احتمالاً به زودی در مورد 49 مهاجر گرفتار شده در ساحل مالت با کشتی های Sea Watch و Sea Eye به یک راه حل دست یافتیم.
حدود ده کشور تمایل خود را برای استقبال از آنها اعلام کرده اند (ایتالیا ، آلمان ، فرانسه ، پرتغال ، لوکزامبورگ ، هلند و رومانی) فقط پس از آنکه دولت مالت با لنگر انداختن کشتی ها در بنادر خود شروع به همکاری کرد. از طرف دیگر ، والتا جلوتر می رود و می خواهد علاوه بر 49 سرنشین دو كشتی غیردولتی ، 249 پناهنده دیگر كه در روزهای اخیر نجات داده شده اند ، دوباره اعزام شوند. با این حال ، از کشورهای بلوک ویشگراد مانند لهستان و مجارستان در دسترس نیست.
امروز Sea Watch ، آنسا می نویسد ، زنگ خطر را به صدا درآورده است ، مهاجران سرنشین شروع به امتناع از غذا می کنند.
خود سازمان غیردولتی آلمان در یک توئیت بار دیگر ترس از "وضعیت روانی و سلامتی آنها را بدتر کرد" تکرار کرد. "این سازمان غیردولتی می نویسد:" در هیئت مدیره SeaWatch ما در حال ثبت مواردی هستیم که مردم از غذا خودداری می کنند - ما نمی توانیم باور کنیم که همه اینها در چند مایلی سواحل اروپا اتفاق می افتد ".
در همین حال ، آلمان گفت "به عنوان بخشی از راه حل همبستگی اروپا" مایل است در استقبال از پناهندگان دو کشتی شرکت کند. سخنگوی دولت آلمان اشتفن سایبرت در پاسخ به برخی سوالات در مورد توسعه وضعیت پناهندگان از قایق های Sea Watsch و Sea Eye ، در یک کنفرانس مطبوعاتی در برلین گفت. برلین ، که همچنین "تماس و گفتگوهای شدیدی" با کمیسیون اتحادیه اروپا برای حل شرایط اضطراری دارد ، "از تلاش بروکسل" در این راستا حمایت می کند.
منابع دولت ایتالیا تأکید می کنند که هیچ موردی وجود ندارد هیچ اختلافی بین وزیر ماتئو سالوینی، رئیس جمهور جوزپه کونته وجود ندارد و دیگر اجزای دولتی در مورد دیده بان دریایی و دریای چشم. وزیر کشور ماتئو سالوینی موقعیتی را تغییر نمی دهد و مخالفت با هر گونه ورود دریایی در ایتالیا را مجددا متوقف می کند تا یک بار و برای همه قاچاق انسان هایی که قاچاقچیان، مهاجمان و قاچاقچیان را غنی سازی می کنند، بارگیری شود. این راه حل، راه های بشردوستانه ای است که توسط هوا برای کسانی که واقعا از جنگ فرار می کنند، که قبلا توسط سالوینی نیز برای 2019 تایید شده است.
Francescomaria توچیلو
در کل ماجرا il دبیر کل انجمن آووکاتها بدون مرز ایتالیا، Francescomaria توچیلو نشان داد ابتدا خلاف قانونی که پیش زمینه اظهارات دولت است و چند روز پیش شکایتی را به دادستان های عمومی رم و ناپل ارائه کرده است. در این دوره توکیلو در آفریقا به سر می برد: بعد از چند روز در زیمبابوه اکنون در نایروبی ، کنیا است. Rossella D'Averio روی ضربه سر Juorno.it او با او مصاحبه کرد تا موضوع دشواری را تشدید کند.
