مقایسه دارایی های هر واحد خانواده با درآمد اعلام شده به مقامات مالیاتی در طولانی ترین زمان مجاز توسط سیستم اطلاعات ثبت نام مالیات.
(به کلیت اثیریمعاون رئیس جمهور سیمرغ دی دی مالی و معاون رئیس جمهور ARDeP) در بیست سال گذشته بدهی ما بیش از دو برابر شده است، در ماه مارس آن مبلغ برابر با 2.358,8 میلیارد(منبع بانک ایتالیا). ما کشور اروپایی هستیم که بیشترین مقدار را برای بهره بدهی ها صرف می کند. همچنین در سال گذشته ما مجبور بودیم یک چک میلیاردر برای پرداخت سود به سرمایه گذاران در سراسر جهان، در برابر اعلام عدم پرداخت بدهی. چک برای میلیارد دلار 65، معادل دو اقدام بودجه.
اگر بدهی ها کاهش پیدا کرد، می توانیم از این وجوه برای انجام کاری دیگر استفاده کنیم، مثلا می توانیم از آنها برای سیاست های اجتماعی استفاده کنیم. در نظر بگیرید که آلمان و فرانسه تقریبا 10 درصد از هزینه های عمومی خود را در این مدرسه در برابر 7,5 ایتالیا ذخیره می کنند. افزون بر این، فرانسه هزینه بودجه بیشتری نسبت به ایتالیا دارد که بیش از میلیارد دلار در برابر 1.200 میلیارد دلار است.
همچنین در بیست سال گذشته، ثروت خانواده های ایتالیایی نیز به تدریج رشد کرده است، تا جایی که تقریبا به آستانه 10 هزار میلیارد دلار برسد، بیش از چهار برابر ارزش بدهی، که دارایی های واقعی (مسکن، زمین) در مورد 6.000 ارزش دارد میلیارد و مالی (حساب، سپرده، اوراق بهادار، سهام، و غیره)، خالص بدهی ها (وام ها، وام های شخصی)، ارزش تقریبا 4.000 میلیارد دلار دارند.
ساده سازی داده ها و استدلال با استفاده از ابزار حساب، می توانیم بگوییم این است که هر ساکن ایتالیایی دارای بدهی حدود 39 هزار یورو بوده و در همان زمان دارایی های اطراف 160 هزار یورو (شامل 60٪ املاک و 40٪ با پول نقد)
البته این توده ثروت، به طور مساوی توزیع نمی شود. به نظر می رسد 50٪ از ثروت به دست 10٪ از خانواده ها رسید.
اطلاعات قابل اعتماد در مورد فرار مالیاتی وجود ندارد، تنها مطمئن است که اخراج در ایتالیا برای چندین دهه به 12 سفر کرده است. در واقع، هر ساله فرار مالیاتی در حدود میلیارد دلاری 270اگر مالیات شوند، آنها مبلغی کمتر از مالیات 100 میلیارد در خزانه داری خواهند پرداخت.
در اینجا نیز برای محاسبات، می توانیم بگوییم این است که هرکدام از خانواده ها از مقامات مالیاتی هر سال حدود 11 هزار یورو درآمد دارند (خانواده ها 24,5 میلیون). خانواده ها بدیهی است که همه و همه را به همان شیوه فرار نکنند. برآورد شده است که برای برخی از دسته از پرداخت کنندگان مالیات، اخراج حتی برابر با 80٪ از کل درآمد تولید شده است.
در واقعیت، دقیقا ناکامی در جمع آوری این وجوه منجر به غنی سازی بعضی از خانواده ها شده است، به زیان دیگران، که برای چندین دهه بار مالی بسیار شدید مالی را متحمل شده اند.
در این صورت، اگر قصد کاهش بدهی های دولتی را داشتیم فکر می کردیم که مالیات دارایی را بدون ارزیابی قبلی از مبادله واقعی دارایی ها به عهده می گیریم، ما هیچ کاری انجام نمی دهیم، بلکه بی عدالتی را به نابرابری اضافه خواهیم کرد. این به این دلیل است که در برخی از دارایی ها تنها پس انداز اضافه شده است و در سایر موارد همچنین درآمد حاصل از فرار از مالیات، به لطف قانون است که بیش از حد ترسو در مبارزه با خود شویی. در نظر بگیرید که تا زمانیکه 2015 فعالیت خودخواهی - در هر صورت انجام شده - مجازات نباشد، زیرا رفتار شویی به عنوان ادامه طبیعی جرم محسوب می شود.
