(توسط آندره پینتو) رهبران ارتش آمریكا در عراق به همتای عراقی خود اطلاع داده اند كه نیروهای آمادگی های ایالات متحده برای "ترک" کشور آغاز شده است. سرتیپ ویلیام سیلی ، رئیس گروه ویژه ایالات متحده در عراق ، نامه ای به رئیس عملیات مشترک عراق نوشت که توسط خبرگزاری فرانسه مشاهده شد. پارلمان عراق در واکنش به كشته شدن ژنرال ایرانی قاسم سلیمانی ، به خروج نیروهای خارجی در این كشور رأی مثبت داده بود. مارک اسپر ، رئیس پنتاگون ، با این وجود هیچ برنامه ای برای عقب نشینی از عراق گفت: "ایالات متحده B-52 ها را به پایگاه اقیانوس هند خود می فرستد تا به هرگونه تلافی جویی از تهران پاسخ دهد." ظاهراً نامه زیر یک پیش نویس کار است که هرگز آغاز نشده است.
چه اتفاقی می افتد برای ایتالیایی هایی که در پایگاه های ایالات متحده مستقر هستند؟ مطبوعات جزئیات عملیات انتقال شب را که با عجله انجام شد ، می نویسند.
در ساعت 20.30 تخلیه تقریباً کامل شده است: در فرودگاه هلیکوپترهای آمریکایی آماده هستند تا ایتالیایی ها را از بغداد دور کنند. موارد احتیاطی که قبل از برخاستن باید در این زمان انجام شود فوق العاده است. هیچ کس به صراحت این را نمی گوید ، اما هر هواپیما ، در این ساعت ها ، یک هدف ممکن و حتی ساده برای هدف قرار دادن است.
ستاد دفاع ، در توافق با رهبران ناتو ، تصمیم به انتقال همه افراد درگیر در عملیات آموزشی نیروهای امنیتی عراق گرفته است. پایگاه آمریکایی ، که تا شب گذشته حدود پنجاه کارابینری را در خود جای داده بود ، بیش از حد خطرناک شده بود: قبلاً یکشنبه شب هدف قرار گرفته بود و بیش از حد در معرض خطر حملات بعدی قرار داشت. "حتی امروز ، یکی از ایتالیایی ها اعتماد دارد - ما ترسیدیم که دوباره به دیدن مناظر خاتمه دهیم و ساعت ها در تقویت اقدامات امنیتی صرف کردیم".
در ساعت 19.30 ایتالیایی نرخ سربازان ایتالیایی منتقل شد: "در این ساعت از روز خطرات کمتر است و همچنین مسیری ایمن آسان تر است".
اطلاعات حداقل 48 ساعت روی آن کار کرده بود و رهبران گروه در خفا بسیار محرمانه برنامه ریزی می کردند. هنگامی که مطمئن ترین مقصد انتخاب شد و کم خطرترین مسیر مورد مطالعه قرار گرفت ، این طرح آغاز می شود. «شما به ایتالیا برنمی گردید ، بلکه به سادگی به منطقه امن دیگری می روید.
سربازان شرکت کننده در "مأموریت ناتو عراق" از همین رو منتظر تحولات بحران در مسافتی ایمن خواهند بود ، همچنین به این دلیل که ساعاتی پس از حمله رعد اسا که توسط ایالات متحده برای کشتن ژنرال قاسم سلیمانی ترتیب داده شده بود ، کلیه فعالیت های عملیاتی به حالت تعلیق درآمده بود.
تمرینات محکم ، ارتش در پایگاه بسته و در انتظار تحولات است.
اما چرا ما کل نیروهای خود را از عراق خارج نمی کنیم؟
پاسخ توسط ژنرال داده شد Pasquale Preziosa، رئیس ستاد سابق نیروی هوایی تا سال 2016 ، مصاحبه شده توسط Formiche.net. دیروز از طریق تلفن شنیده شد و گفت: "در انتظار تحولات ، شاید فکر کردن در مورد تاریخی برای خروج تدریجی و برنامه ریزی شده ، مثلاً تا سپتامبر 2020 شروع شود".
مصاحبه Formiche.net
ژنرال ، در این ستون ها ، ویتوریو امانوئل پارسی پیشنهاد برداشت از شركت در عراق را داد زیرا "ماندن در ائتلاف های چند جانبه اگر فقط برای بحث های كوچك و نه برای تصمیم گیری با هم استفاده شود بی فایده است." موافقید؟
بله ، ایتالیا نیازمند یک سیاست خارجی با اهدافی است که یک کشور خود را تعیین می کند. به نظر من در حال حاضر تفکر استراتژیک در مورد آن وجود دارد. و هنگامی که پاسخ روشنی مبنی بر اینکه چرا خارج از منطقه با دارایی های نظامی نیستید ، وجود دارد ، وقت آن است که قدم های خود را پس بگیرید و یک استراتژی جدید تدوین کنید.