مهاجران در "دریای سازمان دیده بان" و "چشم دریا" در مجموع کمتر از پنجاه نفر هستند، اما داستان آنها نه تنها غیر قابل قبول و بطور انسانی، بلکه از لحاظ سیاسی نمادین است. علاوه بر تصدیق نمای، با عطر و طعم های تبلیغاتی بیشتر یا کمتر، چگونه فکر می کنید مشکل مهاجرت باید مورد توجه قرار گیرد؟
"اول از همه ، من فکر می کنم خوب است که ابعاد تاریخی و زمانی پدیده مهاجرت را که ریشه در زمان آن دارد و قرار است برای مدت طولانی ادامه یابد ، مورد تأکید قرار دهم. فقر جمعیت آفریقایی (که کشورهای غربی عمدتاً مسئول آن هستند زیرا آنها قرنها منابع عظیم طبیعی به اصطلاح "قاره سیاه" را بدون هیچ گونه جبرانی برای کسانی که در آنجا زندگی می کنند ، مصرف کرده اند) ، مرتبط با تغییر اقلیم و عدم وجود دموکراسی در بسیاری از کشورها منشأ مهاجرت کتاب مقدس است که ما به انگیزه بقا pure ناب از جنوب به شمال جهان شاهد هستیم. "
چه کسی فرزندان خود را در یک قایق ناامن قرار می دهد و بهای آن را می پردازد، قطعا انتخاب لذت را نمی دهد: از گرسنگی، تشنگی، شکنجه و جنگ فرار می کند. و این کار را ادامه خواهد داد. از این رو، با ختم پست و صدای جیر جیر، بسته شدن پورت های ایتالیا (همچنین غیرقانونی بودن در یک فرمان خاص) که مشکل جریان های مهاجر را حل می کند، اعلام نمی شود. این پدیده مستلزم تفکر عمیق اخلاقی، ژئوپلیتیکی، اجتماعی، اقتصادی و قانونی است که به مراتب فراتر از تعصب کوتاه مدت است. به طور خلاصه، جاده ها به نظر می آیند؟
اولین ، بلافاصله به نظر من افتتاح سریعترین نزدیکترین بندر اروپا ، مالت یا سیسیلی ، برای کمک فوری به نیازمندان است. من امیدوارم که همبستگی مشخصی که پاپ فرانسیس در مورد آن صحبت کرد بدون اینکه به روزنامه یا پستی واگذار نشده باشد ، یک نامه مرده یا یک حسن نیت باقی نماند. مشخص شده است که کدام خیابانها با نیت خیر آسفالت شده اند. از منظر گسترده تر ، من با دو کلمه پاسخ می دهم: اروپا و بین المللی. و بگذارید توضیح دهم. شکی نیست که اروپا ، که متأسفانه این روزها در صحنه غایب است (و نه برای اولین بار) ، در عوض باید صدای سیاسی قدرتمندی داشته باشد تا بتواند با اقتدار و انسجام با درامی که دهه های آینده را رقم می زند روبرو شود. و من عمداً بر صفت "سیاست" تأکید می کنم. امروز اتحادیه برای انجام این کار مجهز نیست ، زیرا بعد آن اساساً صرفاً بوروکراتیک و اقتصادی است. حتی اگر غیرواقعی به نظر برسد ، زمان آن فرا رسیده است که در مورد ساختارهای حقوقی و معاهدات اروپایی ، درباره ایده پدران بنیانگذار آن ، تجدید نظر کنیم. اینجا جای تعمیق موضوع نیست ، اما یافتن شجاعت برای ساختن یک اروپای سیاسی "جدید" که بتواند با مشکلات جهانی روبرو شود که دولت های ملی قدیمی و کوچک قرن نوزدهم آن را نمی دانند و نمی توانند به تنهایی حل کنند ، ضروری است. ، همانطور که هر روز ثابت می کنند. Konrad Adenauer دهه ها پیش نوشت: «اتحاد اروپا آرزوی چند نفر بود. این برای بسیاری امید بوده است. امروز این برای همه یک ضرورت است ». به نظر من می رسد که این نقل قول کاملاً متناسب با زمان ما است. بدون اروپا ، بدون اروپای جدید ، ما در برابر تکامل اقتصادی ناتوان ، در برابر قدرتهای جهانی باستان و جدید و در مدیریت مشکل مهاجرت - و همچنین غیرانسانی - بی حاشیه خواهیم بود.
و "بین المللی" چیست؟
در کوتاه مدت و میان مدت ، در حالی که منتظر ساخت این اروپای جدید هستیم ، ما به ایتالیا و تجارت آن نگاه می کنیم. من علاوه بر وکالت ، مدیر شرکت های فعال در بخشهای مختلف فعالیت بوده و هستم و ده سال در آفریقا کار کرده ام ، هم به عنوان کارآفرین و هم به عنوان مدیر گروههای بزرگ صنعتی. به همین دلیل است که می خواهم تأکید کنم که ایتالیا از نظر مهارت های حرفه ای ، نوآوری ، محصولات صنعتی و صنایع دستی ، زیرساخت ها ، مدیریت منابع آب و کشاورزی ، تولید و توزیع کالاهای مصرفی دانش بی نظیری دارد. دانش فنی که در جهان مورد استقبال قرار می گیرد ، اما به اندازه کافی بین المللی نمی شود. من بیش از هر چیز به بنگاه های کوچک و متوسط فکر می کنم ، که ستون فقرات اقتصاد ما هستند و کشورهای آفریقایی به عنوان بازار خروجی. شمال ایتالیا پر از شرکتهایی از این نوع است ، بسیار عالی اما اغلب به بازار ملی کشیده می شوند ، ترسیده اند یا به اندازه کافی برای صادرات کمک نمی کنند. محصولات آنها - از ماشین آلات کشاورزی گرفته تا مبلمان ، از مواد غذایی تا ساخت و ساز - برای ملت های آفریقا یا حداقل برای بسیاری از آنها بسیار مفید خواهد بود. غالباً ، وقتی از آفریقا صحبت می شود ، چه در مورد رژیم های سیاسی و چه در مورد ساکنان آن ، به طور نامناسبی تعمیم داده می شود. آفریقا قاره ای است با یک میلیارد و دویست هزار نفر و پنجاه و چهار کشور ، برخی هنوز درگیر رژیم های دیکتاتوری پس از استعمار هستند و به طور کلی از نظر اقتصادی رنج می برند. از طرف دیگر ، دیگران در حال تحول قاطع ، یعنی در راه ثبات بیشتر دموکراتیک و اقتصادی هستند. اگر در کشورهای غیر دموکراتیک مداخله سیاسی بین المللی یک اولویت باشد (از این رو نیاز به اروپایی قدرتمند در صحنه جهانی دارد) ، در کشورهایی که در حال تکامل هستند ، می توان راهی را برای رشد اقتصادی و اقتصادی ما شروع کرد. به عبارت دیگر ، اگر شرکت های بزرگ و متوسط ایتالیایی فعالیت های آفریقایی خود را افزایش دهند ، می توانند برای خود ارزش ایجاد کنند و برای آفریقا کار کنند. این بهترین راه برای کمک به آفریقایی ها "در خانه" و نه فقط در کلمات است. بدیهی است که برای انجام این کار، سیاست هوشمندانه و پیشرو صنعت صنعتی مورد نیاز خواهد بود و من اضافه می کنم که "انسانی"، یعنی نه تنها با توجه به علاقه چند، بلکه به نفع مشترک بسیاری از مردم است.
