ظاهراً ایتالیا ، بلکه اروپا نیز کمتر در لیبی تأثیرگذار هستند. سربازان ژنرال کالیفه هفتار ماه ها است که آنها از طرف پیمانکاران شرکت خصوصی روسیه در این زمینه پشتیبانی می کنند گروه واگنر (ارتش سابق روسیه)، بسیار نزدیک به کرملین. تصادفی نیست که شبه نظامیان Haftar آنقدر تحریک کرده اند که قادر به پرتاب هواپیماهای بدون سرنشین پیچیده ای مانند ایتالیایی هستند ، چند هفته پیش که منجر به کشته شدن یک آمریکایی شد. ترس از این است که هافتار به زودی وارد طرابلس شود ، بنابراین پیروزی در برابر دولت موقت ، مصوب سازمان ملل ، به رهبری فایز السراج.

در حاشیه اجلاس لندن متولدجلسه ای بین سران کشورها و دولت های فرانسه ، آلمان ، بریتانیا و ترکیه در این زمینه برگزار شد پروندهلیبی. کافی غیر قابل توضیح غیبت کشور که بیشتر تحت تأثیر قرار گرفته و در عین حال بیشتر تحت تأثیر امواج مهاجرتی است که یکی یکی از آنجا خارج می شوند تثبیت لیبی. این به وضوح ازایتالیا و نخست وزیر او جوزپه کونته، که کسی را به نمایندگی از ما نفرستاده است. وزیر امور خارجه ما می توانست شرکت کند ، اما لوئیجی دی مایو همیشه همیشه از مسائل بین المللی ، حتی از مواردی مانند آنها دور است آشوب لیبی- که بیشتر ما را نگران می کند.

در پایان این نشست ، چهار رئیس دولت یک مورد را امضا می کردند اعلامیه مشترک: "کشورهای ما از کار نماینده دبیرکل سازمان ملل ، غسان سلام ، برای تشویق یک روند سیاسی در میان لیبیایی ها ، که توسط سازمان ملل تسهیل می شود ، حمایت می کنند.".

روز گذشته وزیر دی مایو با وزیر امور خارجه لیبی دیدار کرد ، محمد طاهر سیالا، در رم برای شرکت در کار Rome MED - Diaologues Mediterranean. وزیر دی مایو حمایت ایتالیا از دولت توافق ملی و روند سیاسی به رهبری سازمان ملل را تأیید کرد و دوباره تأکید کرد که هیچ راه حل نظامی برای بحران وجود ندارد. علاوه بر این ، دو یادداشت بین دولت توافق نامه ملی و ترکیه ، همچنین در رابطه با تأثیر آنها بر روند برلین ، مورد بحث قرار گرفت.

Corriere della Sera ، در پایان جلسه در Farnesina ، با وزیر لیبی مصاحبه کرد ، محمد طاهر سیالا که گره دیگری را رونمایی کرده است که ایتالیا نگرانی روزافزونی را نشان می دهد.

"اروپا و به ویژه یونان بر ایتالیا فشار می آورند تا ما را مجبور به لغو تفاهم نامه همکاری با ترکیه کند. بدیهی است که من در مورد آن به طور طولانی با دی مایو صحبت کردم. این موضوع اصلی جلسه ما بود. اما روابط لیبی و ترکیه فقط مربوط به طرابلس و آنکارا است. هیچ کس نمی تواند دخالت کند. ایتالیایی ها نگران هستند. آنها به ما می گویند که دوست دارند ما از اقدامات خود مطلع شویم ، به ویژه این اقدام آخر با ترکیه ، زیرا آنها متحدان تاریخی ما هستند. حتی اگر سفیر آنها در طرابلس تمام وقت با ما صحبت کند. آنها به خوبی می دانند که ما نمی توانیم منتظر بمانیم: مزدوران روسی به طور فزاینده ای به نیروهای حفتر در محاصره طرابلس کمک می کنند'.

این بحث واضح است ، حتی اگر او آن را ذکر نکند. ورود اخیر سربازان روسی به سیرنائیکا ، ما در مورد تعداد نامشخصی از چند صد تا شاید بیش از 1.500 صحبت می کنیم ، تعادل نظامی را بر هم می زند. هفتار می تواند به زودی وارد طرابلس شود. ائتلاف شبه نظامیان حامی فیض سرراج به شدت به کمک ترکیه احتیاج دارد: از این رو توافق جدید در مورد راهرو دریایی. با این حال سیالا خود را به توصیف سند با ترکیه محدود می کند که در "دو یادداشت" و با اصطلاحات بسیار خنثی بیان شده است: "اولین مورد در مورد آموزش و افزایش ظرفیت ارتش و پلیس. واردات سلاح را نمی فهمد. مورد دوم مربوط به دسترسی به سیستم عامل های قاره مربوطه است که حقوق ماهیگیری ، ترافیک و بهره برداری از میادین انرژی را گسترش می دهد. "

اما اگر توافق با ترکیه خلاف توافق اسخیرات باشد که در سال 2015 تولد دولت سراج را مشروع دانست ، چه می شود؟

"این درست نیست. حتی اگر آنها این ادعا را در قاهره یا آتن داشته باشند. اما هیچ کس نمی تواند این موضوع را بگوید ، حتی دوستان ما در رم. با این حال روابط دوجانبه با ایتالیا "عالی" باقی مانده است".

به نظر شما ، در مورد ایتالیا ، آیا تفاوتی بین این دولت و دولت های قبلی وجود دارد؟

"ما در حال بحث مجدد در مورد تفاهم نامه مهاجرت هستیم ، جایی که همکاری ایتالیا در تلاش برای محدود کردن قاچاق مهاجران همچنان اساسی است. ما 700 بالقوه آماده داریم. کار برای رسیدن ، شاید تا ژانویه ، برای برگزاری کنفرانس لیبی در برلین در جریان است ، جایی که برخلاف کنفرانس قبلی در پاریس و پالرمو ، لیبیایی وجود نخواهد داشت ، بلکه فقط نمایندگان کشورهایی هستند که در لیبی دخالت می کنند. بنابراین ، ما می خواهیم از ورود سلاح های خارجی جلوگیری کنیم و این جنگ توسط دیگران بر روی پوست لیبیایی ها انجام می شود. دومین کنفرانس مختص همه لیبیایی ها ، شاید در ماه فوریه برگزار شود. اما محدودیت بزرگ اروپا وجود دارد: اتحادیه اروپا بدون هیچ سیاست خارجی مشترک ، بدون هیچ گونه توانایی برای عمل منسجم ، تقسیم شده است".