(door Giancarlo De Leo) De introductie van nieuwe digitale technologieën in de gezondheidszorg is een van de belangrijkste doelstellingen van Italiaanse en Europese instellingen. Het is duidelijk dat de kosten van traditionele gezondheidszorg voorbestemd zijn om onhoudbaar te worden en daarom is het een absolute prioriteit geworden om maatregelen te nemen die de uitgaven kunnen beperken zonder het niveau van de hulp in gevaar te brengen.
Chronische ziekten die steeds vaker voorkomen en een steeds ouder wordende bevolking vereisen een baanbrekende transformatie met de overgang van een geneesmiddel op basis van diagnose en behandelingen naar 4P-geneeskunde (Predictive, Preventive, Personalised and Participatory). De groeiende verspreiding van informatie- en communicatietechnologie (ICT) in het nationale gezondheidssysteem (elektronisch gezondheidsdossier, elektronisch medisch dossier, telegeneeskunde, systemen voor klinische besluitvorming, 3D-printen, kunstmatige intelligentie, robotchirurgie, biomedische apps, augmented reality, etc.) vereist het overwinnen van niet alleen structurele maar vooral culturele obstakels.
Bovendien is een adequate opleiding en voortdurende bijwerking van gezondheidswerkers noodzakelijk, evenals de actieve betrokkenheid van burgers, patiënten en zorgverleners bij klinische beslissingen die alleen kunnen worden genomen dankzij het verstrekken van duidelijke en betrouwbare informatie.
Van bijzonder belang is de expertise van de informatiedeskundigen die essentieel is en niet kan worden vervangen. Bij het organiseren van wetenschappelijke kennis zijn steeds meer experts nodig op het gebied van content- en kwaliteitsmanagement, ook om gezondheidssites te produceren gericht op professionals, patiënten en burgers. Dit zijn transversale vaardigheden zoals die van computerwetenschappers voor het technische gedeelte. Er is geen sector waar het aanleveren van documentatie niet nodig is, wij denken aan het medisch dossier dat gekoppeld moet worden aan de meest up-to-date informatie voor de professional, zoals nu al het geval is bij klinische beslissingsondersteunende systemen.
Dezelfde patiënt, in het deel dat hem toebehoort (dagboek), binnen het elektronisch patiëntendossier, zou ook informatie van kwaliteitsportalen moeten ontvangen om hun ziekten en problemen beter te beheersen. Juist bij de integratie tussen IT- en documentatietools staat de toekomst van de geneeskunde op het spel.
Tijdens de meest veeleisende maanden van COVID-19 heeft de behoefte geleid tot de herontdekking van slim werken in Italië (wat voorziet in het ontbreken van ruimtebeperkingen) en is er grote hulp gekomen van Telemedicine, die onder meer heeft ondersteund chronische patiënten, om technische en bureaucratische bijeenkomsten te versnellen en levens te redden.
COVID-19 heeft de urgentie gesteld om snel het nationale gezondheidsstelsel te innoveren en de technologische hervormingen uit te voeren waarover het al jaren discussieert (Zie document "Initiatieven voor de herlancering" Italië 2020-2022 ", genaamd" Colao Plan ", kaarten nr. 73" Nationaal digitaal gezondheidsplan "en nr. 74" Nationaal gezondheidsmonitoring).
Het "Colao-plan" voor de gezondheidszorg richt zich met name op de tekortkomingen van het digitale gezondheidsstelsel op nationaal niveau, dat te vaak achterhaald is gebleken en de burgers geen snelle en efficiënte antwoorden kan geven. De uitdaging voor de komende maanden is dan ook om alle spelers in het zorgsysteem te kunnen verbinden, de sector te digitaliseren en welzijnsdiensten te implementeren.
De noodsituatie COVID-19 benadrukt de noodzaak van de toepassing van telegeneeskunde (een methode voor het verlenen van gezondheidszorg door het gebruik van innovatieve technologieën die de doktersdienst rechtstreeks bij de patiënt thuis brengt, zonder het kantoor te verlaten en zonder dat de patiënt zelf gedwongen wordt te verhuizen), niet alleen voor COVID, maar vooral om de toegang tot behandeling voor alle andere patiënten te waarborgen.
Het gebruik van telegeneeskunde, dat een nieuwe en zeer belangrijke grens vertegenwoordigt, aangezien het een reeks organisatorische en technologische processen impliceert die het mogelijk maken de barrières van afstand, tijd en kosten voor toegang tot zorg weg te nemen, heeft al regelmatig en al geruime tijd een manier geboden om zelfs op afstand dicht bij de patiënt te zijn en, met de mogelijkheid om de van huis uit verzonden gegevens op afstand te bekijken, werd de patiënt en zijn familie betrokken bij het delen van praktijken die besparingen op reizen en lange wachttijden mogelijk maakten.
Na de afsluiting werden de follow-upbezoeken en de geplande controles geleidelijk hervat om de beheersing en beheersing van de epidemiologische noodsituatie door COVID-19 te vergemakkelijken.
In werkelijkheid gebruiken de meeste beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg nog steeds technologieën in een vorm die niet wordt erkend door zorginstellingen en die ook geen rechtsgeldige traceerbaarheid hebben.
Opgemerkt moet worden dat het gebruik van technologische hulpmiddelen voor de verwerking van gezondheidsinformatie of het online delen van gegevens en / of gezondheidsinformatie op zichzelf geen telegeneeskundedienst is, zoals e-mail, sociale netwerken en forums. Bovendien moet telegeneeskunde onderworpen zijn aan een accreditatiesysteem dat patiënten, operators en de betaler garandeert.
Kortom, digitalisering en virtualisatie van de zorg zou de enige mogelijke oplossing voor het probleem kunnen zijn. De overgang van het huidige en dure systeem dat het ziekenhuis centraal stelt, naar een model van hulp die over het hele grondgebied wordt verspreid en waarbij de patiënt centraal staat, moet zoveel mogelijk worden aangemoedigd met hulp die dematerialiseert en digitaal wordt. Daarom is het belangrijk dat vanuit deze buitengewone situatie het nationale gezondheidssysteem steeds meer gekwalificeerd en gewend raakt aan telegeneeskunde, het regelgevingskader analyseert dat een update van de nationale richtlijnen nodig heeft, de voordelen identificeert en aandacht schenkt aan de training en actualisering van digitale vaardigheden van personeel dat in de gezondheidszorg werkt, waarbij belang wordt gehecht aan gegevensbescherming en -beveiliging. Technologie moet zorgprofessionals en patiënten ondersteunen. Alleen op deze manier kan een sprong voorwaarts worden gemaakt waar de Italiaanse gezondheidszorg al jaren op wacht.
Giancarlo De Leo - Consultant in medisch-wetenschappelijke publicaties en digitale gezondheidszorg, partner en secretaris van de Digital Health Observatory van de Italian Digital Revolution Association (AIDR)