(توسط جان بلکی) در داخل Palazzo Montecitorio ، نخست وزیر مسئول نکات مهم برنامه دولت را که باید برای سرنوشت ایتالیا برای چند سال آینده تصمیم بگیرد ، به هم ریخته است. آنها وانمود می کنند که نمی فهمند که دولت تازه منصوب شده نماینده اراده مردم نیست بلکه یک اقلیت کوچک است. آنها با نادیده گرفتن صدای میلیون ها ایتالیایی ، الزامات نظارتی را برای نصب یک مدیر اجرایی مغایر با طرح پیشنهادی مردم ایتالیا دنبال کردند. جمهوری ایتالیا اکنون قادر به ایجاد دولت های غیر نماینده است که نتیجه تصمیمات سیاسی "نخبگان" تصمیم گیرندگان است.
برای نادیده گرفتن تخمیر مردم ، واقعی ، آنها پیازا مونتسیتیوریو را محاصره كردند تا از تجمع ده‌ها هزار معترض آزادانه در میدان جلوی اتاق نمایندگان جلوگیری كنند.
اما آنها نمی توانند فریادهایی را که در یونیسون فریاد می زنند دور نگه دارند: "انتخابات! انتخابات! ".
در خارج از کاخ قدرت ، جایی که اعتقاد بر این است که اراده عمومی جزئی جزئی است که با پیچیدگی های نظارتی می توان بر آن غلبه کرد ، ده ها هزار نفر در زیر آفتاب سپتامبر ، کسب و کار ، وسایل و شهرهای خود را ترک کرده اند در "نامگذاری سیاسی" فریاد بزنید که باید به اراده مردم همیشه احترام گذاشته شود - و نه فقط در مواردی که متناسب با منطقه چپ مجلس باشد.
این موسسات با مسدود کردن Palazzo Montecitorio و ایجاد کویر در مقابل ورودی اصلی آن ، واکنش نشان دادند ، اما همه راه های دسترسی پر از مردم عادی است که سرود ملی را با پرچم هایی در دست خود می خوانند.
خانواده هایی با کودکان ، افراد مسن ، جوان و پیر به محل می رسند. چه کسی پرچمی در دستان خود دارد ، چه کسی سه رنگی روی شانه دارد. نگرانی در نگاه مردم وجود دارد. این سیستم نمی خواهد در انتصاب دولتی که نماینده مردم ایتالیا نیست ، در آنجا مشکل ایجاد شود. مطمئناً خبرنامه ها به این ده ها هزار قهرمان ایتالیایی اختصاص خواهد داد ، چند ثانیه از اخبار که در آن تصاویر مبهم و یا در سایر مکان های مجاور جمع آوری می شوند تا نشان دهند که تعداد معدودی در حال تظاهرات بودند.. این بخشی از فیلمنامه ای است که قبلاً دیده شده است.
وقتی چپ در دولت وجود دارد ، تمام خبرنامه های نمایش داده شده گل و گل و گل برای بسیاری از افراد فقیر که فقط از تلویزیون تغذیه می کنند ، نشان می دهند.
واقعیت امروز در رم این است
ده ها هزار نفر از معترضین صدای خود را شنیده می شوند. شخصی از پنجره های ساختمان به بیرون نگاه می کند تا با نزدیک تر وسعت پدیده را ببیند. کافی بود برخی پرده ها را ببینید که پشت پنجره در حال حرکت است که یک گروه کر استادیوم در حال حرکت است: "بوفون ، بوفون! ".
از مناطق همجوار دیگر افراد به کسانی می پیوندند که حدوداً یک ساعت به رئیس جمهور فریاد می زنند که می خواهند رأی دهند.
موسسات اکنون گوش ناشنوایی دارند و با کودتایی که به قدرت بازگشتند. آنها نمی توانند چشمان خود را باور کنند. اما در هفتاد سال تاریخ جمهوریخواهان ، چنین چیزی هرگز دیده نشده است: مردم عادی در خیابان ها هستند!
امروز ده ها هزار نفر ، فردا می تواند میلیون ها نفر در سراسر ایتالیا وجود داشته باشد.
https://www.facebook.com/giorgiameloni.paginaufficiale/videos/515409932527676/
https://www.facebook.com/salviniofficial/videos/959781161026661/?epa=SEARCH_BOX