Frankrijk en zijn Europese partners die in Mali actief zijn, hebben hun gecoördineerde terugtrekking aangekondigd uit het land, waar ze aanwezig zijn bij de operatie Barkhane en Europese speciale troepen Takuba. "Er wordt niet meer voldaan aan de politieke, operationele en juridische voorwaarden"En de landen, luidt een gezamenlijke verklaring, hebben besloten" "De gecoördineerde terugtrekking" uit het Afrikaanse land, terwijl ze ervoor zorgen dat hun “Betrokkenheid bij de regio”"de Sahel, waar jihadistische dreigingen blijven bestaan. Frankrijk heeft ongeveer 4.300 soldaten in de regio, ongeveer 2.400 in Mali alleen. De Sahel is een "prioriteit van de expansiestrategie"Van Al-Qaeda en Isis, specificeert Macron. Ondanks de terugtrekking van de troepen drong de leider van het Elysée aan op "handhaving van de verbintenis in de Sahel met de buurlanden".
"Sahel, Frankrijk slaat de bladzijde om over de operatie in Barkhana", Dus hij getiteld 'Le Figaro', dat in een hoofdartikel reflecteert over de betekenis van een verlies van Franse invloed in de regio die al meer dan een eeuw een interessegebied voor hem is.
Na het zakendiner gisteravond in het Elysée met de Italiaanse premier Mario Draghi en met andere Europese en Afrikaanse leiders, de president Emmanuel Macron heeft vandaag de terugtrekking aangekondigd van de Franse troepen van Operatie Barkhane uit Mali. De soldaten van de Takuba-missie, waaraan de special forces van Europese landen, waaronder Italië, deelnemen.
I begroting van de Franse missie
De Franse aanwezigheid in Mali dateert van januari 2013, toen de president François Hollande hij besloot troepen te sturen om te voorkomen dat de hoofdstad Bamako na het noorden van het land in handen zou komen van de jihadistische troepen. De Franse aanwezigheid in Mali, gerechtvaardigd door de noodzaak om de opmars van de islam in te dammen, Europa te beschermen tegen mogelijke aanvallen en controle uit te oefenen op migrantenroutes, werd onmogelijk gemaakt nadat twee opeenvolgende staatsgrepen troepen die Frankrijk vijandig gezind waren naar de regering brachten. De spanning tussen de militaire junta in Bamako en Parijs resulteerde in de uitzetting van de Franse ambassadeur, en in de Afrikaanse hoofdstad is het niet ongewoon om geschreven te zien als dood aan de Fransen en hun bondgenoten.
Tien jaar Franse oorlog tegen terrorisme ze waren rampzalig. De massale mobilisatie van strijdkrachten heeft enorme kosten met zich meegebracht: 2 miljard euro per jaar, alleen al in 2020 tweeduizend vijfhonderd doden in Mali, Burkina Faso en Niger, twee miljoen vluchtelingen met jihadistische groepen die grote delen van het grondgebied in de Sahel beheersen, het bevorderen van strijd tussen gemeenschappen. De slachtingen zijn in de loop der jaren vermenigvuldigd, waarbij burgers meer zijn gedood door het leger dan door de jihadisten. Er was ook een zeer krachtige voorlichtingscampagne tegen de Franse aanwezigheid na de dood van 19 onschuldige burgers in Bounti in Mali als gevolg van een Franse luchtvaartfout.
We denken aan een herpositionering in Niger of Tsjaad
Macron, Draghi en de andere EU-leiders willen Mali verlaten, maar de Sahelregio niet helemaal verlaten. Een hypothese is de versterking van de aanwezigheid in Niger o Tsjaad, ook al is het de bedoeling om alle samenwerking met de G5 Sahel en West-Afrikaanse landen te heroverwegen.
De doelstellingen van Barkhane e Takuba kan niet langer worden vervolgd, zelfs niet voor de aanwezigheid van Russische huursoldaten van Wagner, die de aan de macht zijnde militaire junta steunen. Tijdens de ontmoeting in Moskou tussen Poetin en Macron op 7 februari herhaalde de Russische president dat Wagner een particulier beveiligingsbedrijf is dat geen band heeft met het Kremlin, maar de meest geloofwaardige versie is dat Poetin huurlingen gebruikt om acties uit te voeren waarvoor hij dat wel doet. niet verantwoordelijk willen worden gehouden.
Het einde van Barkhane na negen jaar Franse militaire aanwezigheid in Mali bezegelt zowel tactisch als politiek falen. De bombardementen op jihadistische groeperingen hebben de islamistische dreiging niet geëlimineerd en de inspanningen van Barkhane's soldaten hebben het groeiende anti-Franse sentiment onder de bevolking niet kunnen stoppen.
General Precious: "Afrika is een fundament van instabiliteit"
deAfrika is een chaos van instabiliteit, dus de generaal Pasquale Preziosa, voormalig hoofd van de luchtmacht tot 2016 en vandaag president van 'Eurispes-veiligheidsobservatorium.
