De Russische krant Izvestia onthulde het plan van Turkije om de Oekraïense tarwekwestie op te lossen. Het zal de Turkse marine zijn om de Zwarte Zee te ontginnen en vervolgens de Oekraïense schepen in neutrale wateren te escorteren. Het doel is om bijna 53 miljoen ton Oekraïense granen, opgeslagen in silo's in havens nabij de Zee van Azov, grotendeels in handen van de Russen, vrij te geven ten gunste van Afrikaanse (ongeveer 25), Midden-Oosterse en Aziatische landen. De nieuwe oogsten zullen ook in september aankomen en zouden nog eens 75 ton van de kostbare tarwe moeten opleveren.
Het Turkse voorstel wil voorkomen dat Rusland verkoopt, zoals eerste speler, de tarwe die uit Oekraïne is gestolen uit Afrikaanse landen, waardoor de consensus onder de bevolking van het zwarte continent dramatisch is toegenomen.
Het voorstel van Erdogan wordt belemmerd door de Oekraïners die de versoepeling van de verdedigingswerken van Odessa, bestaande uit mijnen, helemaal niet verteren. Duidelijker was de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken, Dmytro kuleba die een totaal wantrouwen jegens de vijand verklaart: "Vertelt Poetin je dat hij geen commerciële routes zal gebruiken om Odessa aan te vallen? En dezelfde Poetin die de Duitse bondskanselier Scholz en de Franse president Macron vertelde dat hij Oekraïne nooit zou aanvallen ".
Er zijn echter andere oplossingen die evenmin de gunstige mening van het Zelensky- establishment krijgen. Het graan transporteren via Wit-Rusland, een corridor creëren om vanuit de reeds vrijgemaakte haven van Mariupol te varen, of de rivieren gebruiken.
De positie van Turkije wordt ook afgekeurd door Kiev. Erdogan zit in de NAVO, levert wapens aan Kiev maar is ook een vriend van Poetin.
De enige haalbare oplossing zou een marine-escortemissie kunnen zijn onder auspiciën van de VN. Maar welk land zou bereid zijn militaire schepen in te zetten in een zeer hete zeegebied waar het ongeval op elk moment kan worden veroorzaakt (door Russen en Oekraïners) om de lat van het conflict hoger te leggen en zo de NAVO en de EU erbij te betrekken.
Wat zeker is, is dat het noodzakelijk is om zo snel mogelijk de omstandigheden af te wenden van een hongersnood in Afrikaanse landen die onvermijdelijk honderdduizenden migranten naar de Europese kusten zouden storten, de Italiaanse zouden de eerste aanloophaven worden. Een onhoudbare situatie voor ons land, dat al zijn eerste opvangcentra heeft, stortte ineen als gevolg van een onduidelijk en tot op heden nog steeds ineffectief herverdelingsbeleid van de gemeenschap.