(door Pasquale Preziosa en Dario Velo) Volgens de voorzitter van de Europese Commissie von der Layen de geest van Maastricht, die we naar zijn mening vandaag moeten herbevestigen, was het doel van ontwikkeling in stabiliteit. Deze visie reduceert het Verdrag van Maastricht tot een economische inhoud, tot het definiëren van technische oplossingen om die economische inhoud te bereiken.
In werkelijkheid was Maastricht allesbehalve. Het Verdrag definieerde de euro als een federale munteenheid, nooit eerder op zo'n samenhangende manier gekend. Het constitutionele karakter van het verdrag prevaleerde boven de economische definitie ervan.
Het Verdrag van Maastricht pakt een schijnbaar onoplosbaar probleem aan: de geboorte van de euro goedkeuren bij gebrek aan een volledige Europese staat. Geld is altijd het voorrecht van de prins geweest en is een instrument van centralisatie geweest. Maar ten eerste vormde de Europese Unie geen geconsolideerde staat met alle bevoegdheden die kenmerkend zijn voor een staat; ten tweede was er geen consensus voor een centralisatie van de macht in de handen van de Europese instellingen.
Maastricht heeft deze obstakels overwonnen door federale constitutionele regels vast te stellen voor de oprichting en het beheer van de euro. Het Verdrag heeft het mogelijk gemaakt om de Europese Monetaire Unie op te bouwen op een manier die consistent is met het Europese model gebaseerd op federalisme, met inachtneming van het fundamentele constitutionele beginsel van Europese eenwording op basis van subsidiariteit.
Een subsidiaire grondwettelijke orde vereist dat geld niet mag worden gebruikt om macht te centraliseren, waardoor de autonomie van regio's en lokale autoriteiten, lidstaten en intermediaire instanties wordt aangetast.
Monetaire stabiliteit is het instrument om dit doel te bereiken, aangezien het de willekeurige verplaatsing van middelen door degenen die de centrale bank controleren, voorkomt. Het subsidiariteitsbeginsel vereist dat de bestuursmechanismen van de Centrale Bank machtsmisbruik door de Centrale Bank voorkomen.
Maastricht stond voor een nieuw probleem: een munteenheid die geen door Europese instellingen gecontroleerde mogendheid was, maar die beantwoordde aan grondwettelijke regels.
Waarden, vertaald in grondwettelijke regels, hebben de heersende waarde van geld gekregen. Een nieuwe regeringsvorm die in het verleden nooit is bereikt en waarden bevestigt als leidraad voor besluitvormingsprocessen die steviger zijn dan regeringen die in de traditionele vorm zijn georganiseerd.
Het nieuws bevestigt deze aanpak: vandaag zijn we getuige van de poging om het bestuur van de Europese Unie door de Commissie te centraliseren, terwijl de Europese Centrale Bank de grondwettelijke orde verdedigt en het inflatiebeleid op alle niveaus van de Europese Unie belemmert.
De creatie van een munteenheid die niet ondergeschikt is aan de macht van de prins in het kader van het proces van Europese eenwording heeft de gevestigde machten in twijfel getrokken; de rol van de prins werd ingenomen door democratisch uitgewerkte staatsregels.
De geest van Maastricht vernieuwen betekent de toekomst van de Europese Unie op constitutioneel niveau bepalen, het Europese bestuur definiëren met constitutionele regels.
De zo opgevatte regering van de monetaire unie heeft zichzelf gevestigd omdat het de enige oplossing was die de geboorte van de euro en de Europese Centrale Bank. De Europese munt zou de instemming van de lidstaten kunnen hebben, aangezien het geen centralisatie van macht op Europees niveau tot stand bracht.
De Monetaire Unie heeft dus een fundamentele stap gezet in de evolutie van het Europees federaal model. De rol van waarden en hun vertaling in constitutionele regels zullen andere aspecten van het bestuur van de Europese Unie beïnvloeden; het zou een referentiepunt kunnen vormen voor andere staten en voor de toekomstige wereldfederatie, die bij haar ontstaan onvermijdelijk een zwakke centrale regering zal hebben, van federale aard, en nauwelijks een rol zal toekennen aan een prins.
