دیروز یک پیچ و مهره از آبی. رئیس جمهور فرانسه ، امانوئل مکرون سخنان بسیار تندی درباره ناتو به کار برد: "در حال مرگ مغزی است" انتقادهایی که امانوئل مکرون ، رئیس جمهور فرانسه به ناتو وارد کرد ، "یک جنبه غیرضروری" است. این همان چیزی است که آنگلا مرکل ، صدراعظم در جریان کنفرانس مطبوعاتی با دبیرکل ناتو ، ینس استولتنبرگ ، که دیروز ، 7 نوامبر در برلین ملاقات کرد ، گفت. به ویژه ، همانطور که روزنامه "Frankfurter Allgemeine Zeitung" گزارش داد ، مرکل اظهار داشت:من فکر می کنم که چنین سفری ضروری نیست ، حتی اگر مجبور به سازش شویم. ". وزیر امور خارجه آلمان ادامه داد ، ماکرون "کلمات جدی را به کار برد ، من اینگونه نیست که همکاری در ناتو را ببینم". به گفته مرکل ، "همکاری ماوراlantالنهر برای ما ضروری است". مرکل خاطرنشان کرد ، در بسیاری از بخش ها ، "اتحاد آتلانتیک به خوبی کار می کند". استولتنبرگ ، موضع صدراعظم مرکل ، که گفت "ناتو قدرتمند است" اشتراک داشت.

وزیر امور خارجه آلمان ، هایکو مااس ، دوز مصرفی را افزایش داده و اتحاد مجدد آلمان را "هدیه ای از اروپا" خواند ، و نتوانست از ناتو و ایالات متحده در میان معماران سقوط بلوک کمونیست نام ببرد. خیلی ها انگشت خود را به این واقعیت می رسانند که در ماجرای سوریه ، هر دو ایالات متحده و ترکیه قبل از مداخله با متحدان ناتو مشورت نکرده اند. از طرف دیگر ، مسکو از انتقاد ماکرون از اتحاد راضی بود. این کورسرا می نویسد ، این مسئله نه تنها نظامی است و نه ، همانطور که ترامپ دوست دارد ما اقتصادی داشته باشیم ، به دلیل سرمایه گذاری اندک کشورهای اروپایی در دفاع. مشکل سیاسی است. اگر سیاست خارجی مشترکی نداشته باشید نمی توانید دفاع مشترک داشته باشید. و اتحادیه اروپا از این هدف بسیار دور است. نباید گفت ، هیچ یک از مواضع فرانسه در این زمینه به نزدیک شدن به هدف کمک نمی کند. با تمام صحبت هایش در مورد دفاع اروپا ، علامت '-' که بالای حروف صدادار گذارده میشود تا صدای ان بلندتر شود تاکنون هرگز بطور مشخص امکان تقسیم بازدارنده هسته ای فرانسه را زیر سوال نبرد. اکنون که انگلیس در حال خروج از اتحادیه اروپا است ، فرانسه تنها عضو اروپایی با سلاح هسته ای و کرسی دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد است. اما به نظر نمی رسد پاریس مایل باشد که یکی یا دیگری را تقسیم کند. در هر صورت ، در چند وقت اخیر ، بیشتر متمایل به توافق در مورد اقدامات خود با لندن بوده تا بروکسل. در سیاست خارجی ، فرانسه به تنهایی عمل می کند و ایتالیا این مسئله را در لیبی تجربه کرده است ، با حمایت فرانسه از ژنرال هافلار در زمان اتحادیه اروپا ، بنابراین ایتالیا نیز از سراج حمایت کرد. انتقادات ماکرون باید باعث شود تا شرکای اروپایی در جستجوی روح پدران م foundسس تأمل کنند و واقعاً به یک مسیر جامعه اعتقاد داشته باشند که در واقعیت ها و نه تنها در سرپرستی ها بتن ریزی شده باشد.