در پی فعالیت کنترلی انجام شده توسط Guardia di Finanza، سال گذشته 14.045 نفر به دلیل تخلفات مالیاتی کیفری به مقامات قضایی معرفی شدند که از این تعداد 290 نفر دستگیر شدند. اساساً، دو درصد از افراد گزارش شده در زندان به سر می برند. این توسط دفتر تحقیقات CGIA که داده های دیوان محاسبات را تشریح کرده است، گزارش شده است.
با تحلیل سریال تاریخی، از سال 2011 مشخص می شود که تعداد مطلق افراد گزارش شده تقریباً ثابت مانده است، در حالی که دستگیری ها پس از حداقل تاریخی که در سال 2016 (99) به دست آمد، در سال 2021 (411) به حداکثر خود رسید تا پس از آن در سال 121 (2022) به 290 مورد کاهش یابد. از سوی دیگر، اگر میزان وقوع دستگیرشدگان را در کل گزارش‌شده در نظر بگیریم، این درصد در سال 2016 (0,9 درصد) دوباره شروع به افزایش کرد تا به حداکثر آستانه در سال‌های 2020 و 2021 (3 درصد در هر دو سال) برسد تا پس از آن در سال 2022 (2 درصد) یک واحد کاهش یابد.
- نه به دولت پلیس مالیاتی، بله به یک سیستم مالیاتی عادلانه تر
روشن شود که مبارزه با فرار مستلزم اقدامات سرکوبگرانه نیز می باشد که در مواردی که قانون پیش بینی کرده است، باید عاملان این جنایات دستگیر شوند. متأسفانه همانطور که دیوان محاسبات فرصتی برای یادآوری داشته است، تا کنون نتوانسته ایم اثربخشی این فعالیت تنبیهی را «سنجیده» کنیم. در واقع، هیچ تحلیلی توسط سازمان امور مالیاتی یا وزارت دادگستری انجام نشده است که بتواند اثرات ناشی از اقدامات سرکوبگرانه مقامات مالیاتی ما را هم از نظر منابع بازیافت شده و هم در رابطه با بازدارندگی اعمال شده، ارزیابی کند. با این حال، اداره تحقیقات CGIA گزارش می دهد، در ایتالیا ما نیازی به ایجاد یک ایالت پلیس مالیاتی برای مبارزه با فرار مالیاتی نداریم. به طور خلاصه، مصمم با کسانی که برای مقامات مالیاتی کاملاً ناشناخته هستند، به همان اندازه نسبت به کسانی که اگرچه "ثبت نام شده اند" اما هوشمندانه عمل می کنند، بدون اینکه مجبور به تشدید انضباط مالیاتی کیفری با نیت عدالت خواهانه در زندان انداختن فراریان مالیاتی و دور انداختن کلید شوند. حداقل تا زمانی که با در دست داشتن اطلاعات به ما نشان داده نشود که توسل به مجازات محدود کننده آزادی شخصی ابزاری است که می تواند مردم را از انجام ندادن وظایف مالی خود و بازپس گیری مبالغ فراری منصرف کند. در این میان، ما معتقدیم که برای کاهش خیانت مالی و همسویی با استانداردهای کشورهای اروپایی که کمتر تحت تأثیر این پدیده قرار گرفته اند، مطلوب است که به سرعت یک سیستم مالیاتی کمتر تهاجمی، ساده تر، شفاف تر و عادلانه تر ایجاد کنیم و به تولید کنندگان، کسانی که شغل ایجاد می کنند و ثروت تولید می کنند، پاداش دهیم. در عین حال تضمین درآمد کافی برای به کار انداختن ماشین دولتی و کمک به کسانی که در مشکل هستند.
- تحقق پایین است
در تأیید آنچه اخیراً گفته شد، همچنین به لطف کاهش جزئی بار مالیاتی، در سال 2022 اداره مالیات بیش از 20 میلیارد یورو از مبارزه با فرار مالیاتی را بازیابی کرد. این رقم که در ماه‌های اخیر از سوی وزارت اقتصاد و دارایی اعلام شد، نشان‌دهنده ثمربخشی مبارزه با خیانت‌های مالی در سال‌های اخیر است. برای مثال، بین سال‌های 2015 تا 2020، مالیات‌های فراری در ایتالیا 16,3 میلیارد یورو کاهش یافت. اگرچه سال 2020 به دلیل بیماری همه گیر سال بسیار خاصی بود، شکاف مالیاتی برآورد شده توسط MEF به 89,8 میلیارد یورو کاهش یافت. که 78,9 میلیارد آن مربوط به درآمدهای مالیاتی از دست رفته و 10,8 میلیارد دیگر «ثمره» فرار مالیاتی است.
