در حالی که ارتش آمریكا به آمادگی برای درگیری های متعارف احتمالی ادامه می داد ، چین و روسیه استراتژی هایی را برای دستیابی به اهداف خود بدون جنگ انجام دادند. هر دو استراتژی برای دستیابی به اهداف استراتژیک خود ، با استفاده از نظریه حمله سان تزو ، به استفاده از اقدامات زمان صلح متکی هستند. من به یاد می آورم که اولین مفاهیم فصل اختصاص داده شده به "حمله" در هنر جنگ ، رویکردی متفاوت از رویارویی فیزیکی را نشان می دهد. از نظر سان تزو ، پیروزی در جنگ بدون جنگیدن ، عالی ترین مهارت در استراتژی نظامی است. اقدامات در زمان صلح همراه با عملیات های نظامی با شدت کم اما با پشتیبانی از توانایی های سطح بالا پیروزی را بدون درگیری های گسترده تضمین می کنند. فقط در سالهای اخیر ایالات متحده نیاز به بازنویسی استراتژی ترکیبی در درگیری های با شدت کم را تشخیص داده است. حتی امروز ، استراتژی مهار گسترش پکن به آسیا و اقیانوسیه شامل ورود ایالات متحده به جنگ با چین است. از طرف دیگر روسیه و چین مفاهیم مقیاسی را برای دستیابی به اهداف استراتژیک اتخاذ كرده اند كه ایالات متحده فقط در یك سناریو متعارف آنها را در نظر می گیرد.
توسط فرانکو ایچ