(Voor Antonio Adriano Giancane) Afrika en India, een land vol rijkdom en niet alleen diamanten zoals in de filmpresentatie verscheen "Bloed diamant": L'Afrika is veel meer!
Afrika is een enorme mijn van natuurlijke hulpbronnen zoals olie, diamanten, goud, zeldzame aardmetalen, coltan en kobalt. Zelfs het door Frankrijk gebruikte uranium komt uit Afrika en met name uit Niger. Niger heeft bijvoorbeeld de grootste uraniumreserves ter wereld en is ook rijk aan biomassa, olie en steenkool.
Frankrijk heeft in 2001 zijn uraniummijnen in het moederland opgegeven en importeert nu uranium uit Niger, dat sinds 1960 onafhankelijk is geworden.
Het elektrificatietempo van het land is zo laag dat Niger zijn toevlucht moet nemen tot buitenlandse elektriciteitsimport.
Het groeitempo van het land na de pandemie is verslechterd, bovendien hebben verslechterende klimatologische omstandigheden en interne veiligheidsproblemen de toestand van het land verergerd.
Het BBP per hoofd van de bevolking van Niger is met $ 1.310 een van de laagste in Afrika, de munteenheid is de CFA-frank, de officiële taal is Frans, het armoedecijfer is 40,81%, de nettomigratie is -0,2 per 1000 inwoners.
De Nigerese bevolking groeit gestaag en vooral in plattelandsgebieden waar de extreme armoede helaas zeer hoog blijft met beperkte toegang tot drinkwater en sanitaire voorzieningen.
Niger is geen koloniaal land meer, maar sinds die periode is er bijna niets veranderd.
Maar waarom blijft Afrika, een land met enorme hulpbronnen dat, mits goed beheerd, het hele land grote rijkdom kan brengen met voordelen voor de Afrikaanse bevolking, het toneel van uitbuiting, burgeroorlogen, slavernij en immigratie? Waarom implementeert het deel van de wereld dat zichzelf als "beschaafd" beschouwt geen beleid dat deze mensen waardigheid kan geven?
In Afrika werken mannen, vrouwen en kinderen onvermoeibaar en zonder adequate sociale bescherming in de mijnen, waarbij ze elke vorm van mensenrechten schenden en vertrappelen, om coltan en kobalt te winnen, mineralen die essentieel zijn om de technologische en industriële evolutie die we doormaken te ondersteunen.
Er is maar één reden: in de koloniale periode behoorden de mijnen toe aan de koloniale landen, maar tegenwoordig behoren ze toe aan degenen die de contracten hebben, dat wil zeggen niet aan Niger of de Nigeriens, maar aan de oostelijke en westerse buitenlandse mogendheden die in Afrika aanwezig zijn. landen.
Afrikaanse landen zullen het kolonialisme of postkolonialisme niet alleen kunnen overwinnen, ze beschikken niet over hun eigen opleiding en politieke vaardigheden om dit transformatieproces voort te zetten.
De paradox is dat Frankrijk het uranium van Niger nodig heeft voor de productie van elektriciteit om te kunnen functioneren en dat Niger, ondanks het feit dat het uranium heeft, geen elektriciteit voor zichzelf heeft.
De paradox kan worden gerepliceerd voor de meeste Afrikaanse landen.
Abonneer u op de PRP Channel-nieuwsbrief
Afrika blijft daarom een land van verovering voor alle Westerse maar vooral Oosterse landen (China – Rusland) die zelfs door corrupte processen politieke en economische onzekerheid en instabiliteit creëren, wat de bloei van huursoldaatbedrijven ten koste van wie dan ook bevordert, resulterend in de handel in wapens, drugs, mensen en de proliferatie van terrorisme.
De minister van Buitenlandse Zaken sloeg alarm Antonio Tajani die in een interview met Avvenire verklaarde dat «Afrika mag geen land van verovering worden, het is vandaag de dag ondenkbaar om een nieuw ras voor dat continent voor te stellen zoals dat van de onheilspellende negentiende eeuw. In landen als Soedan, Libië of Centraal-Afrika zien we echter al geruime tijd toenemende buitenlandse invloeden die de veiligheid en stabiliteit in toch al zeer kwetsbare gebieden verslechteren..
Volgens minister Tajani is het nodig om een nieuwe samenwerking voor ontwikkeling op te zetten vooral binnen de EU, met één stem spreken en individuele initiatieven van landen die op dit moment qua historie, kaliber en omvang niet voldoende zijn om de gewenste veranderingen teweeg te brengen, buiten beschouwing laten.
Als Europa nog steeds de hoofdrolspeler zou willen zijn van een paar stappen in de geschiedenis, zou het één enkel strategisch economisch project moeten uitvoeren voor de Afrikaanse landen waarvan de prioriteit niet lager is dan de oorlog die nu aan de grenzen van de EU plaatsvindt.