Om de redenen die de definitie van hebben beïnvloed beter te begrijpenEuropese Monetaire Unie er moet worden verwezen naar de manieren waarop de monetaire soevereiniteit is overgedragen van de lidstaten naar het eenmakingsproces. Deze modaliteiten kunnen worden herhaald voor andere aspecten van de eenwording.
lidstaten op het moment van monetaire soevereiniteit opgeven ze wilden zichzelf beschermen tegen mogelijke negatieve effecten. Op monetair gebied was de enige haalbare oplossing om dit doel te bereiken de definitie van één Statuten van de Europese Centrale Bank dat specifiek zijn discretie drastisch beperkte de mogelijkheid beperken om via het instrument van seigneuriage middelen van de burgers van de lidstaten naar de Europese autoriteiten te sluizen.
La Europese Centrale Bank het werd erkend als een onafhankelijke instelling en tegelijkertijd beperkt in zijn activiteit door een strikt federaal statuut. Bij de Europese Commissie de mogelijkheid om in te grijpen in het beheer van de Europese Centrale Bank werd uitgesloten, waardoor het direct of indirect een instrument werd om iemands bestuurscapaciteit te vergroten.
Vandaag is het de vraag of deze oplossing, gesanctioneerd door het Verdrag van Maastricht, geldig blijft.
De federale orde en centralisme: lessen uit de historische evolutie van de Verenigde Staten
Het debat dat vandaag in Europa is geopend over de mogelijkheid van de bepalingen van het Verdrag van Maastricht al dan niet wijzigen vraagtekens bij het alternatief tussen confederatie en federalisme, tussen federale orde en centralisme.
Dit debat heeft zich ook ontwikkeld in de Verenigde Staten, vanaf de achttiende eeuw tot vandaag. Dit precedent kan helpen om de motivaties achter deze verschillende visies op het organiseren van de staat te begrijpen.
In de Verenigde Staten leidde de confrontatie tot een burgeroorlog tussen Noord en Zuid. Het drama van de confrontatie kent zijn gelijke niet in het huidige Europese debat; in die zin geldt de door het Zuiden verdedigde slavernij als de basis van de manier van produceren. Bijgevolg zal de hier ontwikkelde analyse geen rekening houden met de burgeroorlog die de confrontatie tussen aanhangers van de federatie en aanhangers van de confederatie tot de uiterste gevolgen heeft gebracht.
Veelbetekenend is hoe confrontatie lang in het geweten kan blijven wortelen: de aanval op instituties van de Amerikaanse democratie aan het einde van het presidentiële mandaat van D.Trump vond plaats door met de vlag van de zuidelijke confederatie te zwaaien.
De Amerikaanse grondwet, geboren met de onafhankelijkheid aan het eind van de achttiende eeuw, heeft de waarde aangenomen van federale orde referentie die op elk moment en elke plaats kan worden gerepliceerd. Men moet onthouden hoe A Spinelli schreef, tijdens zijn opsluiting in Ventotene, de "Manifest van Ventotene”, programma voor de oprichting van de Europese eenwording op basis van de inhoud van “De federale' die het constituerende debat illustreert dat in de Verenigde Staten wordt gehouden voor de uitwerking van de Amerikaanse grondwet.
Verwijzen naar de lessen van het precedent dat door de Amerikaanse geschiedenis is geschetst, vereist een tijdige historische benadering. Over het algemeen wordt over het hoofd gezien hoe de Amerikaanse grondwet in federale termen tot stand kon komen als gevolg van de internationale orde waarin de Verenigde Staten zijn geboren.
De Verenigde Staten hoefden pas in de XNUMXe eeuw een groot leger op te bouwen, waardoor een beperkte centralisatie lange tijd mogelijk was. De oorspronkelijke grondwet had een federaal karakter in de huidige betekenis van het woord; het is verder gegaan dan de traditionele vormen van decentralisatie. Het was in staat om zich met deze karakters te vestigen, aangezien een verdediging niet nodig was, waardoor het moest worden gefinancierd door de centralisatie te ontwikkelen naar het model van de Europese staten van die tijd.
