شاعر جان اشبری در سن 90 سالگی درگذشت. وی در سال 1927 در روچستر ، ایالت نیویورک متولد شد و بیش از بیست مجموعه شعر به اعتبار خود دارد و حتی توسط هارولد بلوم در میان دیگران مشهورترین و مهمترین شاعر زنده آمریکایی به حساب می آید. نماینده "مدرسه نیویورک" ، به همراه نویسندگانی مانند کنت کوچ و فرانک اوهارا ، وی اولین بار در سال 1956 با مجموعه برخی درختان (Certi Alberi) بازی کرد. از آن زمان او با تکرار و سازگاری در تاریخ اخیر مطابقت نداشته است ، قطعاً در تاریخ آمریکا.
در 1976 او جایزه پولیتزر را با "پرتره از یک آینه محدب" به دست آورد.
در مصاحبه ای با مگان اوروک مجله تخته سنگ، در 2005، جان اشبری ادعا می کند که همواره به دنبال یک نوع از شعر است که به عنوان چالش به عنوان ممکن است، "یک شعر که انتقاد نمی تواند حرف بزند، است که فراتر از تلاش برای نتیجه گیری تفسیر، که شما را مجبور به کنار گذاشتن تمام حقیقت ها می کند، همیشه خواننده را از تعادل، بی رحم و بی رحمانه خارج نکنید. شعر اشبري چالشي است که تا کنون باز و به چالش کشيده است. پرسش باز است که به نظر می رسد مایل به پاسخ نمی دهند، به ارمغان می آورد به ترس نور هرگز خفته و شادی مصرف هرگز، برگ پشت فضای خالی است، یادداشت ها اشتباه، مشکلات حل نشده. با این حال، در پایان، آن را همیشه به نظر می رسد همه چیز به عقب، که هر متن یک جهان کامل در نقص آن است، به نظر می رسد که احتمال بسیار خود را از وجود ریشه در تناوب بین تاریکی و چشمک می زند از نور، بین حس و مزخرف.
بخش عمده ای از ثروت جان اشبری بستگی به این توانایی خود را به تعجب، توسط توانایی خود را تمدید به طور نامحدود و هرگز صفات خود آستانه ای، عناصر اساسی سبک خود را. جوزف هریسون در مقدمه ای از مجموعه اشلدا، دقیقا در این ویژگی، کار خارق العاده اشبریا را مشخص می کند؛ چرا که قریب به اتفاق، واقعیت دستاورد نتایج لبه بران نیست، بلکه این واقعیت است که بیش از پنجاه سال در خط مقدم باقی مانده است. واقعیت دائما "متفاوت" است، بدون اینکه واقعا تغییر کند.
جان اشکبری از جمله جایزه نوبل ادبیات بود.