خاطرات از "ماده" ساخته می شوند ، به ویژه از یک مولکول مشابه DNA ، "Rna" ، که اگر از یک حیوان به حیوان دیگر منتقل شود ، امکان انتقال "آنگورام" ، ردیابی مضمونی حیوان اول به حیوان دوم را فراهم می کند . این همان چیزی است که توسط آزمایشی که دیوید گلانزمن در دانشگاه لس آنجلس (UCLA) روی حلزون های دریایی انجام داد و در مجله eNeuro منتشر شد ، پیشنهاد شد. آنچه خاطرات را شکل می دهد ، چیزی بسیار دست نیافتنی باقی مانده است. مدت ها اعتقاد بر این بود که آثار حافظه بر روی پل های ارتباطی (سیناپس ها) بین سلول های عصبی حک شده و تشکیل و تلفیق یک حافظه با تشکیل سیناپس های جدید مطابقت دارد. از طرف دیگر ، مطالعات اخیر درهای دیگری را به وجود آورده است ، یعنی تشکیل حافظه با تولید مولکولهای اختصاصی RNA ، با تغییرات مربوطه در فعالیت ژن ها.
به عبارت دیگر ، فرض بر این است که حافظه در یک مولکول Rna خاص مانند کارت حافظه میکروسکوپی ذخیره می شود. مطالعه بر روی حلزون های دریایی به این سمت پیش می رود: گلانزمن در حقیقت نشان داده است که با انتقال یک مولکول خاص Rna گرفته شده از یک حلزون به حلزون دیگر ، می توان حافظه حلزون اول را به حلزون دوم منتقل کرد. به طور خاص ، Glanzman ابتدا با ایجاد یک حافظه (منفی) در یک حلزون با لمس دم آن ، باعث آزار حیواناتی شد که با بازتاب ، واکنش دفاعی غیر ارادی دارد. سپس RNA را که به دنبال تجربه نق زدن در سیستم عصبی وی ایجاد شده بود ، جدا کرد و آن را به حیوان دوم که دمش هرگز درخواست نشده بود تلقیح کرد. خوب ، دومی همان رفلکس دفاعی را دارد که رفلکس دفاعی را تجربه می کند در حالی که هیچ ناراحتی در دم نداشته است ، فقط به این دلیل که حافظه (به عنوان RNA) حیوان اول را دریافت کرده است.