Op 11 september 2001, een datum die de geschiedenis van het Westen veranderde, voerden 4 vliegtuigen een sensationele terroristische aanslag uit op het grondgebied van de Verenigde Staten, deze keer werd de natuurlijke verdediging gevormd door de immense uitgestrektheid van het water van de Atlantische Oceaan niet verdedigd wat werd beschouwd als een wereldmacht.
Hieronder bieden we de getuigenis van een Italiaan, die vroeg om anoniem te blijven, die die dag in de VS was voor zaken.
Die ochtend moest ik naar het Pentagon om hooggeplaatste documenten op te halen, het was een dienst waarbij alle medewerkers van hetItaliaanse ambassade in Washington. Ik herinner het me als de dag van gisteren, mijn naam gegraveerd op het metalen bord van het secretariaat voor de dienst bij het Pentagon. Ik werkte op dat moment in een gebied van de Addità waar het niet was toegestaan om televisies, radio's en andere op elektriciteit aangesloten apparaten te introduceren. Ik was in een gedempte wereld los van het echte leven. Om 10 uur 's ochtends verlaat ik mijn kluis om externe dienst te doen. Met grote ogen zag ik de gezichten van collega's. De baas vertelde me: "maar waar ga je heen?". Bij het Pentagon antwoordde ik. Hij nodigde me uit op zijn kantoor: hij kijkt tv. Ik besefte het nog steeds niet, "baas maar wat is een actiefilm? Hé wakker worden, antwoordde hij, "Ze vielen de Twin Towers aan en er is zojuist een vliegtuig neergestort bij het Pentagon". Bevroor mijn bloed als ik een paar minuten eerder was vertrokken om naar het Pentagon te gaan?
De minuten die volgden waren verschrikkelijk. De Amerikaanse regering dwong een totale "black-out" af in het hele land. Vast, mobiel en internet werkten niet. Heel Amerika was afgesneden van de rest van de wereld. De volgende dag werd de communicatie hervat en kregen we telefoontjes van onze familieleden uit Italië, die erg bezorgd waren over wat er was gebeurd en vooral omdat ze onze toestand niet konden vaststellen.
De volgende dagen zijn we voor werk verschillende keren naar New York geweest. De situatie was surrealistisch. Overal marmerstof en puin, de straten schitterden omdat ze werden ingenomen door kleine glasscherven van de Twin Towers. Ik geef toe dat de geur in de straten van de Big Apple helemaal niet prettig was. De geur van branden was niet wat ik kende, het was anders, fluisterden de Amerikaanse brandweerlieden tegen me: "hier blijft alles branden, zelfs menselijke lichamen'.
Een jaar nadat we naar New York waren gegaan om Italië te vertegenwoordigen bij de herdenkingen, ontmoette ik de helden van die vervloekte dag, de brandweerlieden. Een van hen bedankte ons land voor de nabijheid en gaf me een cd-rom met niet-gepubliceerde beelden, genomen tijdens de zoektochten tussen het puin van de Twin Towers. Ik vertel liever niet de details...!!!
Sinds die dag is alles veranderd.
11 INSTELLING 2001
Op de ochtend van 11 september 2001 gingen negentien kapers (vijftien Saoedi's, twee Arabieren, een Egyptenaar en een Libanees) aan boord van vier vliegtuigen, twee United Airlines en twee American Airlines, die transcontinentale vluchten binnen de Verenigde Staten uitvoerden. Met scherpe wapens vielen ze de cockpitbemanning en passagiers aan en namen ze bezit van de cockpits.
Sommige kapers waren gediplomeerde verkeersvliegers en hadden speciale trainingen gevolgd voor de gekaapte vliegtuigtypes (Boeing 757 en Boeing 767). Later werd ontdekt dat de vlieginstructeurs aan de FBI rapporteerden dat de Arabische studenten alleen geïnteresseerd waren in de startfasen van het vliegtuig.. Niemand ging dieper in op deze kostbare indicatie. De piloten van de kaper namen het vliegtuig over en schakelden de i uit transponder (radiobakens) waarmee luchtverkeersleiders vliegtuigen konden lokaliseren. De omgeleide vluchten werden zo in wezen onvindbaar.