- برآوردهای "غیر قابل اعتماد" MEF. خودمختارها، حداقل در شمال، "ستاره گر مردم" نیستند.
در رابطه با فرار مالیاتی، مطبوعات و بسیاری از مفسران معتبر اغلب به داده‌های وزارت اقتصاد و دارایی (MEF) استناد می‌کنند که شکاف مالیاتی درآمدهای مالیاتی و تأمین اجتماعی در کشور را تقریباً 90 میلیارد یورو برآورد می‌کند. با پرداختن به جزئیات این تحلیل، نوع مالیاتی که بیش از همه از آن فرار می شود، مالیات بر درآمد شخصی برای مشاغل آزاد است، برای مبلغی معادل 28,3 میلیارد یورو که مربوط به تمایل به شکاف در مالیات است که برای سال ها به طور پیوسته نزدیک به 70 درصد بوده است. این بدان معناست که به گفته تهیه کنندگان این تفصیل، کمتر از 70 درصد از Irpef توسط کارگران خوداشتغال به خزانه پرداخت نمی شود. ما به شایستگی روش محاسبه استفاده شده که تا حدودی پیچیده است نمی پردازیم، بلکه خود را به نشان دادن "غیرقابل اعتماد بودن" این نتیجه محدود می کنیم. با توجه به اظهارنامه مالیاتی کارگران خوداشتغال در حسابداری ساده شده در شمال (عملاً صنعتگران و تاجران) آنها به طور متوسط 33 یورو ناخالص در سال مالیاتی 2021 اعلام کردند. اشاره می کنیم که بیش از 70 درصد از این اعداد مالیات بر ارزش افزوده را مالک شرکت به تنهایی تشکیل می دهد (به عبارت دیگر او به تنهایی کار می کند). خوب اگر همانطور که MEF می گوید، این مشاغل تقریباً 70 درصد از مالیات بر درآمد شخصی را طفره می روند، در صورت انطباق با خواسته های مقامات مالیاتی چقدر باید اظهار کنند؟ 130 درصد بیشتر یا کمی بیش از 76 یورو در سال. حالا چگونه می‌توانند به چنین آستانه درآمد بالایی برسند اگر اکثریت قریب به اتفاق آنها به تنهایی کار می‌کنند، بنابراین آنها کمی بیشتر از کارمندان هستند و حداکثر می‌توانند 10-12 ساعت در روز کار کنند، ناگفته نماند که در این مدت زمان آنها باید با مشتریان، با تأمین‌کنندگان، با شرکت‌های دیگر، با حسابدار، با بانک، با شرکت بیمه و مانند همه افراد مجروح، مریض و غیره سروکار داشته باشند؟ بدیهی است که هیچ کس نمی تواند پنهان کند که حتی در بین کارگران خوداشتغال نیز گره هایی از فرار وجود دارد که قطعاً باید ریشه کن شود. با این حال، برآوردهای ارائه شده توسط MEF قانع‌کننده نیست، همچنین با توجه به این واقعیت که آنها شکاف مالیاتی قابل انتساب به خوداشتغالی‌های مستثنی شده از پرداخت Irap را در بر نمی‌گیرند. یعنی کسانی که تحت رژیم "حداقل" هستند (تقریباً 2 میلیون نفر)، بخش خوبی از شرکت های کشاورزی، متخصصان بدون سازمان مستقل و بخش خدمات داخلی. به طور کلی ما در مورد بیش از نیمی از کارگران خوداشتغال در کشورمان صحبت می کنیم. خوب اگر فرار این دومی هم در نظر گرفته می شد، فرار خوداشتغالی ها به چه قله ای می رسید؟ بدیهی است که این داده‌ها چندان «موثق» نیستند، اما آنچه به همان اندازه غیرقابل تحمل است، این است که بسیاری از ارگان‌های مطبوعاتی و چندین مفسر شیک رادیکال از این تخمین‌ها برای متهم کردن خوداشتغال‌ها به «زشت، کثیف و بد» استفاده می‌کنند. یعنی «گرسنه های مردم» جدید.
