Dus Di Maio tegen de microfoons van RTL: "Nieuwe doelstelling van de partij is het opbouwen van een collegiaal leiderschap, sterk en gelegitimeerd door de stemming'.
(door Massimiliano D'Elia) Deze zin bevat al het ongemak van de grote namen van de beweging in het licht van genadeloze opiniepeilingen die een bloeding zien van verloren stemmen in veel Italiaanse gebieden. De teerling is inmiddels geworpen, de keuze om op nationaal niveau en vervolgens ook op lokaal niveau een bondgenootschap te sluiten met de Democratische Partij heeft geen resultaat opgeleverd in termen van consensus. Een alliantie die de Democratische Partij nieuw leven heeft ingeblazen door haar in de knoppenkamers te brengen en haar steeds populairder te maken Giuseppe Conte, zo erg zelfs dat hij er nu aan zou denken om zijn eigen partij op te richten in de stijl van een oude christelijke democratie, waarbij hij degenen die hem het politieke leven gaven aan hun lot overliet. Luigi Di Maio probeert nu te anticiperen op de bewegingen van zijn interne rivalen in een poging te redden wat er te redden valt.
Het idee dat Di Maio, na de verkiezingsronde, voorlopig pas fluisterde, is de Staten-Generaal in oktober. Hetzelfde voorstel werd in onverwachte tijden ook gedaan door Alessandro Di Battista, een oplossing die in feite de basis van de beweging aan de grenzen van beslissingen plaatst, ooit beschouwd als de grillina-ruggengraat. Het congres moet worden bijgewoond door afgevaardigden die zijn voorgedragen uit de gekozen vertegenwoordigers van elk gebied, dwz parlementsleden, burgemeesters, regionale en gemeenteraadsleden en een puur representatieve "online" deelname van activisten.
De huidige politieke leider Vito Krimi vanaf de eerste opmerkingen lijkt hij niet enthousiast te zijn over de nieuwe regel om de basis op zo'n flagrante manier uit te sluiten door het archief een "modus operandi" in te sturen die het ontstaan van de beweging kenmerkte. Di Maio's antwoord was niet laat: "Crimi doet het onmogelijke, maar hij is regent, hij is niet gekozen'.
Luigi Di Maio zou daarom proberen zoveel mogelijk te aggregeren om een harde kern rond zijn figuur. Een type van "magische lelie”Door Matteo Renzi. De grillini zou daarom denken aan een "uitgebreid secretariaat"Waar alle grote namen in de partij konden samenkomen, Alessandro Di Battista inbegrepen. Een entiteit die natuurlijk altijd naar Luigi Di Maio zou gaan. Een andere nieuwigheid is de motie die in stemming moet worden gebracht om het statuut met betrekking tot het Rousseau-platform te wijzigen, waardoor Davide Casaleggio in toenemende mate wordt gemarginaliseerd.
Wat de ervaring van de overheid betreft, zou men het al hebben over een Conte "ter" regering. Een technische crisis die werd uitgeprobeerd om enkele ministers te vervangen die niet schitterden tijdens de pandemische noodsituatie: de minister van Onderwijs, Lucia Azzolina en werk, Nunzia Catalfo, in hoogte M5S en voor de Pd die van Transport, Paola De Micheli. De bijl ook op de minister van Binnenlandse Zaken Luciana Lamorgese.
Zeker is dat een herschikking in de ministeries van "rang" zoals deze door het vertrouwen van de twee zalen van het Parlement zal moeten gaan, zoals de Quirinale al heeft gezegd.
Een trust dus die al belooft vol "gevaarlijke" valkuilen te zitten vanwege de krappe meerderheid waarop de regering in de Senaat kan rekenen.