"Ik haal inspiratie uit de interessante toespraak op 27 september van de Amerikaanse ambassadeur in Italië, SE, Lewis Eisenberg, die de balans wilde opmaken van de NAVO en de relatie tussen de VS en Italië in de defensiesector. Ik zou graag nog een paar reflecties willen toevoegen aan uw uitgebreide en absoluut gedeelde beeld van de situatie ". Zo begint de Italiaanse minister van Defensie Lorenzo Guerini in een door hem ondertekend artikel in de Boodschapper.
De NAVO, benadrukt de minister, vertegenwoordigt de pijler van onze collectieve veiligheid en de transatlantische relatie behoudt haar essentiële rol. Ons overtuigde werk ter versterking van de Europese defensie moet precies in deze zin worden gelezen. De verwerving van steeds grotere Europese vermogens gaat in de richting van de versterking van de Europese pijler van het Atlantisch Bondgenootschap, voor een Europa dat niet alleen steeds effectiever kan bijdragen aan de veiligheid van het continent, maar ook op mondiaal niveau kan ingrijpen.
Samen met mijn Franse, Spaanse en Duitse collega's heb ik dit afgelopen mei in een brief aan de ministers van Defensie van de EU en aan hoge vertegenwoordiger Borrell kunnen herhalen. Samen hebben we de lijnen getrokken voor een volledige en effectieve ontwikkeling van de Europese defensie, waarbij we belangstelling en applaus hebben ontvangen, maar het was een element dat ik persoonlijk sterk wilde, waarbij we de rol van volledige complementariteit met de NAVO en de onontbindbaarheid van de transatlantische relatie opnieuw bevestigden.
Een zwangere relatie voor Italië, vervolgt Guarini, ook in het licht van onze bevoorrechte relatie met de Verenigde Staten. Historische Bondgenoot aan wie we de volledige en overtuigde steun moeten erkennen ter ondersteuning van ons optreden binnen de NAVO. De aandacht die Italië steeds meer krijgt in het Bondgenootschap - dat onmiddellijk de reactiviteit van de Verenigde Staten kreeg - bij het begrijpen van de noodzaak om ook naar andere scenario's dan de East Side te kijken.
Meer complexe en gedifferentieerde scenario's, waarvan de crisissituaties onvermijdelijk weerklinken in de Middellandse Zee, in Europa en dus in de NAVO, die naar mijn mening een werkelijk 360 graden Bondgenootschap moet zijn.
Ik verwijs naar de zogenaamde Zuidelijke Flank, die nu welverdiende betekenis krijgt: in wezen die vergrote Middellandse Zee, de broeinest van vele crises, waarin het Italiaanse militaire instrument betrokken is bij tal van operaties en missies, waaraan wij direct na de VS tot de belangrijkste contribuanten behoren.
Ambassadeur Eisenberg noemde toen terecht de Hub voor het Zuiden bij het NAVO-commando in Napels. Dit is een uitstekend uitgangspunt, dat door ons in Italië sterk gewenst is, ook als symbolisch element van deze hernieuwde aandacht voor de zuidgrens van het Bondgenootschap, het resultaat van de Italiaanse opmars.
Nu moeten we streven naar de volledige werking ervan en het gebruiken als een instrument om de complexe dynamiek die Noord-Afrika, de Sahel en het Midden-Oosten omvat, te begrijpen en strategisch te anticiperen. In die zin weten we dat we opnieuw op de VS kunnen rekenen, dankzij de sterke convergentie van de opvattingen die ons verenigen over toekomstige uitdagingen, die berust op de historische en solide bilaterale relatie die ons verenigt.
Italië wil de referentie-bondgenoot blijven voor het mediterrane kwadrant, maar kijkt breder naar de samenwerking met de Verenigde Staten. Ons Bondgenootschap gaat verder dan het feit, zeker niet te verwaarlozen, dat we ongeveer 30000 Amerikaanse soldaten en hun families in ons land huisvesten.
Dat we zij aan zij opereren in de belangrijkste operationele theaters, van Afghanistan tot Irak, van Kosovo tot het centraal-oostelijke Middellandse Zeegebied, van de Indische Oceaan tot de Golf van Guinee. Dat we een volledig wederkerige industriële samenwerkingsrelatie hebben, waardoor onze belangrijkste bedrijven in de defensiesector actief zijn op de Amerikaanse markt, gezien het een binnenlandse markt is.
Ik denk hierbij aan Fincantieri met het recente contract voor de bouw van de nieuwe fregatten voor de Amerikaanse marine, maar ook aan Beretta, aan Leonardo met de levering van helikopters, evenals aan het F35-programma dat ook de betrokkenheid ziet van talrijke KMO's die hun eigen filialen hebben geopend in de Verenigde Staten.
Dit relevante en kwalificerende resultaat van relaties heeft onlangs ook een meer gestructureerde behandeling gevonden, door de instelling van een mechanisme van wederzijds overleg dat de naam draagt van "Strategische dialoog". Het omvat regelmatige bijeenkomsten in de formule Foreign + Defense, met het oog op het versterken en aanpassen van onze historische alliantie als antwoord op nieuwe uitdagingen. Wat mijn Dicasterie betreft, bleek deze dialoog onmiddellijk uiterst doeltreffend te zijn, zowel om verdere mogelijkheden voor samenwerking op bilateraal niveau te identificeren als om gedeelde standpunten te bepalen in de context van gemeenschappelijke deelname aan de NAVO.
De onze is inderdaad, zoals ambassadeur Eisenberg terecht zei, een alliantie gebaseerd op een culturele identiteit, op gemeenschappelijke waarden zoals democratie, de bescherming van individuele vrijheden, mensenrechten en de rechtsstaat.
Op een oprechte vriendschap, waarbij de Amerikaanse strijdkrachten een van de eerste hulpverleners waren in het meest kritieke moment van de pandemische crisis voor Covid 19. Sterke punten waarop we onze samenwerking baseren, zonder enige oplossing van continuïteit, beide op een strikt bilateraal CH3 in de bredere context van het Atlantisch Bondgenootschap, waarin we met overtuiging zullen blijven investeren, de capaciteit zullen versterken en de veiligheid van de leden zullen waarborgen.