سیاست خارجی ایتالیا ، این ناشناخته است

سیاست خارجی ایتالیا ، این ناشناخته است

اما واقعاً امروز آیا طبقه سیاسی ایتالیا علاقه ای به دفاع از منافع ملی فراتر از مرزهای این کشور دارد؟ زیر نظر همه است که تیم ملی ما فاقد سیاست خارجی است

میشل مارسی در مقاله ای که در "Lindro.it" منتشر شده به این سؤال پاسخ داد

مدتهاست که اینگونه بوده است که سیاست خارجی ایتالیا ، از دولتهای مختلف ، به طور فزاینده ای زیر ذره بین قرار می گیرد و اگر واقعاً بخواهیم با معنای کلمات بازی کنیم ، از این لنز برای یافتن و نگاه کردن به سیاست خارجی استفاده می شود.

بله ، یک خط بازار ، از تاکتیک ها ، دیپلماسی و مهمتر از همه روابطی که یک کشور و برای مورد ما ایتالیا ، خارج از کشور به ارمغان می آورد. پیوسته روابط و روابط را ایجاد می کند ، به شرکتها در بازارهای غیر محلی کمک می کند و به عنوان یک پل ارتباطی با سایر کشورها عمل می کند.

فقط آنچه ایتالیا به تازگی گفته است.

اقدامات سیاسی احزاب مختلف که در طی 10 سال گذشته اتفاق افتاده ، فقیر در سیاست داخلی و کارزارهای انتخاباتی مؤثر برای به دست آوردن رأی توسط شهروند ، باعث شده است که همین رهبران و نیروهای سیاسی هر حزب برای متمرکز کردن توجه به مأموریت شخص فقط و منحصراً به سیاست داخلی كه به اصطلاح چنین گفته می شود باید انجام شود.

مطمئناً نویسنده شخصیتی محصل نیست ، بسیار کمتر نشان می دهد ، اگر در سطح شخصی نباشد ، انتقاد کند یا حداقل قضاوت کند ، اما مطمئناً مشکلاتی است که در کار روزانه ما پیدا می کنیم ، و در چه بخش نفتی هستند. شواهد عینی

بطور روزانه و چندین سال است که از طریق فعالیت های نهادی که با FederPetroli Italia انجام می دهیم ، رویارویی مداوم با کشورهای خارجی خط عملی بوده است که ما بیشترین سرمایه گذاری را انجام داده ایم ، یعنی بخش انرژی یک بازوی بزرگ و بدون درگیری و فعالیت در کشورهای دیگر نمی تواند وجود داشته باشد.

تحت نظر همه افراد این است که ملی ما فاقد سیاست خارجی است ، نه تنها از تدارکات و حضور از جانب وزرا یا دفاتر نهادی که برای این منظور منصوب شده اند ، بلکه عقیده ای در مورد موضوعات ، مباحث ، تصمیماتی که در آن ایتالیا وجود دارد ، ندارد. یا بهتر بگوییم ، این می تواند صدای غالب باشد.

وقتی چنین شکست هایی را می بینیم ، حیله گری سیاستمداران و معاونان مختلف برای انجام این کار ، بارگیری بشکه دیپلماسی ، سپاه دیپلماتیک ، رهبران مأموریت ، سفارتخانه های ایتالیا در سراسر جهان است. یک ابزار مناسب برای مسئولیت که بلافاصله نمایندگان نهادی را در سهمیه سیاسی معاف می کند و به همه کسانی که امور خارجه را به عنوان شغل انتخاب کرده اند ، اشاره می کند.

دیپلماسی مشهور ایتالیایی ، بسیار منتقد ، آنقدر مبهم از نگاه شهروند عادی ، آن دیپلماسی که به جای واسطه ، باید تعادل بین ایتالیا و سایر جهان را حفظ کند ، باید صاف شود ، واسطه گری کند ، مردم را درک کند ، تنظیم کند و برای آرام کردن ، بیشتر اوقات ذهن و ذهن نمایندگان در خارج از کشور و به عنوان ماسک مداوم زیبایی برای کشور ما عمل می کند.

در سال های اخیر ، لحظات شرم آور ماجرای Marò در هند و رسوایی Finmeccanica ، پرونده Regeni در مصر ، در لیبی با سفیر وقت Perrone (امروز در سفارت ایتالیا در ایران) و در هفته های اخیر با دو جناح رقیب هفتر و السراج (خبر این ساعت ها است که نیروهای ژنرال خلیفه حفتر حمله گسترده ای را برای پیشروی در طرابلس آغاز کرده اند) ، بدون ذکر وضعیت استرداد چزاره باتیستی در برزیل و ، آخرین اما نه کمترین وقایع این روزها در عراق ، ما می توانیم لیست بیشماری را ادامه دهیم ، اما نمی توانیم ذکر کنیم که چگونه وزیر محترم آموزش و پرورش ایتالیا ، آقای لورنزو فیورامونتی ، در جریان COP25 در مادرید ، در یک سخنرانی در مورد یکی از اهداف بسیار پایداری زیست محیطی آینده سیاره ، قبل از مخاطبان بین المللی ، و نماینده سازمان ملل ، با اظهارات شرم آور در مورد آنچه که شرکت انرژی دولتی ایتالیا یا ENI باید انجام دهد ، ابراز داشت از تجارت اصلی آن ، یعنی کنار گذاشتن نفت و اکتشاف

