سياست های تجاری محدود كننده ی "وسوسه" در سابقه اخیر و اخیر جامعه جهانی بوده است، به ویژه در زمان دشواری. بحران 29، جنگ جهانی، و جنگ سرد، لحظات تاریخی است که در آن پروکسیستم انتخاب سیاست سیاسی غالب را نشان داده است (شکل 1). با این وجود، این امر مانع ادغام بازارها از طریق ارتباطات زیرساختی و جهانی شدن فرایندهای تولیدی نشد.
اطلاعات به ما چه می گویند؟ این حمایت گرایی "خارج از مد" است. ادبیات موجود تأیید می کند که ، در زمان "جهانی سازی" ، حمایت گرایی بهترین استراتژی برای افزایش رقابت ، محافظت از بازار کار محلی و راه اندازی مجدد اقتصاد کشورهای مشکل نیست. در واقع توسعه و انتشار فناوری اطلاعات و ارتباطات ، انتشار را تعیین کرده است فوت و فن تقریبا به مرزهای ملی، تقسیم بندی تولید در سراسر جغرافیایی بر اساس هزینه-اثربخشی و معیارهای هزینه-سود و ادغام کارآمدتر از فرایندهای تولید به جای انزوا. این روند به علت پیشرفت تکنولوژی مداوم و ادغام کشورهای در زنجیره ارزش زنجیره ارزش به نظر می رسد قابل توقف نیست. به نظر می رسد حمایت از تولیدکنندگی به رقابت پذیری تولید داخلی منجر نمی شود، زیرا اقدامات تجاری محدود کننده معمولا شامل افزایش قیمت های واردات و صادرات می شود.
چه چیزی باید در سال های آینده انتظار داشته باشیم، بازگشت به حمایت گرایی یا ادغام بیشتر و بیشتر؟
عکس جمهوری