(John Blackeye) De persconferentie van de voorzitter van de ministerraad werd rond 20 uur verwacht en toen president Conte op tv verscheen, miljoenen Italianen waren bereid om de nieuwe gedetailleerde indicaties te onthouden over het gedrag dat moet worden aangenomen om de heropening van het bedrijf het hoofd te bieden terwijl de pandemie nog in volle gang is. De uitdaging is enorm en daarom was iedereen bereid om naar onvoorstelbare oplossingen te luisteren, gezien de geweldige experts die uit het niets kwamen en de wetenschappers die samenwerken met de Executive.
In plaats daarvan werden we geconfronteerd met een premier die een rijke kiesbaan heeft aangelegd, van waaruit hij, terwijl hij alle mogelijke inspanningen wilde leveren, niets is begrepen. In werkelijkheid werd begrepen dat iedereen in de regering goed is en dat Italië door iedereen wordt bewonderd, maar hoe komen we in de tunnel van fase 2 door?
Wel is begrepen dat de overheid een chronologische roadmap heeft opgesteld die ons met zekerheid vertelt welke productieve en commerciële activiteiten zij zullen kunnen openen en wanneer zij daartoe in staat zullen zijn. Er is echter niets gezegd over hoe het nodig zal zijn om het Italiaanse volk op dit kronkelige pad te brengen dat de nog steeds lopende wereldpandemie doorkruist.
Vooralsnog is duidelijk dat fase 2 een soort "test" is voor de Italianen, want als de infecties ongecontroleerd zouden stijgen, zullen de rode gebieden terugkeren. Zelfcertificeringen verdwijnen niet, ze vergroten alleen hun actieradius: binnen elke individuele regio. De speelkamers gaan open, maar je kunt alleen naar de kerk gaan om de begrafenisrituelen bij te wonen (max. 15 personen en alleen familieleden). In plaats daarvan gaan musea en galerieën open, met de nodige maatregelen voor sociale afstand door het dragen van beschermende uitrusting. Zoveel tegenstrijdigheden en onbegrijpelijke prioriteiten voor de heropening van activiteiten.
Het werkwoord dat meerdere keren werd herhaald tijdens de televisiemonoloog was, helaas "we zullen" en wanneer politici met de toekomst praten, doet de Italiaanse flair denken dat er niets goeds achter zit.
Er is gesproken over protocollen die zijn opgesteld door de bevoegde afdelingen over het oplossen van problemen die voor de nationale gemeenschap het meest interessant zijn, zoals schoolgaande kinderen en vervoer, maar over deze onderwerpen, ook voor een specifieke vraag die aan het einde van de persconferentie door een TG5-journalist werd gesteld over de oplossingshypothesen voor kinderen thuis en ouders op het werk, President Conte sprak over de komende aanwerving van tijdelijke werknemers in de school, terugkerend naar een misplaatste electorale context, maar zonder de journalist een concreet antwoord te geven, uit de impasse komen met dat werkwoord vervoegd aan de toekomst dat zo afzetterij smaakt: we zullen het doen.
Wat we willen hopen is dat achter de verkiezingspropaganda van vanavond, opgezet met een monoloog met verenigde netwerken, er echt iets concreets is omdat de algemene indruk van alle Italianen is dat de samenvatting van de toespraak hierin zou kunnen vertalen: 'Italianen: kom langs!'
Het ondertekenen van protocollen of het opstellen van regels die indicaties geven die vervolgens niet kunnen worden geïmplementeerd, wordt niet zozeer een groot probleem voor de economie, terwijl voor de zestig miljoen Italianen dat als ze zouden oordelen naar de woorden die vanavond op tv worden gehoord, ze aan hun lot worden overgelaten .
Besluiten schrijven en niet echt nadenken over de miljoenen ouders die niet weten wie hun kinderen met gesloten scholen moeten achterlaten of de passagiers van de treinen en de metro moeten dwingen een meter afstand van elkaar te respecteren wanneer u elke ochtend de school bijwoont aanval op de toewijding van het openbaar vervoer, zou kunnen suggereren, maar je wilt er niet eens over nadenken, ondertussen werd besloten de productieactiviteiten te heropenen en vervolgens te kijken wat de reactie van het bedrijf op de pandemie zal zijn.
Het is gemakkelijk om met belangstelling te wachten, achter een bureau te zitten, de resultaten van de dagelijkse infecties, per regio te bekijken en dan te begrijpen of het goed is gedaan om op fase 2 te anticiperen of dat u wat langer moet wachten. Het virus is niet verslagen. Het is gemakkelijk om een natie te leiden door het leven van Italianen op te offeren, die op statistische beoordelingsschalen procentpunten zouden kunnen worden, waardoor politici zouden moeten begrijpen of het kan doorgaan of dat het weer moet sluiten.
De verantwoordelijkheid die premier Conte aan het begin van de persconferentie op zich nam, kan wellicht strafrechtelijke gevolgen hebben. Hopelijk gaat alles heel goed en dat de Goede Heer dit virus wegneemt en ons wat rust teruggeeft, want als vanavond president Conte het Italiaanse volk rust wilde bezorgen, weet dan zeker dat dat hem niet was gelukt.
https://www.facebook.com/GiuseppeConte64/videos/967382603698304/