(توسط فرانچسکو ماترا) ژانویه گذشته، تصاویر GPS از نیروهای روسی که در مرزهای اوکراین جمع شده بودند، پیش از تهاجم قریب الوقوع هشدار دادند. در زمان جنگ، ارتباط ماهواره‌ای، نیروهای خط مقدم را با فرماندهان خود در تماس نگه می‌داشت. در همین حال، موشک انداز هیمار آنها با هدایت جی‌پی‌اس به تغییر موج جنگ به نفع اوکراین کمک کردند و به توپخانه‌ها و انبارهای مهمات روسیه اجازه یافتند و منهدم شوند.

در روزهای آغازین جنگ، روسیه حملات سایبری را به سیستم های ارتباطی ماهواره ای اوکراین انجام داد. سال گذشته آزمایش‌های ضد ماهواره‌ای را در مدار پایین زمین انجام داد و توانایی انجام حملات در فضا را نشان داد.

تصادفی نیست که در سال های اخیر، ایالات متحده, روسیه, چین e هندوستان قابلیت های فضایی خود را به میزان قابل توجهی تقویت کرده اند.

بنابراین، درگیری در اوکراین نشان داده است که حوزه فضایی در جهت دهی یک جنگ نقش اساسی داشته است. به همین دلیل، استفاده از قوانین جدید جهانی به منظور کنترل فعالیت انسان در مدار زمین، در شرایط برابری و پایداری ضروری است.

در این زمینه، اروپا نمی تواند و نباید عقب بماند. وزرای اروپایی این هفته در پاریس برای بحث در مورد آینده این کشور دیدار خواهند کرد برنامه فضایی اروپا آگاه باشیم که امنیت و رفاه قاره ما به طور فزاینده ای به توانایی آن بستگی دارد در فضا تسلط داشته باشند.

درس آموخته شده از جنگ در اوکراین، جایی که روسیه به زیرساخت های غیرنظامی حیاتی ضربه زده است، ما را به اتخاذ سیاست های دفاعی معتبرتر و پایدار تر با قاطعیت ترغیب می کند، همچنین به این دلیل که همانطور که دیدیم، زیرساخت های خارج از مرزهای درگیری ضربه خورده است. به عنوان خطوط لوله گاز زیر آب که گاز را به اروپا می آورد. کابل های زیر دریا برای اتصالات اینترنتی بین قاره ای نیز در خطر هستند.

مسکو با این جنگ نشان داد که زیرساخت‌های حیاتی می‌توانند به اهداف هر درگیری آینده تبدیل شوند. وقتی از زیرساخت‌های حیاتی صحبت می‌کنیم، نمی‌توانیم زیرساخت‌های موجود در فضا را در نظر نگیریم که مستقیماً بر جامعه مدرن تأثیر می‌گذارند و به طور فزاینده‌ای به هم پیوسته و وابسته به خدمات ماهواره‌ای هستند.

ماه گذشته یک مقام ارشد روسیه به این خبر گفت سازمان ملل متحد ماهواره های تجاری ایالات متحده و متحدانش می توانند "اهداف قانونی برای حملات تلافی جویانه".

ما به قوانین روشن نیاز داریم

در شرایطی که قوانین بازی به هیچ وجه واضح نیست، مدار پایین زمین به طور خطرناکی با اجسام بزرگتر متراکم می شود. پرتاب های بیشتر و بیشتری به مدار ابر صورت فلکی ماهواره ها توسط شرکت هایی مانند SpaceX e آمازون. در سال 2018 تنها 2.000 ماهواره در مدار وجود داشت که طبق برخی برآوردها تا پایان این دهه می توانست به 100.000 ماهواره برسد. زنگ خطر توسط آژانس فضایی اروپا و ناسا به صدا درآمد: تهدید ازدحام بیش از حد و برخورد به دلیل وجود میلیون ها زباله در اندازه های مختلف در فضا واقعی است.

