(door Biagino Costanzo - AIDR-lid en mede-oprichter van KNOSSO) In tijden van gezondheidsnoodsituatie als gevolg van de COVID-19-pandemie, wordt het debat ook centraal over de toepassing die de regering wenst maar nog niet operationeel is en die vooralsnog "immuun" wordt genoemd. Er is meer gezegd over het nut van het gebruik en de risico's van het gebruik ervan.
Door een beetje te proberen te verduidelijken door te vereenvoudigen, werd begrepen dat de app op vrijwillige en gratis basis kan worden gedownload van de Android Play Store en van de Apple Store voor iOS-apparaten (de download zal daarom niet beschikbaar zijn, althans aanvankelijk niet, op Windows Phone, op feature-telefoons en op Android-telefoons zonder de Play Store).
De "Immuni" -app bestaat uit twee delen, één gewijd aan de daadwerkelijke contacttracering, via Bluetooth, en de andere bedoeld om een soort "klinisch dagboek" te bewaren waarin de gebruiker van tijd tot tijd gegevens kan opschrijven. gerelateerd aan uw gezondheid, zoals de aanwezigheid van symptomen die compatibel zijn met het virus. Kortom, wanneer de persoon die de app heeft gedownload positief is voor het virus, verstrekken gezondheidswerkers hem een autorisatiecode waarmee hij zijn anonieme code kan downloaden naar een ministeriële server, als de app deze herkent tussen de codes in de eigen geheugen een code van een geïnfecteerde persoon, toont de melding aan de gebruiker.
De twijfels komen voort uit degenen die geloven dat, voor zover er staat, dat alle gegevens van de burgers die er gebruik van zullen maken, op een openbare server blijven staan en dat het bedrijf dat Immuni zal beheren, na enige tijd vernietigd zou kunnen worden, ondanks wat gezegd is, gegevens op "andere" servers of op zijn minst de hele zaak zouden kunnen worden gepenetreerd door hackers of door buitenlandse veiligheidsdiensten.
Zoals we weten, is het recht op bescherming van persoonsgegevens niet absoluut en kan het worden beperkt met het oog op het nastreven van een doelstelling van algemeen algemeen belang of om de rechten en vrijheden van anderen te beschermen, daarom is de noodsituatie voor Coronavirus ook geen uitzondering. Maar het is begrijpelijk het gewicht van het verhaal, te beseffen dat onze gegevens, zelfs klinische, onze bewegingen, onze contacten enz., Zelfs als ze na een bepaalde tijd worden vernietigd, ze nog steeds kunnen worden gekopieerd naar een ander datacollectiecentrum , opent naar mijn mening gevaarlijke scenario's met een zeer hoog percentage van onze bevolking dat het risico loopt op inbraak.
Dus wat betekenen termen als privacy, vertrouwelijkheid en geheimhouding zelfs in deze tijden!
Eerst beginnen we bij de laatste en bij de oorsprong van het woord, uit het oude Latijnse "secretum" of Griekse "kriptos". Het geheim is informatie die niet wordt onthuld of die niet mag of mag worden onthuld, want als dat wel het geval zou zijn, zou het een gemeenschap, een staat, degenen die het onthullen en soms degenen die het ontvangen, schade berokkenen. In die zin spreken we van staatsgeheimen, kantoorgeheimen, bankgeheimen, militaire geheimen, industriële geheimen (een klassiek voorbeeld is het geheim dat in Atlanta wordt bewaard met betrekking tot de Coca Cola-formule). Deze geheimen kunnen worden geschonden op bevel van de onderzoeksrechter, voor het openen van het staatsarchief, voor onvoorzichtigheid, voor opzettelijke intentie en meestal voor geld, verraad en spionage.
