(door Antonella Picerno, AIDR-lid en mede-oprichter Knosso®) Het waren dagen van trots: ons land is een land dat nog steeds een verschil kan maken op cultureel gebied, waar nederigheid, voorbereiding en gepassioneerd werk parallel lopen.
Giorgio Parisi deelt de Nobelprijs voor Natuurkunde ex aequo met Syukuro Manabe en Klaus Hasselmann.
Complexe systemen, klimaatmodellen en de opwarming van de aarde zijn daarom de onderwerpen waarop de meest prestigieuze onderscheiding betrekking heeft. Maar waarom is dit zo’n belangrijk resultaat?
Omdat complexiteit, zoals altijd, voortkomt uit interacties: elementen interageren met elkaar en met de omgeving om hen heen, en vormen zo netwerken van interacties die op hun beurt nieuwe informatie kunnen produceren.
De uitdaging was om een holistische visie te kunnen hebben zonder het individu uit het oog te verliezen.
De Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen erkent Parisi daarom als ‘de ontdekking van de interactie tussen wanorde en fluctuaties in fysieke systemen van atomaire tot planetaire schaal’, waarvan de bijdragen betrekking hebben op spinglazen, deeltjesfysica, mechanica-statistieken, maar ook op supercomputers en biologie.
In de interviews direct na de uitreiking van de prijs verklaarde hij dat zijn Nobelprijs voor de Natuurkunde een steun is voor de kunstmatige intelligentie en de planeet, terreinen waarop de noodzaak om een enorme hoeveelheid data te verwerken met gestructureerde voorspellende modellen essentieel is geworden.
We zijn nu dagelijks getuige van nieuwe implementaties met betrekking tot de ontwikkelingen en toepassingen van technologie, beginnend bij de ‘eenvoudigste’ (zoals het spreken met de binnenlandse radiogolven die het liedje doorgeven waarnaar je wilt luisteren), tot aan degenen met grotere potentieel (denk ik bijvoorbeeld in de zorgsector).
Het is een voortdurende toepassing van de wetenschappelijke methode, het observeren, het verzamelen van gegevens en het ontwikkelen van optimale oplossingen, met het besef dat menselijk toezicht een essentieel aspect blijft, zowel vanuit ethisch als praktisch-technologisch oogpunt.
Dezelfde modus operandi (vreemd... maar waar!) leidde tot het belangrijke resultaat met betrekking tot klimaatverandering, door de fysieke modellering van het klimaat op aarde, het kwantificeren van de variabiliteit ervan en het betrouwbaar voorspellen van de opwarming van de aarde, waardoor het klimaat werd bevestigd als een chaotisch fenomeen. blijkbaar willekeurig.
Na deze absurde twee jaar, waarin we allemaal getuige zijn geweest van bizarre interpretaties van getallen, grafieken en bepaalde zinnen, kunnen we eindelijk uit de eerste hand het verschil zien tussen wetenschap en pseudowetenschap, in het besef dat de eerste, nederig en stil, tot resultaten leidt die het resultaat zijn van een cognitieve en culturele evolutie, terwijl de tweede, met trotse wijsheid, altijd hetzelfde blijft en op de lange termijn geen vruchten afwerpt.
Deze gezaghebbende uitkomst gaat gepaard met het meest menselijke en ontroerende aspect: het eerbetoon van de jonge Sapienza-studenten aan Giorgio Parisi, die hem verwelkomde met stadiongezangen in een omhelzing van dankbaarheid en waardering.
Dit is overigens het enige soort aanval dat we graag zien.
Van zijn kant interpreteerde de nieuwe Nobelprijswinnaar in zijn dank alles als het resultaat van een constructieve en constante samenwerking in de loop van de tijd met zijn medewerkers, alsof hij wilde zeggen dat we nergens alleen naartoe gaan.
Technologie en de planeet zijn – letterlijk – twee kanten van dezelfde medaille. In beide gevallen is er de noodzaak om de context veilig te maken voor de gebruiker, rekening houdend met wat Feynman enige tijd geleden al zei: "Voor een succesvolle technologie moet eerlijkheid voorrang krijgen op public relations, omdat de natuur niet misleid kan worden."