در 2018 ، ایتالیایی ها مبلغ 33,4 میلیارد یورو یورو بیشتر از کل مبلغ متوسط پرداخت شده توسط شهروندان اتحادیه اروپا پرداخت کرده اند. این دیفرانسیل است که تقریباً 2 نقاط تولید ناخالص داخلی را "وزن می کند". در عوض ، به طور میانگین سرانه درآمد 552 را پرداخت کردیم. گفتن این دفتر مطالعات CGIA است که بار مالیاتی کشورهای اتحادیه اروپا 28 را مقایسه کرده و متعاقباً شکاف بین ایتالیا و هر کشور متعلق به اتحادیه را محاسبه کرده است.
گزارش هماهنگ کننده بخش تحقیقات ، پائولو زابئو:
"زمان شعارها و وعده ها به پایان رسیده است. با مانور بودجه بعدی شوکی لازم است که طی چند سال وزن مالیات های 3-4 را کاهش می دهد. با توجه به وضعیت ظریف حسابهای عمومی ما ، این مداخله تنها در صورتی امکان پذیر خواهد بود که بتوانیم هزینه های عمومی غیرمولد و بخشی از پاداش های مالیاتی را با همان مقدار کاهش دهیم. عملیاتی ، دومی که به نظر می رسد اجرای آن دشوار است. این با نتایج به دست آمده در این سالهای 10 گذشته تأیید می شود. تمام مدیرانی که پیروی کرده اند با مصممیت زیادی در سمت بررسی هزینه پرداخته اند. نتایج ، با این حال ، رضایت بخش نبود. امید این است که دولت کنت شانس بیشتری داشته باشد".
مالیات بیش از حد ، نه تنها به این دلیل که آنها ثبات مالی بسیاری از خانواده ها و همین تعداد شرکت ها را به خطر می اندازند ، بلکه به این دلیل که آنها فرآیندهای شریر بسیار خطرناکی را در سیستم اقتصادی تحریک کرده اند ، مشکل دارند. دبیر CGIA ، Renato Mason اظهار داشت:
"با فشار مالیاتی مضر و طیف وسیعی از خدمات ارائه شده توسط دولت ، که در سالهای اخیر هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمیت کاهش یافته ، تقاضای داخلی و سرمایه گذاری به صورت عمودی کاهش یافته است. علاوه بر این ، انجام کار ، ایجاد مشاغل جدید و توزیع مجدد ثروت به طور فزاینده ای دشوار شده است. مشاغل كوچك و كوچك نیز شاهد تأثیر كاهش مصرف خانوارها و كاهش در وامهای بانك بود كه باعث عدم تعادل مالی بسیاری شد و تعداد زیادی از خودكاریها را مجبور به بستن مشاغل و تغییر شغلها كرد.".
و در حالی که منتظر مانور بودجه 2020 برای روشن شدن چگونگی بازیابی میلیاردها 23,1 برای جلوگیری از افزایش دوباره مالیات بر ارزش افزوده از 1 بعدی در ژانویه هستیم ، CGIA یادآوری می کند که بار مالیاتی "واقعی" در کشور ما 6 بسیار بالاتر از رقم "رسمی" است.
در حقیقت ، تولید ناخالص داخلی ما ، مانند سایر کشورهای اتحادیه اروپا ، تأثیرات اقتصاد غیرمشخص را نیز شامل می شود که طبق آخرین تخمین های ایستات ، بالغ بر میلیارد 209 میلیارد در سال است. این "ثروت" که ناشی از فعالیتهای نامنظم و غیرقانونی است ، اگر از یک طرف هیچ کمکی در افزایش درآمدهای مالیاتی نداشته باشد ، از سوی دیگر باعث افزایش اندازه تولید ناخالص داخلی می شود.
با یادآوری اینکه بار مالیاتی از نسبت بین درآمدهای مالیاتی و تولید ناخالص داخلی حاصل می شود ، اگر از ثروت تولید شده (یا از مخرج) مؤلفه قابل انتساب به اقتصاد را "در سیاه" حذف کنیم ، نتیجه رابطه (یعنی بار مالیاتی) است. پرداخت کنندگان مالیات صادقانه افزایش می یابند ، و به این ترتیب بار مالیاتی "واقعی" بسیار بالاتر از مبلغ "رسمی" (48 درصد به جای 42,1 درصد) به ما می دهند.
