(توسط فیلیپو مورسچی ، وكیل و رئیس رصدخانه AIDR "Digital Agrifood") یكی از مهمترین خصوصیات به اصطلاح "كشاورزی مبتنی بر داده" مشخصات دوگانه "داخلی" و "خارجی" آن است. داخلی ، با توجه به داده های مربوط به تولید ، ایمنی و ردیابی فرآیندها و محصولات غذایی کشاورزی. در واقع ، از دیدگاه اصلی "کشاورزی مبتنی بر داده" ، در واقع ، داده های جمع آوری شده در مقیاس شرکت برای بهبود عملکرد شرکت ، ارائه یک محصول از نظر کیفی و کمی بهتر و ایمن و کاهش دو تهدید اصلی برای بخش کشاورزی استفاده می شود : قرار گرفتن در معرض خطرات مرتبط با شرایط جوی و ضایعات محصول.
با این وجود ، این شرکت با دنیای خارج ارتباط برقرار می کند ، با ماتریس های محیطی روبرو می شود و آنها را تحت تأثیر قرار می دهد ، از منابع مصرفی استفاده می کند و تا حدودی آلودگی ایجاد می کند. از این رو ، در سال 2018 ، FAO ، با اشاره به داده های دقیق "مزرعه ای" مانند مقادیر و ترکیب مواد مغذی خاک ، استفاده از کودها ، دانه ها و آب ، از داده های شرکت "محلی" صحبت کرد تا با سایر افراد به اشتراک گذاشته شود ("با دیگران به اشتراک گذاشته شده") خارج از شرکت. ماهیت شبه عمومی این ارزش ها مورد تأکید قرار گرفت که باید همراه با سایر اپراتورها به دفاع از محیط زیست و مبارزه با تغییرات آب و هوایی کمک کند. این داده ها ، متولد شده در شرکت هستند که به نظرسنجی های آماری ، تعیین دولت ، سیاست ها ، تصمیمات انجمن های تولید کننده منتقل می شوند.
علاوه بر این ، برای چند سال ، مجمع جهانی اقتصاد در حال بررسی سودمندی بلاکچین و قراردادهای هوشمند در مبارزه با تغییرات آب و هوا است. مطالعه "ساخت Blockchains برای یک سیاره بهتر" (2018) مفید بودن این فن آوری ها را در حمایت از اقتصاد چرخشی ، کنترل آلودگی ، پیشگیری از بلایا ، تأیید پایداری نسل بعدی ، کمک به شرکت ها برای بهبود عملکرد محیط زیست ، کاهش داد. اعتقاد بر این بود که یک سیستم غیرمتمرکز غیرقابل همکاری می تواند امکان اشتراک اطلاعات و معاملات خودکار سریع را از طریق قراردادهای هوشمند فراهم کند.
به نظر می رسد که امروز مجمع جهانی اقتصاد این پیش بینی ها را پیگیری می کند.
مقاله ای که در 30 ژوئن گذشته توسط آدلین ژو منتشر شد ، برخی از كاربردهای تجربی قراردادهای هوشمند و فناوری بلاكچین را در مبارزه با تغییرات آب و هوا و کمک به کشاورزی پایدار نشان می دهد.
پیش نیاز فناوری این است که عملیات مشخصی روی زنجیره بلوک "اوراکل" انجام شود ، یعنی به اصطلاح "عناصر خارجی قابل اعتماد" باشد که با برقراری ارتباط با داده های واقعی خاص ، وقوع یک رویداد خاص را تأیید می کند و توالی پیش بینی شده توسط هوشمند را تحریک می کند. قرارداد. این به توسعه دهندگان قرارداد هوشمند اجازه می دهد تا با استفاده از داده های بیشتر و بیشتر از اینترنت اشیا applications ، برنامه هایی را برای محصولات ، کیفیت خاک ، گزارش های هواشناسی و موارد دیگر ایجاد کنند.
اولین کاربرد مربوط به امکان حمایت خودکار از کشاورزان و همه کسانی است که به بازسازی خاک ، افزایش جنگل کاری متعهد هستند. در این مورد ، قراردادهای هوشمند از داده های ماهواره ای برای تأمین پاداش و حمایت خودکار از کشاورزان ، شرکت ها (بلکه دولت ها) که بازسازی فعال خاک را انجام می دهند یا از آن پشتیبانی می کنند ، استفاده می کنند.
وقتی "اوراکل" داده ها را از تصاویر ماهواره استخراج می کند و قراردادهای هوشمند را فعال می کند ، پرداخت می شود. توالی موجود در بلاکچین شفافیت و انصاف سیستم را تضمین می کند.
اما کشاورزی از طریق راه حل های بیمه ای که بیش از هر چیز حمایت از مالکان کوچک - که تا حد زیادی در مقیاس جهانی کشف نشده اند - در برابر بلایا و تغییرات آب و هوایی که محصولات آنها را به طور فزاینده ای به خطر می اندازد ، محافظت می شود ، محافظت می شود.
بنابراین ، به لطف قراردادهای هوشمند ، کشاورزان می توانند استراتژی میدانی خود را بر اساس داده ها و مدل های هواشناسی تنظیم کنند ، شرایط اجرای قرارداد را از قبل تعریف کنند (مانند مقدار مشخصی از باران) و پس از اعلام "اوراکل" ، از شرایط ، تازه سازی یا پرداخت را بدست آورید.
به طور کلی ، توسعه قراردادهای هوشمند می تواند به میزان کمتری بر تولید کمتر گازهای گلخانه ای و آموزش محیط تأثیر بگذارد. کشاورز ، شخص یا شرکتی که در جنگل کاری جنگل سرمایه گذاری کرده است می تواند با اعتبار کربن "توکن دار" پرداخت شود که به نوبه خود می تواند به اشخاص ثالث فروخته شود. اعتبار کربن تنها درصورتی ایجاد می شود که ماهواره ها یا سایر دستگاه ها جنگل کاری را به یک قرارداد هوشمند گزارش دهند ، بنابراین حتی خریدار اعتبار کربن می تواند تأیید کند که یک فرایند واقعی و م thatثر که شامل محیط و محیط زیست باشد با این عنوان مطابقت دارد. زیست بوم.
در عمل خواهیم دید که این اولین برنامه ها چقدر می توانند گسترش یابند. مطمئناً ، استفاده عمومی از این ابزارها ، همراه با فرهنگ به طور فزاینده ای از داده های زیست محیطی ، می تواند واقعاً انقلابی در کل سیستم تولید مواد غذایی غذایی ایجاد کند ، در حالی که سهم مهمی در پایداری دارد.