(توسط Massimiliano D'Elia) خوشبختانه، شیر وجود دارد. یک ضرب المثل قدیمی را به خاطر بسپار:موش با تنها یک سوراخ کم و بد زنده می ماند". بنابراین خط لوله گاز تپ که مدتی پیش توسط بخشی از سیاست ایتالیا (M5S) با آن مخالفت شد، امروز شاید بهترین ابتکاری است که کشور ما می تواند دنبال کند و آینده نگری غیرمعمولی را نشان می دهد. شیری که از آذربایجان به پولیا، در سان فوکا می‌رسد و به اروپا و ایتالیا هیدروکربن گرانبها را تأمین می‌کند، اهرم استراتژیک مورد استفاده روسیه برای تأمین گاز از طریق خط لوله نورد استریم را کاهش می‌دهد. این تپ 3.500 کیلومتر امتداد دارد و از دریای خزر شروع می شود و از آذربایجان، گرجستان، ترکیه، یونان، آلبانی و ایتالیا عبور می کند.

دیروز هیئتی از بروکسل به آذربایجان پرواز کرد تا مقامات را متقاعد کند که عرضه را از 10 میلیارد متر مکعب به 20 افزایش دهد. Kadri Simsonکه برای شورای مشورتی به باکو پرواز کرد و هدف آن تبدیل تپ به بزرگترین ذخیره گاز برای اروپا است:من معتقدم که تأثیر مثبتی بر کشورها و مناطقی دارد که به آنها خدمات می‌دهد و کمک زیادی به عرضه‌های قابل اعتماد، رقابتی و پایدار در اروپای جنوب شرقی می‌کند.»

امروزه خطوط لوله گاز روسیه 38 درصد از ظرفیت خود را حمل می کنند در حالی که ذخایر ذخیره سازی در اروپا تنها 16 درصد در مقایسه با میانگین 40 درصد را شامل می شود، بنابراین تاکتیک "دوزینگ در جهت عقربه های ساعت" پوتین را تایید می کند. از سوی دیگر، مذاکرات در حال انجام باید به افزایش فوری حدود 6 میلیارد متر مکعب منجر شود که 8 میلیارد آن برای ایتالیا است.

در نشست دیروز نمایندگان دولت های اوکراین، مولداوی، آمریکا و بریتانیا نیز حضور داشتند. حوضه های آذربایجان توانایی تولید حدود 400 میلیارد متر مکعب گاز در سال را دارند و برای مقایسه، نیاز ایتالیا به تنهایی حدود 70 میلیارد متر مکعب است. ابتکارات دیگری نیز با هدف حمایت از پروژه TAP وجود دارد، مانند طرح ترکمنستان که اکنون گاز خود را عمدتاً به روسیه و چین صادر می کند اما با ارزیابی امکان اتصال به خط لوله TAP، نگاه خود را به سمت غرب معطوف کرده است. از سوی دیگر، آمریکا در حال مذاکره با قطر برای انتقال گاز مایع از طریق کشتی به قاره کهن است.

تپ چیست

تپ (مخفف خط لوله ترانس آدریاتیک) خط لوله ای به طول حدود 850 کیلومتر است که از بالکان از مرز یونان و ترکیه می گذرد و در فیر وارد دریای آدریاتیک می شود تا در ملندونو در پولیا فرود آید. 
TAP حدود 4,1 میلیارد یورو سرمایه گذاری عمدتا خصوصی هزینه دارد. ظرفیت انتقال 10 میلیارد متر مکعب گاز در سال به ایتالیا و اروپا را دارد و در حال حاضر به گونه ای کالیبره شده است که می تواند تا 20 میلیارد متر مکعب گاز را دو برابر کند. در این صورت دوبرابر کردن نیازی به رفتار دوم نخواهد داشت. به طور ساده تر، ایستگاه های کمپرسور در طول مسیر افزایش و تقویت خواهند شد تا فشار و مقدار گاز رانده شده به خط لوله افزایش یابد.

اما کل پروژه بسیار سخت تر است و همچنین توسط بخش اول خط لوله، Tanap (خط لوله ترانس آناتولی) شکل می گیرد. از آذربایجان، در میدان های شاه دنیز که سوکار، شرکت دولتی، در دریای خزر دارد، آغاز می شود. کل "کریدور جنوبی" از دریای خزر تا پولیا 45 میلیارد دلار هزینه دارد که شامل کار در میدان های آذربایجان می شود.

بزرگترین سهامداران BP، Snam و Socar هر کدام با 20 درصد هستند. سهام جزئی در فلوکسی بلژیکی (19%)، اناگاس اسپانیایی (16%) و اکسپو (5%).

خوشبختانه، شیر وجود دارد