De sterke impact van de lockdown op de psyche blijkt uit 6.000 interviews die Elma Research voor Angelini Pharma in 6 Europese landen heeft afgenomen. Hoogst in Spanje, Groot-Brittannië en Italië, waar de incidentie van COVID 19 het hoogst was. Beperkt beroep op professionele figuren en beperkt zoeken naar informatie: slechts 1 op 4. Goed besef van het risico op psychische stoornissen: 3 op de 4 mensen erkennen dat ze het slachtoffer kunnen zijn van dit soort malaise. De belangrijkste impact van psychische stoornissen wordt geïdentificeerd in de kwaliteit van leven en in het bijzonder op het leven van het paar. Verzoek van 3 van de 4 burgers om grotere inzet van de staat om patiënten te ondersteunen. Het stigma wijst nog steeds op deze stoornissen: de meerderheid denkt dat ze een oorzaak van schaamte en verlegenheid zijn.
Volgens gegevens van een onderzoek uitgevoerd door het Elma Research Institute in zes Europese landen (Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië, Italië, Spanje, Polen), namens Angelini Pharma ter gelegenheid van 10 oktober, de Werelddag van de geestelijke gezondheid,58% van de burgers had symptomen van psychische stoornissen met een duur van meer dan 15 dagen tijdens de lockdown. Met spikes 63% in Italië, 63% in Groot-Brittannië en 69% in Spanje, landen waar de impact van COVID 19 sterker was, terwijl het cijfer minder dan 50% (47%) is in Duitsland.
Verschillende symptomen genoemd: slapeloosheid, slaapproblemen of 's nachts wakker worden (Europees gemiddelde 19%, Italië 20%); gebrek aan energie of zwakte (16% Europees gemiddelde, 14% Italië); verdriet of verlangen om te huilen (15% Europees gemiddelde, 18% in Italië); buitensporige angsten en angsten (14% Europees gemiddelde, 17% Italië), gebrek aan interesse of plezier om dingen te doen (14% Europees gemiddelde, 13% Italië); paniek- en angstaanvallen (10% Europees gemiddelde, 10% Italië 10%).
De meerderheid van de Europese burgers geeft aan minstens twee van deze symptomen te hebben gehad (61%); in Italië 67%; 50% van de Italiaanse steekproef beweert deze symptomen voor het eerst te hebben gehad (Europees gemiddelde 46%), terwijl 33% beweert een verergering van reeds bestaande symptomen te hebben gehad (Europees gemiddelde 39%).
Hoe gingen mensen om met deze parallelle epidemie van psychische stoornissen? Voor de meerderheid die hun zorgen deelt met hun naaste partner, familie en vrienden (54% Europees gemiddelde, 51% in Italië), terwijl slechts een minderheid zijn toevlucht heeft genomen tot een professionele hulpfiguur: huisarts (Europees gemiddelde 18%, Italië 17%), psycholoog (Europees gemiddelde 11%, Italië 11%), psychiater (Europees gemiddelde 9%, Italië 6%). Betrokkenheid die beperkt is tot professionals kan ook afhangen van de beperkende maatregelen die van kracht waren op het moment van de lockdown.
Een onverwacht resultaat van het onderzoek betreft het gedrag van mensen met betrekking tot informatie. Hoewel psychische stoornissen wijdverspreid waren, zocht slechts 1 op de 4 mensen informatie over het psychische probleem in verband met COVID 19(26% Europees gemiddelde) - met uitzondering van Italië (35%) en Spanje (38%) waar de percentages hoger zijn. Mensen zochten naar informatie voornamelijk op internet (65% Europees gemiddelde van degenen die activeerden bij het zoeken naar informatie, Italië 64%), gevolgd door televisie (18% Europees gemiddelde, Italië 15%) en door de huisarts (18% gemiddeld Europees, Italië 18%). Het is altijd vermeldenswaard dat deze cijfers verwijzen naar een noodsituatie waarin de toegang tot de huisarts en andere zorgprofessionals ernstig beperkt was.
"Deze gegevens bevestigen dat de lockdown een ervaring was die de geestelijke gezondheid van mensen aanzienlijk beïnvloedde. Vooral in sommige landen zoals Italië - hij heeft gereageerd Agnes Cattaneo, Global Chief Medical Officer van Angelini Pharma. "Mensen kunnen niet alleen gelaten worden; voorwaarden moeten worden bevorderd - nog steeds te beperkt, niet alleen in de lockdown - om beroep te doen op professionele figuren, van huisartsen tot psychologen en psychiaters. De Werelddag van de Geestelijke Gezondheid is een gelegenheid om informatie over het onderwerp te geven en de aura van nog steeds bestaande vooroordelen te bestrijden omringt deze storingen ”.
Ten slotte de perceptie van mensen over psychische stoornissen. In vergelijking met andere ziekten laten de interviews zien dat kanker door de meeste mensen de meest gevreesde ziekte is (Europees gemiddelde 66%, Italië 68%). Maar wat de impact betreft, worden tumoren als iets ernstiger ervaren dan psychische stoornissen (46% versus 37% Europees gemiddelde; Italië 46%, 35%). De meest gevreesde impact is op de kwaliteit van leven (74% Europees gemiddelde). De meest gevreesde impact van de overgrote meerderheid van de steekproef is op de kwaliteit van leven (74% Europees gemiddelde) en in het bijzonder op het leven van het paar (71% Europees gemiddelde).
Mensen hebben - misschien ook als gevolg van de pandemie - een hoog bewustzijn ontwikkeld van het risico op psychische stoornissen: 76% (Europees gemiddelde, Italië 71%) geeft toe dat iedereen, inclusief zijzelf, dit soort malaise zou kunnen hebben. Di conseguenza, er is een sterke vraag dat de staat meer doet om de burger te ondersteunen (Europees gemiddelde 76%, Italië 77%). En meer dan de helft van de steekproef erkent (64% Europees gemiddelde; 64% Italië) dat psychische stoornissen een bron van discriminatie en marginalisering zijn. Advies over de verklaring dat psychische stoornissen veroorzaken schaamte en verlegenheid: op Europees niveau is er nog steeds een meerderheid (51% Europees gemiddelde, 57% Italië), terwijl slechts een derde in Groot-Brittannië (34%) en Polen (33%). Een teken dat er in andere landen, waaronder Italië, nog veel moet gebeuren om het stigma dat psychische problemen kenmerkt te bestrijden.
Het onderzoek werd in september uitgevoerd op een representatieve steekproef van de bevolking van 6 landen (Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië, Italië, Spanje, Polen), met online interviews met behulp van de CAWI-methode (Computer Assisted Web Interviewing). Per land werd een steekproef van 1.000 proefpersonen geïnterviewd. De steekproef is representatief vanuit het oogpunt van geslacht, geografisch gebied en leeftijd (19-70 jaar).