(توسط Massimiliano D'Elia) بسیاری تصور می کنند که Isis پس از نبردها ، منطقه به منطقه در دو کشور مهم منطقه ، در شکل ایالتی خود شکست خورد. در عراق و سوریه ، کارزار سرنگونی پروژه به اصطلاح خلافت که داعش در ژوئن 2014 تأسیس کرد ، تا حد زیادی به هدف خود رسیده است. پس از سه سال و نیم ، ائتلاف بین المللی حداقل 98٪ از سرزمینی را که قبلاً فتح کرده بود ، این سازمان را شکست داده و از آن بیرون رانده است.
از نظر عملی ، این بدان معناست که جهان دیگر با تهدید در همان مقیاس روبرو نیست. جنبشی که این سازمان را قادر به جذب هزاران جنگجوی خارجی و خانواده های آنها کرده بود قطع شده است. توانایی این گروه در گسترش و تهدید سایر کشورها به شدت کاهش یافته است. کشورهایی مانند عراق و سوریه که روزگاری از پیامدهای یک گروه مبارز در حال تکامل می ترسیدند ، اکنون فضای تنفسی برای تمرکز تلاش های خود در جای دیگر دارند.
داعش در حال حاضر تلاش عظیمی را برای زنده نگه داشتن موجودیت و ماهیت خود انجام می دهد. این گروه تروریستی از نظر نیروی انسانی ، مالی و توانایی حمله یا دفاع در برابر حملات ، از تابستان 2014 در ضعیف ترین مرحله قرار دارد. در نتیجه ، ایدئولوژی و جذابیت آن نیز تضعیف شده است. کسانی که از نزدیک شاهد این گروه برای آنچه هستند دیده اند ، یا یک سازمان بیرحمانه معروف به وحشیگری ستیزه جویان خود که همان خباثت را نسبت به همان سنی هایی که ادعا می کنند نمایان هستند نشان داده اند. قتل عاماتی که علیه قبیله شایات در دیر الزور ، در شرق سوریه اتفاق افتاد ، وحشتناک است.
موفقیت در برابر داعش نه تنها برای کشتن سازمان ، بلکه برای جلوگیری از زنده شدن دوباره آن فرصتی است. این سازمان قبلاً "سرطانی" بود كه در دو كشور واقع شده بود ، در حال حاضر به متاستاز تبدیل شده است تا از یك سلسله مركز پزشکی استفاده كند ، كه می تواند وضعیت وقایع را بهتر بیان كند.
داعش در اسناد رسمی خود همیشه از یک جنگ طولانی سخن گفته است؛ این به معنای اراده و هدف تغذیه برای مدت طولانی جنگ علیه غرب در هر شکل است. اگر چه امروز سازمان به مناطق کوچک سوریه و عراق رفته است، کشف شده است که همانند یک نقطه ی پلنگ، به لیبی، سومالی، نیجر و غیره متصل شده است. این حضور محلی خود را در دو کشور گم کرده است و در بسیاری دیگر پراکنده شده است. شاید هم اکنون خطرناک تر از آن است که این امر به بی ثباتی بیشتر ایالات ها منجر شود. اگر چه ضعیف است، Isis در همه شکست خورده است. ضروری است که به کار ادامه دهیم تا قادر به سازماندهی مجدد آنها در یک جهت واحد نشویم. جناح های بیشتری در ایالت های مختلف و غیر هماهنگ، بدتر از این خواهد بود.
زمینه مداخله غرب در کشورهای آفریقایی بسیار دشوار است زیرا ما هنوز هم طبق منافع ملی و بدون استراتژی مشترک حرکت می کنیم. یک مثال فرانسه است که در سیاست خارجی آنچه را که می خواهد انجام می دهد ، انجام می دهد و همه کارها را باطل می کند. در کشورهای آفریقایی ، که به طرز مشهوری ناپایدار هستند ، انجام توافقات دو جانبه ، فقط دادن پول در ازای آن ، یا وعده دستاوردهای بزرگ و قدرت در سرزمین آسان است. هیچ کس واقعاً به جمعیت و آنچه که مجبور است از ستم جناح های مختلف شبه نظامی رنج ببرد ، اهمیتی نمی دهد. در این زمینه ، داعش می تواند زمینه مناسبی پیدا کند زیرا موفق می شود خود را با بازار سیاه ، تجارت برده ، قاچاق انسان و غیره تصفیه کند.
آفریقای شمالی ، از بسیاری جهات ، نشان دهنده آزمایش تورم شکست غرب است. سازمان ملل ، ناتو و اتحادیه اروپا "غیر استراتژی" را در مورد شرایط اضطراری مدیترانه نشان داده اند. آنها احتمالاً آگاهانه سنگینی و بار مسئولیت را به عهده کشورهای غربی قرار دادند که مستقیماً از مدیترانه چشم پوشی می کنند. فرانسه این فرصت را فهمید و بلافاصله از آن استفاده کرد و اغلب در تصمیمات سایر کشورها مانند ایتالیا تأثیرگذار بود.
