بنابراین در یک یادداشت ، یاروب تارانتو ، هماهنگ کننده استانی Franco Rizzo در رابطه با ماجرای Arcelor Mittal-بخشدار: "اکنون ما دیگر تعجب نکرده ایم ، حتی آن موسساتی که قبل از هر چیز باید درخواستهایی را که از طرف شهروندان و کارگران به دست می آید جمع آوری و ارزیابی کنند ، تصمیم می گیرند این زمینه را به شرکتی واگذار کنند که مانند آرچلر میتال ، بلکه به طور واضح تنها علاقه را نشان می دهد: تولید و سود حتی با هزینه سلامتی ، یا به جای زندگی. تصمیم بخشدار طارنتو در مورد تمدید مقررات 26 مارس تعجبی ندارداما طعم بدی را در دهان ما می گذارد. آنها مثل یک شوخی صدا می کنند نظارت و کنترل شرایط اشتغال کارمندان و همچنین استفاده مداوم و كاملاً از اقدامات پيشگيري از خطر سلامت".
حتی بخشدار محدودیت های قبلی را حذف می کند. بنابراین هیچ چیز به نشان دادن این کمک نکرده است دکتر دمتریو مارتینو یک سند سنگین مانند نامه ارسال شده از آگهی لوسیا مورسلی به دولت، که آنچه را که مدیریت شرکت اعلام می کند ، انکار می کند.
امروز به طور متناقض ، اگر شهرداری و منطقه بخواهند مداخله کنند ، آنها حق انجام این کار را ندارند ، زیرا این امکان وجود دارد که اقدامات سختگیرانه تری انجام شود اما برای صنایع چرخه مداوم وجود ندارد.
دفعه قبل که بخشدار به گزارش فنی فرمانده آتش نشانی تکیه کرده بود ، در واقع با نامه مرسلی لغو شد. امروز براساس گزارشی از Spesal تهیه شده است ، که مطابق آن وضعیت اوضاع کارخانه تحت کنترل فقط XNUMX واحد دیگر در بین کارگران ایمنی است.
این برای ما چیزی نیست جز یک کورس. دولت مرکزی باید با اعلامیه هایی که از طریق آنها صحبت می کند ، از اهداف خوبی که به طور ناگهانی روی گوش ناشنوا قرار می گیرند ، آن را متوقف کند. درعوض ، باید آشکارا آشکار کند که با شرمساری با چند ملیتی به قیمت سلامتی هزاران نفر کنار آمده است.