De onafhankelijkheidsoorlog vereiste niet de organisatie van een groot leger, aangezien deze werd gewonnen dankzij Franse tussenkomst; de eer voor de nederlaag van de Engelsen in de beslissende slag gaat naar Lafayette.
Nadat ze onafhankelijk waren geworden, konden de Verenigde Staten profiteren van hun gegarandeerde isolatie van de Atlantische en Stille Oceaan. Daar Monroe-doctrine het werd beweerd en verdedigd met weinig militaire inzet.
Een graad hoger dan centralisme het zal alleen nodig zijn met de voorzitterschappen van T. Roosevelt en FD Roosevelt, die de bevestiging van de Verenigde Staten als een belangrijke wereldmacht markeren. Het is de internationale rol van de Verenigde Staten die een geleidelijke toename van het centralisme in de twintigste eeuw zal bepalen.
Deze toestand is te vergelijken met de situatie die zich na de Tweede Wereldoorlog in Europa ontwikkelde. Europa hoefde geen Europees leger te organiseren, aangezien de verdediging ervan door de Verenigde Staten werd gegarandeerd. Hierdoor kon Europa het eenwordingsproces ontwikkelen zonder zijn toevlucht te nemen tot centralisatie, met subsidiariteit als fundamentele grondwettelijke regel.
Vandaag wordt het alternatief tussen federalisme en centralisme besproken in de Europese Unie, aangezien de noodzaak om de defensie te versterken naar voren is gekomen met internationale spanningen, in de eerste plaats tussen de Verenigde Staten aan de ene kant en China en Rusland aan de andere kant. Het is de impact van de veranderingen in de internationale orde die de federale organisatie van de Europese Unie in twijfel trekt. De optie die de Europese Unie vandaag moet overwegen, is niet de geldigheid of niet van het Verdrag van Maastricht, maar door zijn internationale positionering, al dan niet gericht op het organiseren van een groot leger. Eventuele wijzigingen aan het Verdrag van Maastricht hangen in de eerste plaats af van deze algemene geopolitieke oriëntatie.
Het huidige debat erkent niet de ware omvang van de beslissingen die moeten worden genomen. Dit maakt het debat ondoorzichtig omdat de kern van het probleem niet wordt aangepakt.
Ook met betrekking tot dit aspect is het precedent van de Amerikaanse ervaring veelbetekenend. Het proces van centralisatie in de Verenigde Staten is voornamelijk tot stand gekomen door de materiële grondwet meer te wijzigen dan de oorspronkelijke formele grondwet; dit maakte het proces minder transparant.
Bij het ontwerpen van de constitutionele orde van de Europese Unie in federale termen is nog steeds verwezen naar de oorspronkelijke grondwet van de Verenigde Staten, waarbij de wijzigingen die hebben plaatsgevonden en vooral de redenen voor deze wijzigingen worden onderschat. Dit is het grote verschil tussen Spinelli, trouw aan de les van de oorspronkelijke grondwet van de Verenigde Staten, en Monnet, altijd alert op de rol die de wijzigingen van de materiële grondwet, van de Europese Unie en van de Verenigde Staten spelen.
Uiteindelijk hebben degenen die minder aandacht hebben besteed aan de materiële grondwet de impact van de internationale orde en de wijzigingen daarvan op de constitutionele orde van de landen met een grotere rol op wereldniveau onderschat.
In dit contrast vinden we de wortels van het probleem van de overgang van de Europese Monetaire Unie naar de Europese Unie van de toekomst. De monetaire unie werd geïmplementeerd volgens een federale grondwet. Degenen die een sterkere Unie plannen, komen in de verleiding om meer centralisatie toe te passen en de logica van het Verdrag van Maastricht los te laten; de Europese Commissie plaatst zich in veel gevallen in het kader van deze oriëntatie.