Het geheim houden kan te wijten zijn aan vertrouwelijkheid en persoonlijke vertrouwelijkheid die verdwijnt met het overlijden van de eigenaar maakt ook deel uit van de vertrouwelijkheid. Vertrouwelijkheid heeft niet alleen betrekking op onbetrouwbare daden, omdat iemand legitiem kan wensen zijn ziekte niet openbaar te maken (terug te keren naar de huidige noodsituatie), hun religieuze voorkeuren, politieke voorkeuren, hun seksuele smaak en waarom niet hun passies . Dit is het recht op privacy dat steeds meer waarde verliest in een massamedia, informatiemaatschappij, waar het afstand doen van vertrouwelijkheid nu de vorm aanneemt van het meest extreme exhibitionisme. We denken aan de zo geprezen invasie van sociale netwerken dat ze, zoals veel dingen, door een uitstekende intuïtie vaak zijn veranderd in een diepgaande verandering in menselijke gewoonten, die hebben geleid tot stompzinnigheid, haat, wrok, woede, mystificatie van waarheid, tot manipulatie en misbruik van sociale goedgelovigheid. Hij plaatst zichzelf op het virtuele openbare plein van alles en meer door de meest intieme dingen bloot te leggen, zinloze dingen te bevestigen, soms verschillende anarchieën te voeden, en ook de vindingrijkheid van zijn kinderen bloot te stellen aan een zieke menigte die klaar staat om zichzelf gevaarlijk te maken.
Ze gaan sociaal, dwaas veel van dergelijke persoonlijke informatie door, om hun eigen veiligheid en die van hun dierbaren in gevaar te brengen door veel criminelen die ook goed aanwezig zijn op sociale platforms, klaar om zelfs de meest banale geheimen van u te stelen om te trekken persoonlijke voordelen.
En de afgelopen jaren hebben we ook veel sterfgevallen geteld als gevolg van cyberpesten, zelfmoorden van meisjes en jongens die de druk niet kunnen verdragen nadat ze het slachtoffer zijn geworden van het peloton, niet alleen fysiek op school, in het sociale leven, maar ook nu, op internet.
Ooit was deze overdrukklep roddel. Ook hatelijk, maar de klassieke roddels werden gedaan in de dorpen, in de conciërge, in de taverne, in de bars, wat de analyse een beetje dwong, een element van sociale cohesie omdat de roddels niet zelden in plaats van te genieten van de tegenslagen van de roddel voelde of toonde er medeleven voor. Het werkte zelf als de slachtoffers niet aanwezig waren of niet wisten dat ze hun gezicht waren of gered door te doen alsof ze het niet wisten.
Tegenwoordig heeft televisie formaten gecreëerd waarin iedereen een beroemd slachtoffer kan worden door zichzelf te presenteren om over zichzelf te roddelen. We zijn getuige van een angstaanjagend afval waarin hele families zichzelf aanbieden voor een, soms ellendig, aanbod om intieme problemen, erfenis, versleten relaties of echtgenoten die zichzelf verwijten maken met verraad of die genadeloos en wederzijds zelfs hun seksuele onvermogen verweten, te ontleden.
Dus toen het tijdperk van privacy eenmaal was ondermijnd, is het idee van het geheim al millennia lang overeind gebleven, wat, om dat te zijn, vanaf de oudheid eerst mysterieus moest zijn.
Sterker nog, de filosoof Simmel herinnert zich dat mannen van nature hebzuchtig naar hen zijn en wie men gelooft dat hij geheimen bezit die nog niet zijn onthuld, krijgt altijd een vorm van macht, want wie weet op een dag wat hij zou kunnen onthullen. Het is altijd een principe geweest van de politie en veiligheids- en informatiediensten over de hele wereld, dat hoe meer je weet en hoe meer destabiliserende en gevaarlijke handelingen worden voorkomen, hoe meer je weet, hoe meer je daarom macht hebt of zelfs laat zien dat je het weet. Het probleem is niet om in de verleiding te komen om de geheimen die je hebt te onthullen, in dit geval citeer ik graag Gibran wanneer hij zegt: "Als je je geheimen aan de wind onthult, moet je de wind niet de schuld geven omdat je ze aan de bomen hebt onthuld".
Altijd zegt Simmel dat het typische kenmerk van geheime genootschappen onzichtbaarheid is, en als we nadenken, zijn geheime verenigingen altijd onzichtbaar geweest. We denken aan de Carbonari of de Orde van de Tempeliers, die toen velen van hen op de guillotine of op de brandstapel plaatsten, hangt niet zozeer af van de vraag of het geheim dat ze bewaarden gelekt is, terwijl het feit dat als uiteindelijk het doel van een vereniging is, om bijvoorbeeld een revolutie te organiseren, houdt het geheim op te bestaan wanneer de revolutie explodeert. Dat wil zeggen, er zijn geheimen, zoals die van een industriële groep die een overnamebod wil organiseren op de verovering van een aandelenpakket, die niet meer geheim is wanneer de klim succesvol is of wanneer het schaamteloos mislukt.
