این اوضاع در لیبی این روزها با یک اوج بی سابقه روبرو شده است ، جایی که ترکیه در حال ارسال مواد جنگی و شبه نظامیان (از سوریه) به طرابلس برای حمایت از نیروهای رئیس دولت موقت ، شناخته شده توسط سازمان ملل ، فائز السراج است. اردوغان در نشست فوق العاده شورای قانونگذاری ترکیه منتظر مهر پارلمانی است که باید در تاریخ 2 ژانویه داشته باشد.
در این رابطه ، اعلامیه دریادار تقسیم (ذخیره) بسیار معتبر است نیکولا دی فلیس کسی که به دلیل آخرین وظیفه خود این مشکل را خوب می داند ، در سال 2018 به عنوان مدیر ارضی و لجستیکی نیروی دریایی در سیسیل پایان یافت و در آنجا مستقیماً به وظایف مربوط به مدیریت جریان مهاجرت نامنظم در سیسیل پرداخت.
بنابراین دریادار در مورد آخرین وقایع اظهار نظر کرد: "هرج و مرج لیبی باعث می شود که ما جنگجویان خارجی داعش را که قبلاً در سوریه جنگیده اند مستقیماً به سیسیل بکشیم.
آنچه مرا نگران می کند شاتل ناخودآگاه کشتی های سازمان های غیر دولتی بین ساحل لیبی و ایتالیا ، کشتی گیران احتمالی سلول های تروریستی است. به یاد دارم که با تماشای دریای 3 کارولای راکت ، سه شکنجهگر لیبی سپس دستگیر شدند. سیاست بنادر باز فقط می تواند پدیده را برجسته کند. در کریسمس ، وزارت کشور قبلاً حكمی را صادر كرده بود كه در آن از "پایداری تهدید تروریستی بین المللی" سخن می گفت.
اما نکته برجسته دیگری وجود دارد: به زودی جنگجویان خارجی در لیبی خواهیم داشت که علاوه بر تضعیف امنیت ملی با کنترل شیرهای مهاجر ، تسلیحات و مواد مخدر ، ارتش های مزدور هم خواهیم داشت که به شدت منافع ما را شرط می گذارند اقتصادی با قرار دادن دست خود در امتیازات نفتی ENI ، روی سکوهای خارج از ساحل و خط لوله گرین استریم که لیبی را با ژلا متصل می کند ، از آنجا در شبکه ملی اجازه می دهد تا زنان خانه دار ما در ورونا هر روز صبح قهوه تهیه کنند.
آنچه من را آزار می دهد ، آنچنان که ملل دیگر مانند ترکیه یا روسیه انجام می دهند نیست ، بلکه کاری است که دولت ما برای حفظ منافع ملی ما در لیبی انجام نمی دهد. حفظ آزادی مردم مستقیماً با توانایی دولت این کشور در حمایت از منافع ملی خود متناسب است. بدون دولتمردان قادر به تعریف و اجرای استراتژی امنیت ملی ، ایتالیا از دست می رود"