با این وجود ، از بسیاری از نقاط جهان سیاسی ایتالیا ، از اروپا دعوت شده است تا در جلوگیری از بروز بحران بین ایران و ایالات متحده نقش بیشتری ایفا کنند. اما قاره قدیم چه کاری می تواند انجام دهد؟
ابتدا باید اروپا با کمیسیون جدید ، استراتژی لازم را ایجاد کند تا در آینده مرتبط باشد. در حال حاضر ویژگی های یک سیاست جدید استراتژیک اتحادیه اروپا از دست رفته است. متأسفانه ، زمانهای تعریف آنها به هیچ وجه با اتفاقاتی که با سرعت زیاد و با یک ژئوپلیتیک در آشفتگی در بسیاری از سالنهای تئاتر دنبال می شوند سازگار نیست.
آیا کشتن ژنرال سلیمانی این سرعت را تسریع می کند؟
من می گفتم بله سلیمانی چراغی برای سیاست دفاعی ایران بود. این حمله با هدف مشخص کردن رژیم تهران انجام شد. واكنشهای مهم دیگر هنوز ثبت نشده است. در میان چیزهای دیگر ، عدم اعلامیه های عربستان سعودی به معنای حمایت از اقدام آمریکا ، که توسط ریاد به عنوان سیگنال تقویت روابط با واشنگتن تعبیر شده است. از سوی دیگر ، اعتقاد بر این بود که سلیمانی ذهن بسیاری از حمله هواپیماهای بدون سرنشین که مدتی پیش در عربستان سعودی انجام شده بود ، بود. قتل او نشانگر مشخصی از اهداف سیاست آمریکا در این زمان است ، اما نه تنها با اشاره به ایران.
ما را بهتر توضیح دهید.
گیرنده دیگر رئیس جمهور کره شمالی کیم جونگ اون است ، نویسنده ای که در روزهای اخیر اظهاراتی به دور از آنچه آمریکایی ها انتظار داشتند مبنی بر رد هسته ای باشد. حمله بغداد نشان دهنده یک پاسخ غیر مستقیم به اهداف آمریکا در همه بخش ها است. پیام واضح است: وقتی مذاکرات به شکست انجامید ، آنها می توانند استراتژی های مختلفی را ایجاد کنند که بتواند ضرر جدی ملی را برای حریف ایجاد کند. این مفهوم چندین بار توسط ایالات متحده آشکار شده است ، با استفاده از دو بمب اتمی بر روی ژاپن پس از حمله به پرل هاربر ، با قتل اسامه بن لادن (و پسرش) ، با از بین بردن ابوبکر آل بغدادی و اکنون با سلیمانی. در میان چیزهای دیگر ، مفهومی که به ترامپ اجازه می دهد تا در موقعیتی از قدرت ، به سمت انتخابات بعدی راه یابد.
و در رابطه با ترکیه به طور فزاینده ادعایی؟
ترکیه تا حدودی در آستانه اهداف خود قرار دارد. این به لطف عدم علاقه آمریکایی ها به این منطقه ادامه خواهد یافت ، مشروط بر اینکه منافع استراتژیک واشنگتن ، مانند اسرائیل ، دست نزنند ، فرضیه ای که در افق به نظر نمی رسد. با وجود اصطکاک های مربوط به خرید سیستم روسی S-400 روسیه ، به نظر می رسد ترکیه و ایالات متحده نقطه قطره ای نسبتاً آرام را پیدا کرده اند.
با این حال ، اقدام آنکارا در لیبی اروپا را نگران کرده است.
مطمئن شوید. ترکیه می تواند مرکز اعصاب سال 2020 آنچه در لیبی اتفاق می افتد باشد. تسکین فیض ال سراج ، ما اروپائیان را ملزم می کند که از چه چیزی و از چه کسی حمایت می کنیم ، اما مهمتر از همه راهی برای باز کردن پوست که اکنون به نظر می رسد پیچیده تر از آن چیزی است که می توان با حمله فرانسه پیش بینی کرد و بدون برنامه کشور را بی ثبات کرد. برای ثبات آینده کافی است.