Geconfronteerd met een crisis die snel en sociaal, sociaal, cultureel en economisch een gezondheidscrisis wordt, wil ik nader nadenken over een aspect van het concept van "geheime" of industriële geheimen. Albert Einstein zei: "Het geheim van creativiteit is weten hoe je je bronnen kunt verbergen".
In tijden van vrije concurrentie en globalisering van markten, de bescherming van geheimhouding
Industrial speelt een steeds strategischer wordende rol voor een bedrijf, samen met de bescherming en verdediging van haar innovaties en nieuwe oplossingen, zowel functioneel of esthetisch, als haar onderscheidende tekens.
Van het productieproces van een object tot het op de markt brengen, de reeks niet-octrooieerbare informatie is lang, naar keuze of onmogelijkheid.
Maar deze informatie, die technisch of zakelijk kan zijn, voor degenen die ze bezitten, vertegenwoordigt een grote economische waarde en voor concurrenten een onbetwistbaar voordeel, als ze het maar konden weten.
Elk bedrijf heeft geheimen die zijn gegenereerd tijdens bedrijfsactiviteiten. Sommigen verlichtten
ondernemers zijn zich zo bewust van het belang van dergelijke geheimen waar ze hun toevlucht toe nemen
specifieke wetten om voldoende bescherming te verkrijgen. De meeste bedrijven beseffen hun belang echter pas als het geheim al is onthuld. Op dit moment beseffen ze dat ze iets in bezit hebben gehad met een waarde die beschermd moest worden.
Gezien de snelheid waarmee de technologie tegenwoordig verandert, vertegenwoordigt de bescherming van bedrijfsgeheimen in sommige gevallen het meest aantrekkelijke, interessante, efficiënte en gemakkelijk toegankelijke intellectuele primaatrecht.
De juridische definitie van bedrijfsgeheim en zakengeheim gaat door de definitie van het woord "geheim". Ons rechtssysteem gebruikt deze term om een document of informatie aan te geven die binnen de kennissfeer van de auteur moet blijven.
Om ervoor te zorgen dat de informatie die in het bezit is van een bedrijf wettelijk is beschermd, is dat wel het geval
Ze moeten niet alleen een bedrijfswaarde vormen, maar moeten ook geheim worden gehouden.
Wil deze informatie geschikt zijn voor economisch gebruik en daarom rechtsbescherming verdienen, dan moet ze:
- technische, technologische, financiële, marketing-, commerciële of strategische informatie, in de vorm van rapporten, mededelingen ook van interne aard, studies, rapporten, lijsten, gegevens, tabellen, kaarten, afdrukken enz. - zowel op papier als op magnetische media, optisch of magneto-optisch - zolang identificeerbaar en geschikt voor het vormen van een bedrijfsmiddel. Het identificeren van de knowhow, dat wil zeggen de verzameling geheime technische informatie, op een materiële drager, is van fundamenteel belang, omdat hiermee kan worden nagegaan of deze voldoet aan de vereisten van geheimhouding en wezenlijkheid die de bescherming ervan garanderen.
- geheim, omdat ze moeilijk toegankelijk zijn en voldoende worden beschermd door degenen die de legitieme eigenaar zijn. Om de adequate bescherming van informatie aan te tonen, om deze te beschermen en afdwingbaar te maken, is goede trouw of een simpele klacht niet voldoende. Het is echter noodzakelijk dat er een serieus defensiecriterium en correcte, aantoonbare en documenteerbare bescherming worden ingevoerd: een defensiecriterium voorziet bijvoorbeeld in specifieke interne circulaires, beveiligingsprocedures, aantekeningen, vertrouwelijkheids- of veiligheidsclausules, veiligheidscontracten beveiliging, secretaris, etc.
Het is noodzakelijk dat de organische verzameling van dergelijke informatie, die continu wordt geïmplementeerd en aangepast aan de variatie van de ruilfactoren en tegelijkertijd een eigen economisch belangrijke waarde heeft voor het bedrijf, als zodanig, geheim en eigen is voor het bedrijf .
Met andere woorden, ook al bestaat de informatiereeks, die samen een geheel vormen voor de realisatie van een specifieke economische fase van de bedrijfsactiviteit, uit op zichzelf bekende informatiedeeltjes, als die sequentie op zichzelf niet bekend en feitelijk als geheim beschouwd door het bedrijf, verdient deze reeks op zich bescherming. In feite is het niet nodig dat elke afzonderlijke informatie "onbekend" en "onbekend" is, maar het is noodzakelijk dat hun organische geheel het resultaat is van een bedrijfsontwikkeling.
