(توسط فدریکا د استفانی ، وکیل دادگستری و رئیس Aidr Regione Lombardia) آزادی بیان ، بنیادی اساسی برای هر نظم دموکراتیک ، در دنیای دیجیتال تصور ظریف از محدودیت ها و محدودیت هایی را که باید تحت آن قرار بگیرد ، به همراه دارد. آنلاین
در حقیقت اگر زبان صحیحی به کار نرود ، می تواند منجر به آزار و خشونت شود ، خصوصاً در منطقه ای مانند دیجیتال که حتی امروز مردم به اشتباه ، به مصونیت از مجازات اعمال انجام شده ، اعتقاد دارند.
حداکثر بیان این پدیده اصطلاحاً گفتار نفرت است که به عنوان یک انگیزه واقعی برای نفرت در نظر گرفته می شود ، با توجه به این واقعیت که تنها هدف سخنرانی ابراز نفرت و عدم تحمل نسبت به یک شخص یا گروه است.
شبکه های اجتماعی دیجیتالی ، جدید و شبکه های اجتماعی بدون شک به بحث ، ارتباطات ، تبادل نظر و همچنین پدیده های سخنان نفرت انگیز با جرائمی دامن زده اند که می تواند شامل انواع مختلف از نژاد گرفته تا مذهبی ، از سیاست گرفته تا ورزش باشد.
ممکن است پوچ به نظر برسد ، اما این قسمت ها مربوط به بسیاری از بخش ها است ، ناهمگن و بسیار متفاوت از یکدیگر ، مانند ورزش و سیاست.
در میان آخرین قسمت ها ، پس از پیروزی تیم ملی ایتالیا مقابل اسپانیا در مسابقات قهرمانی فوتبال اروپا ، توهین ها و تهدیدها به آلیس كمپلو ، همسر آلوارو موراتا ، مقصر به ثمر رساندن گل تساوی بود.
این بازیکن چند هفته پیش ، به همراه همسر و فرزندانش ، از جمله مواردی بود که موضوع تهدید به مرگ بود.
اگر سابقه ها را در زمینه ورزش تجزیه و تحلیل کنیم ، هیچ خبری از ابتکار عمل قضایی با هدف محدود کردن این پدیده نیست ، بر خلاف ، برای مثال ، کاری که رئیس سابق اتاق لورا بولدرینی انجام داد ، که در برابر توهین ها و تهدیدهای غیر قابل قبول دریافت شده در شبکه های اجتماعی ، متنفر از نفرت خود ، منجر به مجازات محکومیت.
اولین مطالعات درباره سخنان نفرت در دنیای دیجیتال در اواخر دهه نود در ایالات متحده آمریکا منتشر شد و پتانسیل نامحدود ابزار مورد استفاده را برجسته می کند. وب هیچ مرز فیزیکی یا جغرافیایی ندارد ، دارای انتشار جهانی است و محتوای مشترک می تواند همزمان به تعداد نامحدودی از سوژه ها برسد و به همین دلیل ، بلافاصله به نظر می رسد دفاع در برابر سخنان نفرت ، دشوار است ، اگر غیرممکن
در این دیدگاه ، اهمیت حیاتی توسط عملکرد Net تعیین می شود ، که به شما اجازه می دهد محتوا فقط "ظاهرا" از وب حذف شود ، زیرا به دست آوردن تخریب ، عملیاتی که از بین بردن کامل آن را تضمین می کند ، تقریباً غیرممکن است.
یکی دیگر از عناصر مهم ، عدم امکان کنترل پیشگیرانه محتوایی است که به صورت آنلاین ارسال می شود ، کنترلی که طبق برخی معیارها و طبق برخی مطالعات ، در آینده با استفاده از هوش مصنوعی می تواند فرضیه آن باشد.
از نظر حقوقی ، آیا ابزارهایی برای سرکوب این پدیده وجود دارد؟
پاسخ فقط می تواند مثبت باشد ، اما در حوزه قضایی قرار می گیرد ، که به بسیاری از جنبه ها و به دلایل مختلف ، با دنیای آنلاین سازگار نیست.
گسترش و تداوم پدیده در مناطق بسیار متفاوت ، اکنون با یک تکرار روزانه و با یک انتشار ناهمگن در میان گروه های سنی کاربران ، باید ما را وادار کند که نه تنها از نظر قانونی بلکه از نظر فرهنگی نیز تأمل کنیم. .
تعهد به اشاعه فرهنگی که در تضاد با سخنان نفرت است ، باید اساس هر عملی با هدف فرهنگ دیجیتال باشد ، چه برای بزرگسالان و چه برای کاربران جوان.
با این حال ، اگر به آنچه در یک مسابقه فوتبال اتفاق می افتد ، توهین ها و تهدیدهایی که به فرزندان فوتبالیست ها اختصاص دارد ، فکر کنید ، می فهمید که فرهنگ فقط می تواند اولین قدم اساسی و ضروری باشد ، اما این قانون باید در مبارزه کمک کند. در برابر سخنان نفرت انگیز با در نظر گرفتن ویژگی های دو جهان متفاوت و به هم پیوسته مانند نظارتی و دنیای دیجیتال.