امروز تصمیم گرفته شود 500 سرباز ایتالیایی به نیجر اعزام شود.
بنابراین ایتالیا صدها سرباز را برای جنگ با قاچاقچیانی که مهاجر آفریقایی را از طریق صحرا و دریای مدیترانه قاچاق می کنند ، به صحرای نیجر می فرستد. در این ائتلاف همچنین یگان های ویژه ای در میان 470 سرباز ایتالیایی وجود خواهد داشت که در حدود 100 کیلومتری جنوب مرز با لیبی موضع می گیرند و در قلعه ماداما ، یک پاسگاه ساخته شده توسط لژیون خارجی فرانسه در دهه 30 در مسیرهای قاچاق در نخستین روزهای سال آینده ، یک گروه اولیه متشکل از 120 سرباز و صد خودرو به سمت گابن پرواز می کنند تا سپس از طریق زمینی به مقصد 2.300 کیلومتری برسند. تایمز می نویسد ، این مداخله منعکس کننده اعتقاد دولت ایتالیا است که مرز جنوبی لیبی اکنون به مرز اروپا تبدیل شده است: دروازه ای برای مهاجران که باید بسته شود. سربازان به "شکست قاچاقچیان انسان و حتی تروریست ها" کمک خواهند کرد "نخست وزیر ایتالیا ، پائولو جنتیلونی ، که در آغاز دسامبر در اجلاس اتحادیه اروپا و آفریقا در پاریس با شرکت رهبران نیجر ، مالی ، شرکت کرد ، توضیح داد. چاد ، بورکینافاسو و موریتانی و در آن تلاش های مشترک برای مبارزه با تروریسم جهادی در منطقه ساحل آفریقا مورد بحث قرار گرفت. "تایمز" یادآور می شود ، این واقعیت که تصمیم دولت ایتالیا پس از سالها درگیری با دولت های فرانسه که با سرنگونی رژیم قذافی در لیبی ، که منابع انرژی آنها در میان شرکت های نفتی دولتی مورد اختلاف است ، آغاز شد ، بسیار تعجب آور است. ایتالیا و فرانسه. تام کینگتون ، ستون نویس تایمز ، می نویسد که ایتالیایی ها هنوز از پشتیبانی فرانسوی ها از ژنرال خلیفه هفتار ، که شبه نظامیانش کنترل Cyrenaica را دارند ، بسیار مشکوک هستند. جیاناندریا گایانی ، مدیر مجله آنلاین Analysis Defense ، به تایمز گفت ، "این مسخره است که ایتالیا اکنون در کنار فرانسه در نیجر است." ستاد دفاع ، ژنرال کلودیو گراتزیانو ، که به گفته وی مأموریت در نیجر استفاده از سربازان ایتالیایی را در جنگ پیش بینی نمی کند. وی به تایمز گفت ، مقابله با شبه نظامیان کاملاً مسلح قاچاقچیان و تروریست ها دشوار است ، فقط از طریق آموزش نیروهای امنیتی نیجر و بدون اینکه هرگز در میدان جنگ درگیر شوند. این مورد اخیر بسیاری را در ایتالیا نگران می کند: این مأموریت باید توسط پارلمان تصویب شود و نه توسط شورای وزیران و مخالفان سلاح های خود را تیز می کنند ، به ویژه ائتلاف چپ افراطی تازه تاسیس ، لیبری و اوگوالی.
شاید از بسیاری فرار کرده باشد که در سال 2018 Fincantieri و Stx France با توجه به برنامه های صنعتی خود ، برای بخش مدنی ، در مورد محیط جدید صلاحیت تصمیم می گیرند. برای بخش نظامی زمان بیشتری طول می کشد و نقشه راه عملیات پیش بینی کار گروه های مطالعه را تا 30 ژوئن آینده دارد. در این دوره طولانی ، ایتالیا باید روی میز مذاکره با سرمایه گذاری مشترک Orizzonte Sistemi Navali متمرکز شود که 51٪ توسط Fincantieri و 49٪ توسط Leonardo ساخته شده است.
بنابراین باید هزینه ای برای پرداختن به لئوناردو در ماجرای Fincantieri-Stx France پرداخت شود. مشارکت ایتالیا در نیجر می تواند دو کاربرد مفید داشته باشد: مشارکت در مبارزه با داعش با نظارت بر یکی از دروازه های ورود به اروپا و خشنودی فرانسوی ها ، که حضور خود را در آن منطقه از بین می برند ، با توجه به توافقنامه صنعتی بعدی در سال 2018. اگر واقعاً چنین بود ، ایتالیا نشان داده است كه می داند چگونه فرصت ها را تفسیر و مصالحه كند ، بدون آنكه منتظر تصویب و یا قطعنامه های اتحادیه اروپا ، ناتو و سازمان ملل باشد.