- نقشه فرار: شکاف قوی شمال-جنوب
در سال 2020، آخرین داده های موجود، وزن اقتصاد مشاهده نشده بر ارزش افزوده ملی 11,6 درصد معادل 174,6 میلیارد یورو بوده است. از این مقدار، اقتصاد زیرزمینی 157,4 میلیارد و فعالیت های غیرقانونی 17,3 میلیارد بوده است. از سوی دیگر، فرار مالیاتی و تامین اجتماعی حدود 90 میلیارد یورو (78,9 میلیارد مربوط به فرار مالیاتی و 10,8 میلیارد به فرار تامین اجتماعی) بوده است.
دفتر تحقیقات CGIA با اعمال ضریب تعیین‌شده بر اساس نسبت درآمد مالیاتی و ارزش افزوده قابل استنباط از خالص حساب‌های ملی اقتصاد مشاهده‌نشده بر ارزش افزوده اعلام‌نشده، توانست فرار در سطح منطقه‌ای را نیز محاسبه کند.
اساساً در مقایسه با 90 میلیارد یورو فرار مالیاتی در سال، گویی به ازای هر 100 یورو درآمد وصول شده توسط سازمان امور مالیاتی، 13,2 مورد فرار مالیاتی بوده است. اگر همین شبیه‌سازی را در سطح منطقه‌ای بازتولید کنیم، بحرانی‌ترین وضعیت را می‌توان در جنوب مشاهده کرد: در رده‌بندی یورو فراری برای هر 100 یورو جمع‌آوری شده، در پولیا فراریان 19,2 یورو، در کامپانیا 20 و در کالابریا، پیراهن سیاه ایتالیا، 21,3 یورو نگه می‌دارند. این رقم در مقایسه با 10,6 یورو ثبت شده در Friuli Venezia Giulia، 10,2 یورو در استان ترنتو و 9,5 یورو در لمباردی دو رقم است. قلمرو ملی وفادارترین به مقامات مالیاتی استان بولزانو است که به ازای هر 9,3 نفر جمع آوری شده تنها 100 یورو فرار می کند.
- در شمال، افراد خوداشتغال در حسابداری ساده 43 درصد بیشتر از همکاران خود در جنوب اعلام می کنند.
حتی با مشاهده اظهارنامه های مالیاتی کارآفرینان فردی و کارگران خوداشتغال در حسابداری ساده (رژیم مالیاتی که اکثریت قریب به اتفاق صنعتگران و تجار خرد را در بر می گیرد)، تفاوت درآمد بسیار عمیق است. اگر به طور متوسط سالانه 33 یورو در شمال اعلام شود، تنها 23 یورو در جنوب. این بدان معناست که 43 درصد بیشتر در شمال اعلام شده است. این محدوده حتی در هنگام تجزیه و تحلیل اظهارنامه مالیاتی کارگران خوداشتغال (کارگران آزاد و هنرمندان) و شرکت های انفرادی در حسابداری معمولی افزایش می یابد. بدیهی است که این شکاف ها به طور قطع ناشی از موقعیت های مختلف اقتصادی و اجتماعی موجود در این دو حوزه کلان است. با این حال، تاثیر فرار مالیاتی بقا که در جنوب ابعاد قابل توجهی دارد نیز قابل چشم پوشی نیست. با تجزیه و تحلیل داده های مناطق جداگانه با توجه به اظهارنامه مالیاتی در حسابداری ساده شده، در لمباردی افراد خوداشتغال 35.462 یورو، در استان ترنتو 34.436 یورو، در ونتو 33.318 و در فریولی ونزیا جولیا 33.205 یورو اعلام می کنند. برعکس، در سیسیل 23.946 یورو، در پولیا 23.223 یورو، در کامپانیا 22.662 یورو، در باسیلیکاتا 21.012 یورو، در مولیز 19.610 یورو و در کالابریا 19.551 یورو است. میانگین ملی 29.425 یورو است.