معیار شناسایی دارایی ها
اگر کلمه "عدالت مالی" معقول باشد، لازم است که "مالیات بر مالیات" ادامه دهیم، یعنی اولا، دارایی های مالیاتی منشاء غیرقانونی باید مالیات بگیرند.
یک راه حل میتواند "شناسایی" فهرستهای بالادستی از مالیات دهندگان باشد که ناسازگاری جدی در رابطه با نسبت درآمد اعلام شده و داراییهای برگزار شده وجود دارد.
به طور خاص ، این یک مسئله است که دارایی های نگهداری شده توسط هر واحد خانواده را با درآمد اعلام شده به مقامات مالیاتی در طولانی ترین مدت زمان مجاز توسط سیستم اطلاعاتی ثبت مالیات ، کل عمر کاری یا در هر صورت 15 تا 20 سال گذشته مقایسه می کند. سال ها. به این ترتیب می توان دارایی های "ناسازگار" را که باید مالیات پرداخت شوند ، شناسایی کرد.
برای کسانی که "اسکلت در کمد" ندارند ، هیچ ترس و ترس وجود ندارد. با این روش ، در واقع ، فقط دارایی هایی به نام نامزدها ، کسانی که از فعالیت های غیرقانونی و به ویژه از طریق خود شویی از فرار ناشی می شوند ، آشکار می شوند.
من تکرار میکنم که یک مالیات فوقالعاده برای کاهش بدهی عمومی استفاده می شود که فقط دارایی های نامناسب را تحت تاثیر قرار می دهد.به این ترتیب هر شهروند به کاهش وام بدهی به روش بسیار متفاوتی براساس وفاداری مالی خود کمک خواهد کرد. در واقع مالیه مالیات بر دارایی ها نه تنها به مقدار دارایی بستگی دارد بلکه در درآمد اعلام شده در بلند مدت در نظر گرفته شده است.
هنگامی که نرم افزار "پرداخت کنندگان مالیات نامناسب" را انتخاب کرده است، آنها همیشه می توانند منشا قانونی دارایی خود را نشان دهند.
همان گفتمان باید به مالیات ارث و هدیه گسترش یابد، معیار محاسبه بر مبنای اصل همان باید پیش بینی شود.
مالیات ارث باید به همسویی محور ارث با درآمد تولید شده و اعلام شده توسط د کویوس.
در نتیجه، پس از چند دهه اجتناب عجیب و غریب، اعتقاد بر این است که این پیشنهاد می تواند ابزار موثری باشد، قطعا نه تنها برای کاهش بدهی های دولتی، بلکه بیشتر برای بهبود وضعیت عدالت، همبستگی و انسجام اجتماعی مفید است.
با توجه به امکان پذیر بودن این پیشنهاد، باید توجه داشت که داده های مربوط به دارایی های املاک و مستغلات در ثبت نام مالیاتی موجود است و موارد مربوط به دارایی های متحرک ازثبت حساب و گزارش های مالی. بایگانی ای که در آن همه اپراتورهای مالی (بانک ها ، اداره های پست و غیره) سالانه مانده و میانگین سهام کلیه روابط موجود مربوط به سال قبل را انتقال می دهند.
نخستین قدم برای تحویل اعلامیه جایگزین واحد (DSU) اجباری برای همه است که امروزه تنها توسط مالیات دهندگان ارائه می شود که مدل ISEE را برای دسترسی به مزایای مالیاتی یا مزایای اجتماعی درخواست می کنند. در نظر بگیرید که داده های دارایی های متحرک که در DSU تا 2015 اعلام می شود خود گواهی شده است. از آن سال، تعهد برای بررسی آنچه که توسط INPS اعلام شد، بر اساس نتایج حساب های ثبت شده و گزارش های مالی معرفی شد. خوب، سال اول (که در آن چک ها شروع شد) اعلامیه های دارایی صفر از تقریبا 70٪ به 16٪ رسیده است. این بدان معنی است که تا سال 2015، در حدود 54٪ از خود گواهی نامه های ارسال شده برای اهداف ISEE بی اعتبار بودند. این درصد، علاوه بر ردیابی یک سوء ظن نسبت به قابلیت اطمینان هر داده درآمد خود اعلام شده، نشان می دهد که چگونه رجیستری حساب ها و گزارش های مالی مفید و کارآمد برای اصلاح انگیزه ایتالیایی ها است.
خوب، پیشنهادی که در بالا ارائه شده، برای استفاده از ثبت حساب ها و گزارش های مالی، در شرایط ضد تبعیض گسترش می یابد.