Geld en financiën als instrumenten van centralisatie
De federale grondwet van de monetaire unie heeft zich niet alleen kunnen bevestigen voor het feit dat Europa afziet van de financiering van een leger op het niveau van de andere continentale staten die leiders zijn op wereldniveau, maar ook voor het afzien van het gebruik van geld en financiën als instrumenten van internationale macht.
De euro kreeg na zijn oprichting snel het belang van de tweede internationale reserve- en betalingsvaluta, waardoor de rol die de Amerikaanse dollar in de naoorlogse periode speelde, werd uitgehold. De Europese Centrale Bank heeft niet gewerkt aan het versterken van de internationale rol van de euro.
Om een hoger percentage in de reserves van de centrale banken en een ruimer gebruik bij internationale handelstransacties te bereiken, zou de euro moeten rekenen op de uitgifte van schuldbewijzen door een Europese schatkist. Deze mogelijkheid werd uitgesloten door de bestaande Europese Verdragen.
De Europese Commissie ondersteunde de mogelijkheid om uit te geven eurobonds. Deze mogelijkheid is geïmplementeerd om tijdelijke crises het hoofd te bieden, maar er is geen consensus geweest onder de lidstaten van de Europese Unie om centraliserend beleid te financieren.
De bevestiging van de regels van het Verdrag van Maastricht impliceert een beperkte rol van de euro op internationaal niveau en een al even beperkte rol van een eventuele Europese schatkist.
De beperkte rol van de euro houdt in dat de Europese Schatkist, als die wordt opgericht, niet het vermogen kan evenaren om schuldbewijzen uit te geven op een niveau dat kenmerkend is voor het Amerikaanse rechtssysteem,
De Verenigde Staten waren in staat de uitgifte van schatkistpapier op te voeren, aangezien deze grotendeels werden geplaatst in landen die de dollar als reserve- en betalingsvaluta gebruikten. De dollarposities werden door deze landen geïnvesteerd in de Amerikaanse staatsschuld om compensatie te ontvangen zonder de liquiditeit van hun activa op te geven.
De voorspelling dat er geen alternatief was voor het gebruik van de dollar als internationale reserve- en betalingsvaluta, voedde de overtuiging van de Verenigde Staten dat de aankoop van hun staatsschuldpapier door de internationale gemeenschap niet zou afnemen of zelfs negatieve waarden zou aannemen.
De supermacht van de Europese Unie tegen "Vriendelijke kracht"
Vandaag deEuropese Unie het huidige Amerikaanse model kan nastreven, zichzelf kan herpositioneren als een internationale macht, een machtsleger organiseren dat gelijk is aan de legers van landen met een continentale omvang, het Verdrag van Maastricht radicaal wijzigen en een hoog niveau van centralisatie ontwikkelen.
Dit is niet het enige alternatief voor de Europese Unie. Een alternatief model kan gebaseerd zijn op de zoektocht naar een rol van "Vriendelijke kracht” zoals getheoretiseerd door Tommaso Padoa Schioppa, bescherm de geest van Maastricht, versterk het federale model op basis van het subsidiariteitsbeginsel, versterk de Atlantische alliantie.
Om in overeenstemming te zijn met dit tweede alternatief zou het Europese leger zich kunnen organiseren volgens het model dat in de negentiende eeuw door de Verenigde Staten is aangenomen, een dualistisch model dat bestaat uit een klein Europees leger en het in stand houden van een nationale garde door de lidstaten van de Europese Unie.
deEuropese Unie, als alternatief voor het gebruik van de euro als instrument van internationale macht, kan bijdragen aan de bevestiging van i Speciale teken rechten als reserve- en internationale betalingsvaluta.
Het Verdrag van Maastricht heeft een evolutionair proces op gang gebracht, dat zich geleidelijk kan uitbreiden van de Europese Unie naar andere landen van de internationale gemeenschap. Het zou een historische vergissing zijn Maastricht af te zweren en de Europese Unie om te vormen tot een supermacht, met steeds meer centralisme.
Blijf op de hoogte, schrijf je in voor de PRP Channel-nieuwsbrief