اظهاراتی که حتی اگر توسط وزیر آموزش و پرورش بیان شود ، که بیش از آنکه صلاحیت خارجی باشد ، نقش کاملاً داخلی در کشور دارد ، از اهمیت بالایی برخوردار هستند و در یک خط مستقیم تر از تصویر و سیاست خارجی قرار می گیرند.

بگذارید آشکارا فکر کنیم که رسانه های ملی ایتالیا گزارش های بسیار کمی از آنچه در مادرید در ENI رخ داده است را نشان می دهد ، نشانه ای از ارزش و توجه اندک در سیاست خارجی و قطعاً در شکل وزیر صالح.

هنگامی که سیاست خارجی نیز موفق به تعالی یک کشور شد ، من در مورد محصولات ، خدمات و ساختار استراتژیک صنعتی صحبت می کنم ، تا در خارج از کشور مروج و جذب سرمایه گذاری شوم.

در مورد ما ، هنگامی که ما برای ارتقاء ENERGY به خارج از کشور رفتیم ، به عنوان مثال ساخت خط لوله های گاز بین یک کشور و کشور دیگر ، جای تعجب نیست ، من با احساسات بسیار خوبی به یاد می آورم انریکو ماتی ، منافع ENI. در آن زمان آقایی به نام جولیو آندروتی ، ما در مورد سال 1972 صحبت می کنیم ، منافع ملی را با سیاست خارجی مدیترانه محافظت می کردیم ، با این اصل معروف "مدیترانه بزرگ شده" ، مجموعه ای از ایده ها و دیپلماسی که کشورهای مختلف را در یک ارتباط واقعی تجاری درگیر می کرد ، خاورمیانه ، قفقاز ، آسیای میانه ، همه در مراقبت از منافع ملی خود هستند.

خود جورجیو لا پیرا در طول سفر خود گفتگوهایی با مصر ، سودان ، مراکش ، الجزایر ، آنگولا ، موزامبیک ، کنگو ، سومالی ، اردن ، آرژانتین ، اتیوپی ، ایران ، بولیوی ، هند ، پاکستان ، عربستان سعودی ، غنا ، لیبی ، نیجریه و بسیاری از کشورهای دیگر.

امروزه شرکتی مانند ENI که حضور و نمایندگی ایتالیا در خارج از کشور است ، در نقش ژئوپلیتیکی که ایفا می کند ، با سخنان بیهوده و بی معنی در این زمینه صنعتی ، و علاوه بر این توسط نماینده مسسات ENI ، در 67 کشور در سراسر جهان حضور دارد ، و فعالیت های آن در بخش بین المللی نفت و گاز و با سهامداران مهم درگیر است.

در اینجا چیزی است که ما می خواهیم به شما در درک این خطوط کمک کنیم ، هیچ سیاست خارجی وجود ندارد ، وقتی هماهنگی دولت وجود ندارد ، شما به طور خودکار در معرض خطر آماتور می شوید و همه در مورد همه صحبت می کنند ، نه به عدم انصاف نسبت به همکاران یا کسی که معاون آن است. این کارکردها ، به ذکر بخش تولیدی یک ملت نیست.

تصویر کشوری در خارج از کشور ، به نظر عجیب خواهد رسید ، اما از خود کشور نیز مهمتر است ، نمایندگی نهادی در خارج از کشور یک کلون است که باید جزئی جدایی ناپذیر از آن کشور میزبان باشد و با کار عالی دیپلماتیک خود را تطبیق دهد و سفر کند. مسیرهای موازی تقریباً از نظر سیاست ، در جهان اجتماعی و اقتصادی.

شاید همه ما باید از خودمان سؤالی بپرسیم: اما واقعاً امروز آیا طبقه سیاسی ایتالیا علاقه ای به دفاع از منافع ملی فراتر از مرزهای این کشور دارد؟

من فکر می کنم که امروز ما یک چشم انداز عمومی روشن نداریم ، به همراه کارآفرینی صنعتی ، سیاسیون جمهوری اول با هدف دانش فنی و بدون غفلت از جنبه ظریف و حیاتی ژئوپلیتیک. امروز من شما ، آزادترین تعبیر ، ایتالیا را ترک می کنم.

سیاست خارجی ایتالیا ، این ناشناخته است