Precies op deze manier krijgt het in feite een extra economische waarde in vergelijking met de individuele elementen waaruit het bestaat. Denk bijvoorbeeld aan een complexe strategie voor het op de markt brengen van een product: de afzonderlijke elementen ervan zijn zeker bekend bij marktdeelnemers in de sector, maar het geheel kan zo zijn ontworpen dat het iets nieuws en origineels vertegenwoordigt, en als zo een echte schat vanuit competitief oogpunt voor de maker.
Het geheim is daarom de hefboom waarmee de eigen organisatie en uitgangswaarden die hun sterke punt in het geheim zelf vinden, beschermd kunnen worden. Daarom mag de knowhow, om beschermd te worden, niet voor iedereen toegankelijk zijn: als ze zich verspreidt, verliest ze haar waarde.
Bovendien wordt dankzij de goedkeuring van de beschermingsmaatregelen de logische vooronderstelling van de onrechtmatigheid van de aftrekking door een derde gecreëerd: in feite wordt niets misbruikt behalve iets dat onderworpen is aan maatregelen voor de bescherming ervan.
Hier is dan behoefte aan fundamentele regels om vertrouwelijke informatie te beschermen. Vrijwaringsmaatregelen moeten zowel intern (jegens werknemers of medewerkers) als extern (jegens derden in het algemeen, zoals bijvoorbeeld leveranciers, klanten, partners, enz.) Worden aangepakt.
De afgelopen weken is er veel gepraat over Europese fondsen, de doorlopende aankoop van staatsobligaties door de ECB, de 'beruchte' MES. De landen proberen een ontmoetingspunt te vinden, maar het gaat niet in een bepaalde volgorde.
En in dit scenario en over deze relaties vechten de meerderheidspartijen met elkaar en met de oppositie, die ondertussen schreeuwt en nieuwe geopolitieke regelingen ziet tussen degenen die pushen om de historische relatie met de VS niet te schaden en degenen die zeer pushen wantrouwen jegens China en dit betreft ook het probleem van 5G en de overdracht van persoonlijke informatie en het toenemende risico van diefstal ook van industriële geheimen.
Zoals we weten, heeft de vrije markt ons productiesysteem in het algemeen, en in de sectoren telecommunicatie // automobiel / defensie / veiligheid in het bijzonder, gebracht tot de overname of samenwerking tussen Italiaanse en buitenlandse (veelal Europese) bedrijven.
Het is een feit, het kan en ik zou er, gelukkig gezien de langdurige afwezigheid van nationale investeringen, meestal aan toevoegen, anders zouden er tientallen middelgrote en zelfs grote bedrijven instorten met als gevolg verlies van duizenden banen van werk. Daarom moeten we deze realiteit onder ogen zien zonder echter in pure sinistere propaganda te vervallen, of het nu politiek of sociaal is, en zonder ons hoofd omgekeerd te buigen, waarbij we de atavistische provinciale geest benadrukken die het land helaas voor altijd doordringt.
Maar in deze moeilijke tijd, waarin alles het tegenovergestelde lijkt van alles, en dat granietproclamaties binnen een paar uur uit elkaar vallen in de inconsistentie, is het doel dat moet worden bereikt gewoon heel serieus te zijn, waarden te herstellen, ethisch te werken en te werken met veel aandacht zodat ook intellectueel eigendom, het materiële en immateriële product wordt beschermd. Er zijn alle instrumenten om dit te doen, van conventionele en bekende tot regelgevende en juridische, om de diefstal van geheimen, hetzij industrieel, militair, wetenschappelijk, tegen te gaan, maar het is juist noodzakelijk om niet oppervlakkig te zijn in de analyses, evaluaties en conclusies: verdiepen omgevingen, onderlinge verbindingen, check "geïnteresseerde vrienden" gecementeerd door gemeenschappelijke ondeugden, kortom, vermijd dat op deze thema's, ik herhaal, zeer delicaat, zeer ernstig en essentieel voor de bescherming en bescherming van onze Republiek en onze nationale belangen, er zijn er misschien weinig voor geluk, gemak en slordigheid die de meest strategische Italiaanse industriële activa en de toekomst van het Italiaanse systeem en daarmee van het collectieve goed in gevaar brengen.