بخش دره Aniene در بالادست سوبیاکو "دره صومعه ها" نامیده می شود زیرا صومعه های سن بندیتو و سانتا اسکولاستیکا وجود دارد که منشأ رهبانیت در اروپای غربی است. دامنه های تند این دره توسط جنگل های انبوه پوشیده شده است و با صومعه هایی که گذشته ای عمیق را تداعی می کند ، یکی از مکانهای خاطره انگیز ایتالیا را ایجاد می کنند. "Bosco delle Lucinette" ، متعلق به شهرداری ، در ضلع رو به جنوب ، برای کسانی که در امتداد جاده به سمت صومعه ها قدم می گذارند ، کاملاً واضح و سبز تیره است. اما اگر یک پروژه قطع در حدود 20 هکتار که توسط شهرداری سوبیاکو تصویب شده و حذف 90٪ از توده چوب را پیش بینی می کند ، اجرا شود ، برای مدت طولانی اینطور نخواهد بود.
این جنگل در پارک طبیعی منطقه ای کوههای سیمبروینی واقع شده است ، که برای حفاظت از بخشی از آخرین جنگل بزرگ آپنینهای مرکزی ایجاد شده است که همچنین به اِرنیچی و همسایه ابروزو گسترش می یابد. است'
در منطقه SPA IT6050008 از شبکه Natura 2000 اروپا ، برای حفاظت از زیستگاههای پرندگان محلی ایجاد شده است ، از جمله شش گونه دارکوب ، پرندگان معمولی جنگل. این پروژه دارای ترخیص پارک (NO) ، و ارزیابی شیوع مثبت (VI) بود ، بنابراین می تواند با برنامه مدیریت پارک (PA) و با قوانین مربوط به زیستگاه های محافظت شده توسط SPA سازگار باشد.
اما این اسناد به لیستی ناچیز از عوامل حیاتی و گونه های موجود ، با نسخه هایی از اهمیت کم ، بدون تجزیه و تحلیل تأثیر واقعی برش محدود می شوند. NO پارک متذکر می شود که ، طبق گفته PA ، این منطقه تحت حفاظت از چشم انداز است و تحت فرایندهای فرسایشی است ، اما در مورد تأثیر برش گسترده بر روی چشم انداز و فرسایش چیزی نمی گوید. همچنین فراموش نکنید که PA (ماده 22) قطع زمینهای بیش از 10 هکتار را ممنوع کرده است. وی از وجود دارکوب نادر پشت سفید یاد می کند ، اما روشن نمی کند که آیا این حضور با برش سازگار است. بعلاوه ، نه NO پارک و نه ارزیابی وقایع که توسط دفاتر منطقه ای تهیه شده است ، هرگز اشاره ای به برنامه مدیریت SPA (که پارک مدیریت کننده آن است!) است که توسط منطقه لاتزیو به متخصصان برجسته سفارش داده شده است و از 2005. در این طرح ، در رهنمودهای مدیریت جنگل ، ذکر شده است (6.2/50 §) "مناطقی با حضور بلوط های هولام و در شرایط شیب زیاد برای برش اختصاص می یابد ..." (شیب لوسینت بین 70٪ و 9340٪ با سنگ خارج شده). به طور کلی ، برای محیط بلوط های اسکلروفیلی (XNUMX در قانون اروپا) گفته می شود که "به ویژه در برابر پدیده های تخریب خاک آسیب پذیر است ..." و چنین جنگل هایی "باید تشکیلات جنگل محافظ در نظر گرفته شوند و همچنین محدود شوند بهره وری ، از کاهش. "
موادی که می توان از برش بدست آورد ، اکثرا هیزم است که به دلیل کمک به تولید "تجدیدپذیر" ، مصرف آن بسیار افزایش یافته است
انرژی حاصل از زیست توده ، که باعث موجی از برش حتی در پارک ها شده است. از داده های ارائه شده در پروژه ، رشد توده چوب در لوسینت حدود 2 متر مکعب در هکتار در سال خواهد بود ، از این رو نتیجه می شود که بازسازی جنگل و بنابراین بازیابی دی اکسید کربن ساطع شده در جو ، به 50-60 نیاز دارد. سال ها. اگر پس از آن پدیده های فرسایش رخ می داد ، چند قرن طول می کشید. مشخص نیست که چگونه می توان مداخلات از این نوع را با سیاست حفاظت از محیط زیست سازگار دانست.
برای نجات جنگل ، یک کمیته خودجوش برای دفاع از Bosco delle Lucinette متولد شد ، که درخواست تجدید نظر در دادگاه منطقه ای اداری لاتزیو را در مورد ارزیابی وقایع ارائه داد. کمیته همچنین تکنسین های معتبری را تعیین کرد که پس از بازرسی های دقیق ، اختلاف قابل توجهی را با آنچه در پروژه گزارش شده است ، به ویژه در مورد آسیب رسیدن به محیط زیست به دلیل جاده های دسترسی ، و برآورد توده چوب به دست آمده ، که 60٪ بالاتر از اعلام شده با توجه به اینکه شهرداری سوبیاکو مبلغ ناچیزی حدود 20.000،XNUMX یورو از محل برداشت دریافت می کند ، جای تعجب است که آیا حفاظت از محیط زیست و تنوع زیستی ، که چندین بار در قطعنامه شهرداری ذکر شده است ، انگیزه واقعی است یا خیر ، برای شهرداری و منطقه لاتزیو ، فقط یک وسیله کوچک ، که قرار است در برابر حتی درآمد اندک نقدی قرار گیرد.
ایتالیا نوسترا از اقدامات کمیته نجات Bosco delle Lucinette پشتیبانی می کند و از مقامات ذیصلاح ، به ویژه از Superintendence برای چشم انداز ، می خواهد تا از آسیب جدی به محیط زیست و چشم انداز جلوگیری کند.