Gisteren, na de avondbijeenkomst met Giuseppe Conte, had de Quirinale begrepen dat de MoVimento moest worden geholpen om de storm te overwinnen die was veroorzaakt door de administratieve en de splitsing die plaatsvond dankzij Di Maio en de woede van de pentastellato-leider na de indiscreties - ontkend door dezelfde Draghi - die melding maakte van Chigi's druk op Beppe Grillo om de volksadvocaat te vervangen.
Het optreden van Sergio Mattarella die tijdens een routinevergadering, na een belangrijke top als die van de NAVO, luisterde naar Mario Draghi, aandachtig luisterde naar Mario Draghi, was beslissend voor de ontspanning.
Draghi was heel duidelijk: voor hem is dit de laatste regering als premier en als je iets verandert, gaat het speelgoed kapot. Het was daarom niet nodig om te dreigen met vervroegde verkiezingen, bovendien met een hoog risico vóór de begrotingswet, of ravage te zaaien met markten die uitkijken naar een Italië dat zijn hand opsteekt en het herstelplan opgeeft, een stap verwijderd van de eindstreep.
De Colle heeft er sinds gisteren dan ook vertrouwen in dat de partijen de spanningen opnieuw zullen kunnen verwerken. Voortdurende fibrillaties die zeker niet ontsnappen aan de presidentiële radars die toegewijd zijn om met evenveel zorg de kwellingen van de Liga vast te leggen, ook cyclisch geprobeerd door de formule, nooit al te succesvol in Italië, van externe steun, absoluut ondenkbaar, niet alleen voor Mattarella maar ook voor steeds meer Draghi ervan overtuigd dat de tijd nog niet is gekomen om een stap terug te doen voor wat meer consensus in het Parlement.