تخمین زده می شود که در سه ماهه اول سال جاری، شرکت ها ملزم به پرداخت 2019 میلیارد یورو بیشتر از سال 14,7 (سال قبل از همه گیری) برای برق و گاز باشند. با حذف 1,7 میلیارد از اقدامات کاهشی که توسط دولت در هفته های اخیر ارائه شده است، در سه ماهه اول سال 2022 شرکت ها باید 13 میلیارد هزینه اضافی را متحمل شوند: یک ضربه واقعی.
اندازه گیری بعدی هنوز کافی نیست
البته، نخست وزیر دراگی اعلام کرد که قوه مجریه در حال توسعه یک مداخله گسترده برای کاهش قیمت قبوض برای خانوارها، مشاغل و ادارات دولتی است. به نظر می رسد درک می شود که این اقدام باید بین 5 تا 7 میلیارد یورو باشد. اجازه دهید واضح بگویم، به طور مطلق ما در مورد یک رقم بسیار بالا صحبت می کنیم. در صورت تایید، در هر صورت برای کاهش افزایش قیمت ها که به ویژه مشاغل در این 3 ماهه اول سال متضرر خواهند شد، کاملا ناکافی خواهد بود.
بخش هایی که در معرض خطر خاموشی هستند
با افزایش تا 400 درصد در برخی موارد، بخش های انرژی بر بیشتر از سایرین در معرض خطر هستند. در مورد مصرف گاز نیز به مشکلاتی که گریبانگیر شرکت های شیشه، سرامیک، سیمان، پلاستیک، تولید آجر، مکانیک سنگین، مواد غذایی، شیمی و غیره است اشاره می کنیم. از سوی دیگر، در مورد برق، کارخانه‌های فولاد/ریخته‌گری، مواد غذایی، تجارت (فروشگاه‌ها، مغازه‌ها، مراکز خرید و غیره)، هتل‌ها، کافه‌ها، رستوران‌ها، سایر خدمات (سینما، تئاتر، دیسکو) در خطر خاموشی هستند. و غیره.).
مناطق تولیدی که بیشترین مشکل را دارند
به گفته دفتر مطالعات CGIA، دشواری ها بر بسیاری از شرکت ها و در نتیجه بسیاری از مناطق تولیدی که موتور اقتصاد و صادرات کشور هستند تأثیر می گذارد. سخت ترین ها عبارتند از:
- کارخانه کاغذ Lucca-Capannori;
- پلاستیک ترویزو، ویچنزا و پادوآ؛
- متالی از برشا-لومزان;
- فلزکار کم از مانتوا;
- فلزکار Lecco;
- کاشی ساسولو؛
- Termomeccanica پادوآ;
- لیوان مورانو.
تیر، قایق های ماهیگیری و کشاورزان نیز خسته شده اند
آنچه دنیای کار را نگران می کند نه تنها افزایش قیمت برق و گاز، بلکه افزایش قیمت سوخت است. به عنوان مثال، سوخت دیزل در سال گذشته بیش از 22 درصد افزایش قیمت داشته است. بنابراین، بسیاری از بخش‌ها در معرض خطر توقف هستند: حمل‌ونقل جاده‌ای، ماهیگیری و کشاورزی قبلاً از عدم مداخله دولت ابراز ناامیدی کرده‌اند.
چه کار کنیم؟
همه ما فهمیدیم که در میان مدت باید وابستگی به کشورهای خارجی را کاهش دهیم، تولید گاز ایتالیا را افزایش دهیم و به مسیر سرمایه گذاری در منابع تجدیدپذیر ادامه دهیم. با این حال، کسب و کارها به اقداماتی نیاز دارند که بتواند فوراً قبوض گران را کاهش دهد: 5-7 میلیاردی که این روزها فرض می شود کافی نیست. بنابراین ما هیچ جایگزینی نداریم. یا شرکت‌ها را صرفه‌جویی می‌کنیم و منابع را از طریق تغییر بودجه جدید بازیابی می‌کنیم، در غیر این صورت بسیاری از آنها تعطیل می‌شوند یا در بهترین حالت، نیروی کار را به شدت کاهش می‌دهند. البته اعتراض کسانی که می گویند ما خیلی بدهکار هستیم و نمی توانیم بیشتر از این بکنیم، جایز است. اما به همان اندازه مشروع است اشاره کنیم که پولی را که پس انداز می کنیم، با اجتناب از تصویب کمک های مهم، از ما خواسته می شود که آن را با ارائه سیگ یا مقرری بیکاری به کسانی که شغل خود را از دست می دهند، خرج کنیم.