با بازگشت به داده های مقایسه ، دوباره در 2018 مشخص شد که در اروپا فقط فرانسه ، بلژیک ، دانمارک ، سوئد ، اتریش و فنلاند به طور متوسط مالیات بیشتری از ما پرداخت می کنند. "تعجب" از پاریس ناشی می شود: هر شهروند از سراسر آلپ ، 1.830 یورو بیشتر از ما به مقامات مالیاتی پرداخت کرده است. در شرایط مطلق ، شکاف مالیاتی برای ما مطلوب است و بالغ بر میلیارد 110,7 است. با این حال ، در مقایسه با سایر رقبای اصلی ، همیشه "ما تسلیم می شویم". اگر فشار مالی آلمان را داشتیم می خواهیم میلیارد 24,6 مالیات کمتر (سرانه 407 یورو) ، هلند 56,2 (سرانه یورو 930) ، انگلستان 114,2 (1.888 یورو در سرانه) و اسپانیا 119,5 (1.975 یورو طرفدار) بپردازیم. سرانه).
آیا مالیات مسطح می تواند دارویی باشد که بار مالیاتی ایتالیا را به سطح قابل قبولی برساند؟ با توجه به اینکه هر اقدامی که باعث کاهش وزن مالیات شود فقط می تواند مورد استقبال مثبت قرار گیرد ، ما باید بسیار مراقب باشیم. اگر اعداد در گردش در این هفته ها تأیید شود ، به نظر می رسد که در حال حاضر در بیشتر مالیات دهندگان با درآمد ثابت ، نرخ مؤثر پایین تر از 15 درصد جدی است. بنابراین ، استفاده از خطرات مالیاتی تخت شامل تعداد کمی از افراد با درآمدهای متوسط متوسط است.
با این حال ، سوال واقعی این خواهد بود که منابع را برای دستیابی به این کاهش قاطع مالیاتی پیدا کنیم. اگر بعید به نظر می رسد با صرفه جویی در هزینه جبران شود ، وزیر تریا گرچه از اهمیت مالیات بر تخت انتقادی برخوردار است اما به نظر می رسد راه حل را در ذهن داشته باشید: کاهش مالیات بر درآمد شخصی می تواند تا حدودی تحت تأثیر مالیات بر ارزش افزوده ، حتی به صورت انتخابی باشد. عملیاتی که طبق گفته CGIA مطمئناً به نفع صادرات خواهد بود ، همانطور که تکنسین های Via Venti Settembre ادعا می کنند ، اما مصرف داخلی را جریمه می کند. پرداخت صورتحساب نه تنها خانواده ها ، به ویژه افراد کم درآمد ، بلکه صنعتگران ، تجار کوچک و کارگران خود اشتغالی که تقریباً به طور انحصاری بنا به تقاضای داخلی زندگی می کنند ، نیست.
علاوه بر این ، صنعتگران از Mestre به یاد می آورند ، در بدترین حالت ، اگر 23,1 میلیاردها یورو تا پایان امسال بازیابی نشوند ، نرخ عادی از 22 به 25,2 درصد افزایش می یابد ، در حالی که کاهش نرخ از 10 به 13 افزایش می یابد. درصد
هماهنگ كننده دفتر مطالعات CGIA ، پائولو زابئو نتیجه می گیرد:
"ما کاملاً باید از افزایش مالیات بر ارزش افزوده حتی به صورت انتخابی خودداری کنیم. و داد و ستد کالا به اضافه مالیات بر درآمد با مالیات بر ارزش افزوده نیز قابل قبول نیست. به یاد دارم که از یک مبادله احتمالی از این نوع ، اکثر مالیات دهندگان مالیات دهنده 10 میلیون نفری که زیر منطقه به اصطلاح بدون مالیات قرار می گیرند ، که حداقل از بازنشستگان در حداقل برخوردار باشد ، هیچ فایده اقتصادی ندارند. و همچنین بیکاران و افراد در مشکلات اقتصادی جدی. با پرداخت نکردن ایرپف ، آنها از هیچ گونه کاهش مالیاتی بهره مند نخواهند شد. در عوض ، در عوض ، آنها خود را با پرداخت مالیات بر ارزش افزوده بیشتری می یابند".