De Sahel, analyseert de generaal, vertegenwoordigt de "kruispunt van Afrikaanse instabiliteit met religieuze claims gesteund door gewapende groepen die banden hebben met Al Qaida in verband met de marginalisering van de noordelijke regio's van Mali". Naast religieuze conflicten zijn er ook gewapende conflicten tussen strijdende partijen vanwege etnische en politieke problemen. De risico op geweld in de regio was zeer hoog en sinds 2010 is er een toenemende trend van nieuwe crises, waaronder de Toeareg- en islamistische opstand in het noorden van Mali (Ansar al-Dine-Islamitische Staat van Irak en ash-Sham in de Sahara, Jama'at Nusrat al -Islam wal-Muslim , al-Mulathamun Battalion) en de Boko Haram-guerrillastrijders in het noordoosten van Nigeria.
Historisch gezien begonnen de aanslagen van Al Qaeda in 1998 in Nairobi en met de Arabische revoluties van 2011 in Afrika ook de gelieerde ondernemingen van de islamitische staat Aboe Bakr al-Baghdadi. In Mali is 94% van de bevolking (ongeveer 20 miljoen) moslim met meer dan tien etnische groepen, 13 lokale talen naast de officiële Franse.
In de regio is er de inzet van de VN, sinds 2013 met deMinusma operatie met nog niet zichtbare resultaten, van de Europese Unie met deOperatie Eutm-M voor de training van de strijdkrachten, waargenomen door de lokale bevolking "te theoretisch". De Franse terrorismebestrijdingsmissie (die al 54 slachtoffers heeft gemeld) heeft gebeld Barkhane, verliest met de dag de steun van de Malinese bevolking. Volgens sommige Malinese politieke partijen, "alleen de bevolking van Mali kan een einde maken aan het voortdurende conflict'.
De situatie in Mali is daarom vergelijkbaar met die in Afghanistan aan het begin van de "Global war on Terrorism". Sommige analisten hebben Mali het "nieuwe Afghanistan" van Afrika genoemd.
Bovendien zijn als gevolg van de strijd tegen het iihadisme in sommige gebieden van Irak en Syrië nog steeds militaire operaties van een grote coalitie met veel betrokken machten aan de gang, waarvan de resultaten niet zeker of nog niet definitief lijken. De opening van militaire operaties in Afrika ter bestrijding van het jihadisme met deelname van een aantal landen en minimale strijdkrachten heeft altijd twijfels doen rijzen over de effectiviteit van de mondiale strategie ter bestrijding van het terroristische fenomeen.
Vooral Italië stelt voor dat Preziosa zich, na Afghanistan, moet afvragen welke te volgen lijnen moeten zorgen voor niveaus van nationale veiligheid die passen bij het nieuwe wereldkader dat een zeer veeleisende strategische concurrentie kent om de toekomst te winnen. De stabilisatie van het internationale kader zal niet zonder verrassingen zijn. Het is noodzakelijk om toevlucht te nemen tot geschiedenis en zijn leringen, vooral die geërfd van het oude Romeinse rijk als gevolg van bedreigingen vanuit het zuiden. De veiligheid van het rijk werd verkregen door de landen van Noord-Afrika te versterken en niet door de inspanningen te verspreiden in gebieden van weinig commercieel of strategisch belang.
La Libië, la Tunesië en l 'Algerije, om er maar een paar te noemen, zijn de landen van strategisch belang voor de veiligheid, niet alleen voor Italië maar voor heel Europa. Militaire operaties, zelfs als ze vredeshandhaving zijn, brengen zeer hoge kosten met zich mee, zelfs voor de G7-landen die na de pandemie de staatsschuld moesten verhogen tot nooit eerder geziene niveaus. Militaire operaties brengen bepaalde kosten met zich mee, maar de opbrengsten zijn onzeker. Il Mali vertegenwoordigd a "Quagmire of problemen" die hij als een erfenis naliet aan toekomstige generaties, zegt generaal Preziosa, niet alleen een grote financiële schuld, maar ook een strategische schuld in het buitenlands beleid.
Italië in Afrika
Ons land is in dat gebied aanwezig met de "Bilaterale steunmissie in de Republiek" Niger - MISIN", onder bevel van de piloot-kolonel van demilitaire luchtvaart, Davide Cipelletti, (met het geografische gebied van interventie ook uitgebreid tot Mauritanië, Nigeria en Benin) om de capaciteit te vergroten die gericht is op de bestrijding van het fenomeen illegale handel en bedreigingen van de veiligheid, als onderdeel van een gezamenlijke Europese en Amerikaanse inspanning voor de stabilisatie van het gebied en de versterking van de territoriale controlecapaciteiten door de Nigeriaanse autoriteiten en de G5 Sahel-landen.
Circa 200 militair Italianen zijn daarentegen wel opgenomen in de TF Takuba, het garanderen van de medische evacuatiecapaciteit van het coalitiepersoneel in operatie door het gebruik van de 3 CH 47 F transportvliegtuigen van deleger, in medevac-configuratie die gebruik maakt van het noodzakelijke veiligheidskader dat wordt verzekerd door de 3 verkennings- en escortehelikopters AH - 129D "Mangusta", van het 5e en 7e regiment van de Army Aircraft Brigade, ingekaderd in de Task Force "Jacana"'.
