(door Massimiliano D'Elia) Volgens de peilingen in opdracht van het voorzitterschap van de Raad staat premier Conte bovenaan de ranglijst, vóór Draghi, een propagandamiddel om elke verwijzing naar de voormalige gouverneur van de ECB onschadelijk te maken. De enquête werd gepubliceerd door Il Fatto Quotidiano en deed veel twijfels rijzen over de wenselijkheid om de middelen van het voorzitterschap van de Raad voor dit doel te gebruiken. De Quirinale ontkende al snel contacten met de voormalige nummer één van de ECB door te schrijven "sinds het begin van de regeringscrisis". Een manier om te zeggen, tegenwoordig hebben we het niet gehoord en eerder?
Ter verdediging van Giuseppe Conte nam Tabacci het veld op dat de Renziaanse strategie van "eerst programma's en daarna de naam" wil steriliseren: "Het programma moet met Conte worden gedefinieerd wanneer hij de leiding zal hebben, niet eerder, zo werkt het niet ".
Wat zeker is, is dat praten over programma's moeilijk wordt omdat er veel wrijvingen zijn tussen M5S en Iv. Van de Mes tot het inkomen van het staatsburgerschap tot de job act, om nog maar te zwijgen van het nieuwe team van ministers dat de meeste grillini-vertegenwoordigers zou vermoorden.
Dan praten we niet over rechtvaardigheid, er zijn naast die van economische aard ook veel onbekenden zoals cashback en het vrijgeven van bouwplaatsen.
Afzonderlijk hoofdstuk over het herstelplan en de bestuursstructuur. Renzi vraagt om een geschreven en gedetailleerd programma, waardoor Conte aan de zijlijn van de onderhandeling blijft zitten. Als hij de nieuwe meerderheid wil leiden, moet hij dit keer het programma doorlopen en het niet dicteren zoals in het verleden. Een graaf zou ook twee "mastiffs" hebben in Palazzo Chigi als ondersecretarissen, om nog maar te zwijgen van een radicale inkrimping van de voorrechten die aan de supercommissaris Domenico Arcuri werden overgelaten.
Conte vertrouwt in feite niet en doet het goed, want Renzi zou dit niet allemaal hebben gedaan als hij hem niet uit Palazzo Chigi had verwijderd. Op de achtergrond kunnen we een glimp opvangen van een institutionele regering, of de president, met een grote meerderheid dankzij de steun van centrumrechts. Het maakt niet uit of je een paar M5S-senatoren op straat verliest.
In de Democratische Partij zijn de verschillende interne zielen in rep en roer, ze weten waarschijnlijk niet wat ze moeten doen, of ze weten het en laten Matteo Renzi het perfect doen tegen het hoofd van hun ram.
In de M5S is het klimaat nog meer gespannen, ze denken alleen aan de plekken die ze zouden verliezen. De slogan met Renzi werd nooit herhaald om de senator van Rignano te dwingen de graaf ter ere te aanvaarden en hem enige bediening over te laten. Een manier om te overleven tot maart 2023, de natuurlijke termijn van de wetgevende macht.
Vandaag tegen vanavond zullen alle knopen zijn opgelost, het punt van mislukking van Renzi's strategie zal eindelijk worden begrepen.