(Voor Massimiliano D'Elia) Ilva di Taranto, richting sluiting. De staatsgarantie voor een overbruggingskrediet van 400 miljoen euro, via Sace, is mislukt, hierover is niets opgenomen in het Liquiditeitsbesluit. In de tussentijd ArcelorMittal heeft de betaling van de huur opgeschort. Tekenen die niet veel goeds voorspellen. Ministers van Economische Ontwikkeling volgende week Stefano Patuanelli en werk Nunzia Catalfo zij zullen het topmanagement van het bedrijf, de buitengewone commissarissen en de vakbonden ontmoeten.
In de maanden waarin de aandacht als gevolg van de pandemie was afgenomen, was ArcelorMittal begonnen met het ontslaan van werknemers uit zijn fabrieken in Italië, 3200 eenheden alleen al in Taranto, en met de vakbonden van de verschillende acroniemen over de kwestie van de veiligheid op de werkplek. werken, na de preventieve maatregelen die door de pandemische noodsituatie zijn voorzien.
Het doel van Mittal, zo schrijft Il Sole24Ore, is altijd geweest om een investeringsplan te lanceren dat de toetreding van de staat tot de holding voorzag. AMInvestco met een minderheidsaandeel van Nodig haar uit. Nu dreigt Mittal, zonder enige garantie, zich terug te trekken uit de oorspronkelijke overeenkomst, waarbij hij het risico loopt een boete van 500 miljoen euro in de kas van de Italiaanse staat te storten, die kan worden verdubbeld als hij vóór november 2020 vertrekt. Deze laatste hypothese wordt krachtig ondersteund door enkele exponenten van Movement 5 Stars.
Het kabinet denkt daarom aan een plan B, met betrokkenheid van private partners en met een overheersende rol van de Staat.
Een van de redenen die Mittal ertoe bracht te overwegen het bestuur van de voormalige Ilva-fabriek in Taranto te verlaten, is de geleidelijke afname van de vraag naar staal als gevolg van de blokkade van de ‘auto-industrie’ als gevolg van de pandemie. Ook aan de basis liggen de kosten van het eindproduct, die niet langer concurrerend zijn in vergelijking met producties in China en India.
Taranto wordt echter ook getroffen door de staalcrisis de derde grootste Italiaanse haven die in zijn hoogtijdagen op volle capaciteit (80 procent) de doorvoer van goederen vanuit Ilva verzorgde, maar ook van Eni en andere kleine bedrijven in het zuiden.
Huffington Posthoorde in dit verband de president van de Ionische havenautoriteit, Sergius Priester"We zitten in een fase van transitie en transformatie die al had moeten gebeuren, maar Covid heeft alles uitgesteld."
De transformatie. Het verkeer op de containerterminal zal tegen de zomer weer opstarten, met een capaciteit van 2 tot 2,5 miljoen containers. Een heel belangrijk stuk van de haven, dat van de multisectorpier het is in handen van de Turken van Yilport, de dertiende exploitant ter wereld qua activiteitenvolume en de eerste in 2018. Om het gewicht van het Turkse belang te begrijpen, moet je bedenken dat het 25% bezit van Cma Cmg, de derde grootste maritieme vervoerder ter wereld voor containervervoer. In Taranto hebben de Turken sinds augustus vorig jaar een concessie voor 49 jaar met een kade van 1.900 meter. De Turken zullen 20 tot 25 procent van het havenvervoer voor hun rekening nemen.
Met Ilva's verminderde productie, die is gestegen van 80 naar 40 procent, zouden de Turken kunnen stijgen naar 30-35 procent van de doorvoercontrole, legt Sergio Prete uit.
Priester legt vervolgens uit: “Het hangt allemaal af van wat er met de voormalige Ilva gebeurt. Vóór de inbeslagname van 2012 waren we de derde haven in Italië met ruim 40 miljoen ton, nu zijn we onder de 20 miljoen ton gezakt. Dit jaar had het keerpunt moeten zijn met de lancering van het plan van Mittal, maar nu wordt er gesproken over het opzeggen van deze toezegging en dan heeft Covid alles gecompliceerd'.
Priester voegt eraan toe: “De beslissing van Mittal zal doorslaggevend zijn voor het begrijpen van de programmering, omdat juist de onzekerheid die de vestiging in Ilva bepaalde, geen algemene planning van de haven mogelijk maakte”.
Voor zover mogelijk, zei Prete, hebben we geprobeerd het lot van de haven nieuw leven in te blazen met de terminal die aan de Turken is toevertrouwd en met het toeristische centrum dankzij de aanwezigheid van cruiseschepen. Ook vanuit Eni zal veel verkeer komen om de in Basilicata aanwezige olie te vervoeren.
Maar de haven van Taranto is ook opengegaan voor de Chinezen, die in stilte Italië binnenkwamen via de Ferretti Group, wereldleider in het ontwerp, de bouw en de verkoop van luxe motor- en plezierjachten. Maar niet iedereen weet dat daar'86% van de Ferretti-groep is in handen van het Chinese Weichai, een bekend Chinees bedrijf dat actief is op het gebied van de productie van auto- en zware voertuigonderdelen. Ferretti zou nu streven naar een gebied van de niet meer gebruikte haven, de voormalige Belleli van 150-160 vierkante meter, om rompen en bovenbouw van glasvezel en koolstof te bouwen, maar ook om een onderzoekscentrum te creëren dat zich richt op het maken van modellen en mallen .
Aldus Mario Turco, de ondersecretaris van de M5s bij het voorzitterschap van de Raad en verantwoordelijk voor de economische planning en publieke investeringen, aan wie Conte het project "Taranto Construction Site" toevertrouwde: "De oprichting van de Ferretti-groep in Taranto zou een geweldige kans zijn voor ontwikkeling en economische reconversie voor het gebied voor ons ondernemersweefsel."
Wat zeker is, is dat Taranto potentieel een parel voor het hele Middellandse Zeegebied zou kunnen worden en Italië in staat zou kunnen stellen met grotere kracht naar Afrika te kijken en een referentiepunt zou worden als mondiaal knooppunt voor goederen van en naar het Zwarte Continent.
Het is een schande dat we een haven van het hoogste niveau hebben (waarvan de geleidelijke en zorgwekkende positionering door de Turken en Chinezen een bewijs is), maar geen adequate spoorlijn, laat staan een luchthaven die een stad waardig is en die, tussen toerisme en industrieel potentieel, , zou er echt naar kunnen streven terug te keren naar de veelbelovende oude mannen van Magna Graecia.