مقامات دفاعی ایالات متحده اعلام کردند که قصد دارند اولین سلاح فضایی را در سال 2023 آزمایش کنند. دلیل این امر ایجاد انگیزه بیشتر برای مطالعه انواع سلاح های فضایی است. آنها سپس 304 میلیون دلار اضافی در بودجه سال 2020 برای تولید سلاح های پرتوی سبک ، لیزرهای قدرتمندتر و سایر فن آوری های جدید دفاع موشکی درخواست کردند. به گفته مقامات ارشد ، چنین سلاح هایی برای مقابله با ICBM های جدید در اختیار چین ، روسیه ، کره شمالی و ایران مورد نیاز است. چالش این است که بفهمید کدام یک از این سلاح های جدید واقعاً می تواند برای مقابله با تهدید استفاده کند.
پنتاگون دو تحقیق را آغاز کرده است
اولین نفر با کمک 15 میلیون دلار به ماهواره های مسلح به لیزر برای تعیین اینکه آیا آنها می توانند موشک های دشمن را از سکوهای پرتاب رهگیری و منهدم کنند. به گفته خودیها ، لیزرها باید از کلاس مگاوات باشند.
مورد دوم به پرتوهای ذرات خنثی مستقر در فضا اشاره دارد ، شکل متفاوتی از انرژی مستقیم که موشک ها را با جریان ذرات زیر اتمی که نزدیک به سرعت نور حرکت می کنند از بین می برد - در مقابل لیزرها ، فوتون های آنها با سرعت از نور
در روز چهارشنبه، مقامات دفاعی به خبرنگاران پنتاگون گزارش دادند که آنها مطمئن بودند که این مطالعات منجر به نتایجی می شود که در واقع می تواند در فضا استفاده شود.
این اولین بار نیست که این گروه این سلاح ها را بررسی کرده است. در 1989، ایالات متحده به عنوان بخشی از آزمایش BEAR (Accelerator Beam on a racket)، یک پرتو ذرات خنثی را در فضا پرتاب کرد.
این آزمایش موفقیت ناچیزی داشت: "با این حال ، BEAR نشان داده است که فناوری شتاب دهنده می تواند با یک فضای فضایی سازگار شود."
اما تفاوت زیادی بین یک آزمایش موفق و یک سلاح قابل استفاده از نظر اقتصادی وجود دارد. با این حال ، چندین شرکت وجود دارند که در ساخت نمونه های نمونه معتبر تلاش می کنند.
خود مقامات دفاعی اظهار داشتند که پیشرفتهای فنی وجود داشته است که باعث کاهش اندازه و هزینه سلاحهای ذره ای شده است.
تولید انرژی ، تشکیل اشعه ، شتاب سنج لازم برای رسیدن به آنجا و آنچه برای خنثی سازی این اشعه مورد نیاز است ، اکنون با توجه به فناوری های سیستم های کوچک سازی ، یک ظرفیت بالغ نیز هستند. "
با این حال مقامات مشتاقانه یادآوری می کنند که مطالعات اکتشافی در حال انجام لزوماً به معنای استقرار سلاح توسط وزارت در فضا نیست.
تلاش برای تولید سلاح های فضایی همچنین نشان دهنده نگرانی روزافزون در مورد پیشرفت فناوری های موشکی توسط کشورهای "رقیب" مانند چین ، روسیه ، ایران و کره شمالی است.
تلاش برای پرتو ذرات خنثی برای استفاده در لایه دفاع فضایی شناخته شده به عنوان "Intercected Energy Intercept" مورد استفاده قرار می گیرد.
Beam در آینده گزینه های جدیدی برای دفاع موشکی ملی در برابر تهدید ICBM ارائه خواهد داد. MDA - آژانس دفاع موشکی در گزارشی نوشت. این فناوری های جدید سعی خواهد کرد که موشک های دشمن را در طول فاز کشش خود از بین ببرد. "این منطقه از نبردهای بعدی است" چالش این است که بلافاصله بفهمیم موشک حداقل از چند دقیقه قبل از ترک جو از کجا می آید. بنابراین شما باید سلاحی داشته باشید که از قبل با خودمختاری مداوم در ایستگاه فضایی باشد و آن را با کلاس مگاوات ارتقا دهید ، با یک وزن لزوما کاهش می یابد.
البته جریان متضادی از تفکر وجود دارد ، افسران کنترل سلاح. کینگستون ریف ، رئیس سیاست خلع سلاح و کاهش تهدیدات در انجمن کنترل تسلیحات گفت: "استقرار رهگیرها در فضا یک فاجعه برای ثبات استراتژیک خواهد بود. برای اطمینان از اعتبار بازدارنده های هسته ای خود، روسیه و چین احتمالا با ساخت انواع جدید و اضافی موشک های بالستیک دوربرد و موشک های پروازی در مسیرهای غیر بالستیک پاسخ خواهند داد. روسیه و چین همچنین می توانند اقدامات خود را برای بهبود توانایی خود برای نابودی چنین رهبران ایالات متحده اقدام کنند، در نتیجه، تهدید به ایالات متحده در فضا را به شدت افزایش می دهد. ایالات متحده امضاء قرارداد 1967 فضای بیرونی است که منع قرار دادن سلاح های هسته ای در فضا را ممنوع می کند".
یکی دیگر از مقامات دفاعی تصریح کرد که این پیمان مانعی برای استقرار لیزرها یا پرتوهای ذره خنثی در مدار نیست. "پیمان فضایی سال 1967 بیان می کند که سلاح های کشتار جمعی را نمی توان در فضا قرار داد و بنابراین فعالیت های خاص نظامی را بر روی اجرام آسمانی ، مانند ماه یا سایر موارد محدود می کند. اما این پیمان فعالیتهای دیگری غیر از سلاح های کشتار جمعی در فضا را منع نمی کند. "
به گفته خودیها ، اگر وزارت دفاع اسلحه را در فضا مستقر کند ، ایالات متحده اولین کشوری است که رسماً این کار را انجام می دهد. با این حال ، مقامات دفاعی می گویند گزارش فوریه آژانس اطلاعات دفاعی گفت چین و روسیه از قبل ایستاده اند در حال توسعه سلاح های فضایی است که می تواند در سال آینده در مدار قرار گیرد.