ناوگان بالتیک پوتین و بلاروس.

آندری کارتاپولوف، معاون و رئیس کمیته دفاعی پارلمان روسیه، به تلویزیون دولتی روسیه گفت:واضح است که واگنر برای آموزش نیروهای مسلح بلاروس به بلاروس رفت... اما نه تنها. مکانی به عنوان راهرو سووالکی وجود دارد. اگر اتفاقی بیفتد، ما به شدت به این کریدور سووالکی نیاز داریم. یک نیروی تهاجمی مستقر در بلاروس آماده است تا چند ساعت دیگر از این راهرو عبور کند.

هدف این است که فوراً از این راهرو که "پاشنه آشیل" یا "زیر شکم نرم" ناتو در نظر گرفته می شود، استفاده کنیم. همانطور که می تواند اولین نقطه تماس در جنگ جهانی سوم باشد، کریدور تعریف شده است "خطرناک ترین مکان روی زمین".

الحاق کریدور توسط روسیه می‌تواند باعث ایجاد ماده 5 ناتو شود و پیامدهای اجتناب‌ناپذیر تنش بین ابرقدرت‌ها را به همراه داشته باشد.

تصادفی نیست که لهستان به دلیل تهدید مسکو به سرعت در حال تسلیح مجدد است و آلمان در آستانه استقرار 4.000 سرباز دائمی در لیتوانی است، در حالی که ناتو حضور خود را در کشورهای بالتیک تقویت می کند.

در همین حال، ده ها هزار نیروی واگنر در روزهای اخیر وارد بلاروس شده اند.

نیروهای بیشتری در جاده های منطقه لیپتسک روسیه که به سمت ایالت های محصور در خشکی حرکت می کردند، دیده شدند.

راهرو سووالکی

کریدور بین لهستان و لیتوانی پس از توافقنامه سووالکی در سال 1920 ایجاد شد، اما در دوره بین دو جنگ از اهمیت کمی برخوردار بود زیرا در آن زمان قلمروهای لهستان به سمت شمال شرق گسترش یافتند، در حالی که در طول جنگ سرد لیتوانی بخشی از اتحاد جماهیر شوروی و لهستان به پیمان ورشو تعلق داشتند. اما پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی و پایان پیمان ورشو، همه کشورهای حوزه بالتیک هم به اتحادیه اروپا و هم به ناتو پیوستند. پس از آن، روسیه و کشورهای اتحادیه اروپا علاقه زیادی به این کریدور و استفاده از آن به عنوان مسیر ترانزیتی کالا و مردم نشان دادند. در دهه 90 و اوایل دهه 2000، روسیه تلاش کرد تا در مورد ایجاد یک کریدور فراسرزمینی که مناطق کالینینگراد را به گرودنو در بلاروس متصل می کرد، مذاکره کند، اما لهستان، لیتوانی و اتحادیه اروپا مخالفت کردند.

تنش بین ناتو، لهستان و لیتوانی با روسیه بر سر استفاده از کریدور سووالکی در سال 2014 و زمانی که روسیه کریمه را ضمیمه کرد و سپس پس از حمله روسیه به اوکراین در فوریه 2022 تشدید شد. این تنش ها در بهار 2022 منجر به تقویت ناتو و لیتوانی شد. حضور نظامی در منطقه کریدور و اتحادیه اروپا در ژوئن 2022 برای جلوگیری از استفاده از آن، به طور موثر مانع از عبور زمینی به و از کالینینگراد، در نتیجه تحریم های اعمال شده علیه روسیه به دلیل تهاجم این کشور به اوکراین شد.

برخی از گروه های مزدور در روسیه قانونی خواهند شد

کرملین روز جمعه اعلام کرد که در حال بررسی اعطای آن است وضعیت به برخی از بیش از دوجین شرکت نظامی خصوصی فعال در روسیه. از نظر قانونی، این گروه های شبه نظامی در سایه وجود ندارند، که به آنها اجازه می دهد تا به موازات ارتش روسیه عمل کنند، و گاهی اوقات کارهای "کثیف" پرخطر را برای ارتش عادی انجام می دهند.

تعداد شرکت‌های نظامی خصوصی فعال در روسیه در سال‌های اخیر، به دلیل نیاز به سربازگیری برای جنگ در اوکراین و تمایل کرملین برای تبدیل این ارتش‌های سایه به ابزار سیاست خارجی روسیه، به رشد خود ادامه داده است.

به گفته مولفر، یک وب‌سایت تحقیقاتی و راستی‌آزمایی اوکراینی، روسیه دارای 27 شرکت نظامی خصوصی فعال است که بیش از 70 درصد آنها پس از سال 2014 ایجاد شده‌اند.

غول انرژی گازپروم اخیراً دو ارتش خصوصی ایجاد کرده است که به نام های فاکل (مشعل) و پلامیا (شعله) شناخته می شوند. ماموریت این ارتش های خصوصی حفاظت از دارایی های شرکت در خارج از کشور و همچنین حمایت از نیروهای روسیه در اوکراین است. از نوامبر سال گذشته، کلیسای ارتدکس روسیه بودجه PMC خود را نیز تأمین می کند، که گفته می شود داوطلبان آن در جنگ کرملین در اوکراین شرکت کرده اند.

مارسل پلیشتا، متخصص روابط بین‌الملل در دانشگاه سنت اندروز در بریتانیا و تحلیلگر سابق وزارت دفاع ایالات متحده، می‌گوید: «تعداد PMC‌ها، به‌ویژه پس از پایان جنگ در اوکراین، می‌تواند به رشد خود ادامه دهد». او افزود که برای بسیاری از روس‌هایی که در خط مقدم بسیج شده‌اند، این شبه‌نظامیان خصوصی فرصت‌های شغلی را فراهم می‌کنند و به آنها اجازه می‌دهند تا به استفاده از مهارت‌هایی که در میدان آموخته‌اند ادامه دهند.

بر اساس نظرسنجی منتشر شده توسط مولفار، حدود یک چهارم PMC های روسی به طور انحصاری در اوکراین فعالیت می کنند، در حالی که ده ها دستگاه در کشورهای مختلف جهان، به ویژه در آفریقا، حضور دارند. نقش آنها ساده است: دفاع از منافع رهبران خود و کرملین. به همین ترتیب، مدل واگنر تصرف منابع طبیعی در ازای مأموریت های جنگی، آموزش نظامی و اطلاعات است.

"واگنر از سایر PMC ها منحصر به فرد است زیرا پریگوژین فقط یک رئیس مزدور نیست، بلکه یک تاجر است. در آفریقا از طریق شرکت های خود، با کارکنان و سرویس امنیتی خود، از معادن طلا بهره برداری می کند. سپس مواد معدنی را به کشورهای دیگر صادر می کند. در حال حاضر هیچ شبه نظامی دیگری با همین توانایی ها وجود ندارد.

در حالی که پوتین قصد دارد مزدوران خود را قانونی کند، واگنر به «دالان سووالکی، «پاشنه آشیل ناتو» اشاره می‌کند.