فکر می کنید اتحادیه اروپا قدرت گفتن چیزی دارد ، از لیبی تا ایران؟
هیچ تصوری از تصمیمات اتحادیه اروپا وجود ندارد. از طرف دیگر برای تصمیم گیری نیاز به نیت و کلمات دارید ، اما برای کلمات باید دهان و دندان داشته باشید. من معتقدم که اروپا فاقد دندان های خود است تا بتواند از بازدارندگی هایی که برای تأیید یک فرآیند مشترک استفاده می کنند ، استفاده کند ، هرچند که توسط همه مشترک نیست.
آیا می گویید قدرت نرم سنتی اروپا دیگر در چنین زمینه بین المللی پیچیده ای دیگر برای اروپا کافی نیست؟
برای جهانی در آشفتگی مانند حال حاضر ، پاسخ ماکیاولی باقی مانده است: پول (بنابراین اقتصاد) و شمشیر (بنابراین قدرت) لازم است. بدون ترکیب این دو عنصر هیچ دولتییتی وجود ندارد ، حاکمیت ابراز نمی شود و هیچ سیاستی اعمال نمی شود. دقیقاً به همین دلیل اروپا باید امروز و به سرعت تصمیم بگیرد که در آینده چه می خواهد باشد ، خواه به فکر همه جانبه پدران بنیانگذار احترام بگذارد ، یا نه. به این معنا ، یك ستون نظامی اروپا در ناتو می تواند برای اروپا و ایالات متحده خوب باشد.
به چه طریقی؟
علیرغم تغییر دوره ای در استراتژی آنها در قبال اقیانوس آرام ، آمریکایی ها به متحدین احتیاج دارند. جهان می گذرد ، و رقابت بین قدرتها نیز وجود دارد. نمونه آن زمینه موشک های هیپسونریک است مقاله ای در این زمینه منتشر شده است در نیویورک تایمز) که ایتالیا از نخستین کسانی بود که از آن به عنوان تغییر دهنده تعادل جهانی سخن گفت. روسیه و چین قبلاً این توانایی را دارند ، حداقل مطابق اظهاراتشان ، و ایالات متحده اکنون فقط بهبود می یابد. شرایط بازدارندگی تغییر می کند و به همین دلیل ما به یک ستون اروپایی احتیاج داریم تا بتوانیم روابط بین اقیانوس اطلس را در توازن های جدید که در آن موجود نیست تقویت کنیم. بدون اروپا بازسازی نظم جهانی برای ایالات متحده دشوار خواهد بود.
آیا ایتالیا این قدرت را دارد که این بازاندیشی اروپایی را ترویج کند؟
او مجبور است آن را پیدا کند. کشور ما فقط یک فرصت برای احیای اقتصاد خود و امکان داشتن سیاست خارجی دارد: یافتن مکان مناسب برای آن در متن یورو اقیانوس اطلس. امروز ما تقریباً غایب هستیم ، حتی اگر در G7 بمانیم و به یکی از پیشرفته ترین سطح های فناوری در دنیا افتخار کنیم.
چه چیزی گم شده است؟
یک چارچوب داخلی محکم تر از آنچه در سالهای اخیر مشاهده می شود ، وجود ندارد. ضعف سیاسی داخلی در ضعف عمل خارجی منعکس می شود. امروز ما قادر به انجام سیاست خارجی نیستیم. ما باید دوباره با توسعه اقتصاد و قابلیت های فناوری در یک چارچوب هماهنگ اروپایی ، با این قدرت که بتوانیم بحث مجدد در مورد قوانین مشترک را که آنها برای ما مناسب نیستند ، ترویج دهیم ، آغاز کنیم.
عراق نمی خواهد ایتالیایی ها آنجا را ترک کنند
«سربازان آمریکایی بیرون می روند اما سربازان ایتالیایی می خواهند که آنها بمانند"بنابراین معاون شیعی الاسدی سپس به خبرنگار Corriere della Sera Lorenzo Cremonesi تصریح کرد:"ما به آنها اهمیت می دهیم ، اهداف جدید خود را آموزش می دهیم. اروپایی ها بدون نیاز به مشورت واشنگتن قادر به همکاری با ما خواهند بود".
احمد آل اسدی وی معاون پارلمان بغداد برای ائتلاف احزاب شیعه الفتح نزدیک به شبه نظامیان مرتبط با تهران است.
اکنون این تصمیم کاملاً سیاسی و مهمتر از همه استراتژیک است: منافع ایتالیا در عراق چیست؟ منافع ما در لیبی است و با این حال ما در حال مخفی شدن با جامعه اروپا هستیم.