طبق یک مطالعه ISPI ، هدف جمهوری اسلامی "تبدیل شدن به اولین کشور در منطقه آسیای جنوب غربی (شامل آسیای میانه و قفقاز و همچنین خاورمیانه) برای توسعه اقتصادی ، علمی و فناوری است. بنابراین تأکید فراوانی به بخش فناوری پیشرفته داده شده است ، زیرا این پتانسیل برای ایجاد شغل و دستیابی به رشد اقتصادی سریع و مستمر شناخته شده است. " رئیس جمهور حسن روحانی از زمان نخستین دوره ریاست جمهوری خود که در سال 2013 افتتاح شد ، تأکید زیادی بر آنچه چهارمین انقلاب صنعتی کشور ، انقلاب دیجیتال خوانده شده است ، داده است. ستون فقرات این انقلاب گسترش اینترنت است که امروزه به 932 شهر و 28 روستا می رسد ، در مجموع 45 میلیون کاربر از کل جمعیت 80 میلیون نفری متصل هستند و افزایش سرعت اتصال به لطف فناوری 300G در سه سال گذشته 4 درصد رشد کرده است. اما منبع اصلی انقلاب دیجیتال جمعیت شناسی است: 60٪ از جمعیت ایران بین 20 تا 32 سال هستند. این رقم ، همراه با سطح بالای تحصیلات به ویژه در بخشهای مهندسی و علوم ، از توسعه فناوری پیشرفته کشور پشتیبانی می کند ، همانطور که در بررسی بنیانگذاران شرکتهای نوپای متعدد مشهود است.
از Snapp (Uber ایرانی) گرفته تا Tahfifan (بومی گروپون) ، با عبور از ZarinPal (معادل فارسی PayPal) و بامیلو (اولین شرکت تجارت الکترونیک ایرانی) ، سازندگان آن همه جوانان ایرانی و ایرانی هستند که با شروع شهود در زمینه فن آوری ، آنها قادر به استفاده از فضای گسترده بازار آزاد در کشور بودند که با ادامه محدودیت ها برای رشته های فناوری ، همه آمریکایی ها آزاد بودند و بنابراین نمی توانند روابط اقتصادی با تهران برقرار کنند.
رشدی که با توسعه در "مناطق دیجیتالی" واقعی ، مانند آن منطقه در شمال تهران - دره سیلیکون ایران - که دستگاه جوجه کشی راه اندازی فینوا در آن مستقر است ، یا به عنوان آواتک ، جوجه کشی دیگر متولد شده ، امکان پذیر است. در دانشکده مهندسی دانشگاه تهران. هدف اصلی تهران "نیاز شناخته شده به تنوع بخشیدن به ساختار اقتصادی کشور ، کاهش وابستگی خطرناک به درآمد نفت است. اگرچه باید بخاطر داشت که علی رغم اینکه میزان وابستگی به نفت هنوز زیاد است ، اقتصاد ایران برخلاف اقتصاد داخلی منطقه ، از عناصر متنوعی برخوردار است. در دوره 2012-2014 ، درآمد مالیاتی مربوط به بخشهای دیگر به غیر از انرژی 56 درصد از کل بود: بالاترین سهم در بین کشورهای صادر کننده نفت منطقه MENA. توسعه بخش فناوری در ایران ارتباط تنگاتنگی با تاریخ اقتصادی کشور و تحریم ها دارد. از یک سو ، انزوای تدریجی جمهوری اسلامی موجب تحریک توسعه بومی بخشهای زیادی از جمله بخش نوآوری در فناوری شده است. اهمیت زیادی که دولت برای توسعه R&D اختصاص داده است ، همراه با مشوق های قابل توجهی که به بازیگران محلی اعطا می شود ، باعث شده است که فضای آزاد زیادی که به دلیل عدم نفوذ رشته های غربی در بخش فناوری باقی مانده است ، عمدتا توسط افراد ایرانی پر شود. در عین حال ، تحریم ها نیز تأثیر منفی داشته اند: دشواری یافتن م componentsلفه های لازم برای مونتاژ محصولات با فناوری پیشرفته باعث طولانی شدن زمان تولید و افزایش هزینه ها شده است ، در حالی که محدودیت های صادرات بر منفی تأثیر می گذارد. حراجی. اکنون ، با کاهش تدریجی تحریم ها ، فرصت های جدیدی در حال باز شدن است: ادغام تدریجی ایران در مدارهای بین المللی از یک سو دسترسی به مواد ، اجزا و نرم افزارهای لازم برای توسعه دیجیتال را تسهیل می کند ، از سوی دیگر بازارهای بالقوه را باز می کند در مناطقی مانند اروپا ، آسیا و اقیانوسیه که سودآورتر از بازارهای فعلی عراق و افغانستان هستند. اگر مدیر اجرایی تهران به حمایت جدی از این بخش ادامه دهد ، نه تنها از نظر روابط تجاری بلکه از طریق گفتگوی واقعی و تبادل مغز ، فضاهای لازم برای توسعه و همکاری بین افراد ایرانی و شرکای بین المللی وجود دارد.
این پویایی می تواند به کشور کمک کند تا بر مشکل قدیمی "فرار مغزها" غلبه کند و در عوض دینامیک مثبت ورود مجدد مغز را ایجاد کند.