بنابراین، قوانین جهانی برای درک اینکه کدام فعالیت‌ها می‌توانند توسط مدارهای زمینی پشتیبانی شوند، ضروری است، همانطور که برای مسیرهای دریایی و فضای غیرنظامی انجام داده‌ایم. تنظیم کننده ها باید فوراً شرایط روشنی را برای شرکت های ماهواره ای که قصد راه اندازی سیستم های خود را دارند ایجاد کنند.

آنچه حقوق بین الملل می گوید

این مشکل به طور گسترده توسط استاد بررسی شده است جوزپه پاچيونههماهنگ کننده و مدیر مارصدخانه حقوق بین الملل". Paccione می نویسد که اکثر دولت ها حق محدود کردن آزادی مستقل خود را به رسمیت می شناسند، به طوری که یک کنوانسیون بین المللی وجود دارد که بر اکتشاف و استفاده از فضا و همچنین فعالیت های بازیگران دولتی در فضا حاکم است، به نام "معاهده فضای ماورای جواین توافقنامه بین المللی کمک اساسی به هدف حفظ صلح در این کشور ارائه کرده است فضای بیرونی، حتی اگر اصول آزادی مندرج در آن به اندازه کافی انعطاف پذیر در نظر گرفته شود که بتوان آن را اعمال کرد حداکثر quod lege non prohibitum, licitum est، به این معنا که هیچ قاعده ای برای همه جنبه های فعالیت های فضایی قابل اجرا نیست.

این معاهده به عنوان سنگ بنای حقوق بین الملل تعریف شده است فضای بیرونی و اصول مندرج در این سند بین المللی منبع و ماده ای است که از معاهدات چهارم بعدی ناشی می شود. همچنین نکته قابل توجه، شامل ممنوعیت اولیه نظامی سازی فرازمینی استبه این معنا که فضای بیرونی نمی تواند برای اهداف نظامی استفاده شود و در درجه اولبا سلاح های کشتار جمعی، با توجه به تعهد دولت ها به عدم قرار دادن اشیاء حامل سلاح های هسته ای یا هر نوع ابزار جنگی دیگر در مدار زمین.

لازم به ذکر است که اما پیامد مستقیم این تعهد که در چارچوب این کنوانسیون بین المللی بیان شده است، به عنوان پر از خلأهای ناشی از تدوین آن مورد انتقاد قرار می گیرد. بلند می شود، به غیر از، طیفی از نکات کلیدی سوء تعبیر و شکاف های نظارتی، مانند، برای مثال، این واقعیت که این قاعده مانع از استفاده و قرار دادن ابزار نظامی غیر از ابزارهای کشتار جمعی در مدار ماه و سایر اجرام آسمانی، در فضای بین مداری بین اجرام آسمانی و در اعماق فضا نمی شود..

پیشرفت‌های فن‌آوری مانند استقرار ایستگاه‌های فضایی پایدار و تأسیسات آزمایشی ساخت بشر معلق در فضا ممکن است آزمایش تسلیحات متعارف و سایر تسلیحات را بر روی چنین ایستگاه‌هایی در فضا مجاز کند، مشروط بر اینکه مفاد معاهده اصول را نقض نکنند. ایالات در زمینه اکتشاف و استفاده از فضا.

باید به نحوی تاکید کرد که عملیات ASAT و پرتاب موشک‌های قاره‌پیمای زیرمداری، یعنی موشک‌هایی که در مسیر زیرمداری پرتاب می‌شوند، طبق معاهده 1967 تحت هیچ ماده‌ای قرار نمی‌گیرند. بنابراین، موارد آزمایش ASAT، مانند آنچه در سال 2007 توسط مقامات پکن انجام شد، با وجود محکومیت بین المللی، آنها آشکارا در تضاد با معاهده فضای ماورای جو. علاوه بر این، اعتقاد بر این است که ضروری است که کنوانسیون برجسته شود موجود به این دلیل ساده ناقص است که از محدودیتی در مورد سلاح های غیر جنبشی یا فیزیکی مانند، برای مثال، جنگ سایبری پشتیبانی نمی کند.

درسی که از جنگ روسیه و اوکراین آموخته شد، قوانینی فوری برای فضا لازم است