به طور خاص، چه اقداماتی می تواند به زودی انجام شود؟
تعداد زیادی وجود دارد. اول از همه، من تکرار می کنم، به یک سیاست صنعتی و یک سیاست خارجی مستقل، فعال، استراتژیک و معتبر نیاز دارد دارای اندیشه ای طولانی و در معرض دید جهانیان ، درگیر خود و موارد اضطراری انتخاباتی خود نیستند. علاوه بر این ، برای اقدام سریعتر ، تجارت مقابله ای را می توان تشویق کرد ، یک سیستم بانکی موثرتر و رقابتی را ارتقا داد و در نهایت نقش Ice ، آژانس تبلیغات شرکت های ایتالیایی در خارج از کشور و Sace را گسترش داد و پویا کرد. ، شرکت Cassa Depositi e Prestiti که باید خدمات بیمه ای و مالی خود را در بین المللی سازی شرکت ها همراهی کند. یخ باید فراتر از وظایف کاملاً نماینده باشد و Sace باید در این قلمرو ریشه دواند ، آموزش می دهد ، داده های خود را به روز می کند و نه تنها در مورد تحولات بلکه در مورد پتانسیل هر کشور ارتباط برقرار می کند. من در میان بسیاری از مواردی که مربوط به کشورهایی است که اخیراً بازدید کرده ام یا در آنها هستم ، فقط دو مثال برای شما می آورم. به زیمبابوه فکر کنید: اگر یک کارآفرین منطقی ایتالیایی به اصطلاح "مشخصات کشور" را در وب سایت Sace نگاه می کرد ، هرگز تمایل به سرمایه گذاری در آن را ندارد. متأسفانه ، اطلاعات مربوط به سال 2017 است و هیچ اطلاعاتی در مورد آخرین تحولات در این کشور وجود ندارد. با پایان دادن به چهل سال قدرت مطلق رابرت موگابه ، دولت جدیدی از پاییز سال گذشته در هراره کار خود را آغاز کرد. برنامه تثبیت مالی چهار ساله اعلام شد که مورد تأیید و حمایت صندوق بین المللی پول قرار گرفت. و اولویت ها از نظر زیرساخت ها ، کالاهای مصرفی و مدیریت منابع طبیعی بسیار امیدوار کننده است. ارزش بررسی دقیق آنها را دارد. در مورد کنیا ، این گواه اثبات گفته های من است. این کشور در حال رشد است ، در حال حاضر بسیاری از شرکتهای بزرگ و متوسط و کوچک اروپایی و ایتالیایی در بخشهای ساخت و ساز ، مبلمان یا مواد غذایی و آشامیدنی حضور دارند. و هیچ کنیایی وجود ندارد که مهاجرت کند. هیچ کس در اینجا آرزو ندارد که این کار را انجام دهد. به آنگولا ، یک کشور بسیار ثروتمند ، اشاره ای نمی کنم. خرید یک آپارتمان در مرکز لواندا ، پایتخت ، به اندازه خرید آن در منهتن یا کنزینگتون هزینه دارد. و حتی اکنون اخذ ویزای ورود به آنگولا برای یک ایتالیایی دشوار است ، زیرا اخذ ویزا در ایتالیا برای یک آفریقایی سخت است. به طور خلاصه ، ما مراقب هستیم که بگوییم "آفریقا". ما مراقب هستیم که در کلیشه های کلی گویی که متأسفانه بخشی از زبان فعلی برخی از سیاستمداران ما شده است ، قرار نگیریم. آفریقا بزرگ است، متنوع، متکی و تکامل یافته است. و ایجاد روابط سازنده سیاسی، اقتصادی و صنعتی نه تنها برای ما و برای آنها مثبت است، بلکه ضروری خواهد بود.
بله، به طور خلاصه، بله مشکلات عصرانه زمان ما نیاز به پاسخ های هوشمند جهانی و نه فرمول های جادویی دارند. سياست پيش بينی و سخاوتمندانه، اقتصادي که با زمان و صنعت باز می شود به جهان، می تواند با هم، پاسخ های مشخصی را برای این مشکل ارائه دهد. و به بسیاری دیگر.