De vluchtleiders merkten het verdwijnen van de vliegtuigen van de radars op en gingen aanvankelijk uit van een storing van de transponder of een ongeluk. Vervolgens probeerden ze contact op te nemen met de vliegtuigen, maar tevergeefs waren er enkele passagiers die met de telefoons aan boord de luchtvaartmaatschappijen en hun familieleden waarschuwden dat ze waren gekaapt.
Destijds was het normale verloop van een kaping dat de kapers grieven hadden en de passagiers als gijzelaars wilden gebruiken, dus de standaardprocedure was om ze een plezier te doen, ze aan land te brengen en te onderhandelen over de vrijlating van de passagiers. Vóór 11/9 had geen enkele kaping ooit een passagiersvliegtuig met passagiers en brandstof gebruikt als een vliegende autobom om op een doelwit voor een zelfmoordmissie te worden neergestort. Aanvankelijk was er daarom geen bijzondere urgentie om jagers te lanceren om verloren vliegtuigen te onderscheppen. En de jagers zouden volgens de regels van die tijd de gekaapte vliegtuigen nog gewoon op afstand hebben gevolgd. Er was geen voorafgaande toestemming om een binnenlands burgervliegtuig neer te schieten. bij 8:46 het bevel werd gegeven om twee F-15-jagers te lanceren vanaf Otis Air Force Base, die opstegen om 8:53.
Dit leidde tot het militaire alarm, maar jarenlang, met het wegebben van de spanningen van de Koude Oorlog, werd het patrouilleren in het Amerikaanse thuisgebied toevertrouwd aan minder dan twintig jagers, die in dit geval bovendien niet wisten waar ze heen moesten omdat de gekaapte vliegtuigen niet herkenbaar op radar. Zelfs als ze de gekaapte vliegtuigen zouden vinden, zouden ze ze niet mogen neerschieten.
Alle 9:37, het derde gekaapte vliegtuig, vlucht AA77, een Boeing 757 van American Airlines, stortte neer in het Pentagon, Arlington (nabij Washington, op minder dan vier kilometer van het Witte Huis), gadegeslagen door ten minste 55 getuigen die zich op de snelweg naast het gebouw bevonden en in zijn omgeving. Het vliegtuig drong het gebouw binnen, net als in de Twin Towers. Door de inslag ontstond er brand en stortte een deel van het Pentagon in.
In New York, op 9:59 het vuur van de zuidelijke toren overweldigde de structuur: de hitte smolt het staal niet, maar verhitte het zo erg dat het zijn vermogen verloor om de belasting van de vloeren boven het inslaggebied in brand te dragen. De wolkenkrabber stortte live op tv in, waarbij iedereen die nog binnen was om het leven kwam en langzaam werd geëvacueerd. Op dat moment was het duidelijk dat de tol van de aanslagen catastrofaal zou zijn.
Alle 10:03, het vierde gekaapte vliegtuig, vlucht UA93, een Boeing 757 van United Airlines, stortte bijna verticaal neer in een veld in Pennsylvania nabij Shanksville. Onderzoek van de artefacten en radio- en telefoonopnamen wees later uit dat de passagiers hadden geprobeerd de kapers die in de cockpit waren gebarricadeerd te overmeesteren en dat de kapers ervoor hadden gekozen het vliegtuig te laten crashen in plaats van zich over te geven.
Alle 10:28 ook de tweede toren van het World Trade Center stortte in. De instortingen en branden troffen ook zes andere gebouwen in het complex: het Marriott Hotel, een wolkenkrabber met 22 verdiepingen; de World Trade Centers 4 en 5, twee gebouwen van negen verdiepingen; World Trade Center 6, een gebouw van acht verdiepingen; 7 World Trade Center, een wolkenkrabber van 47 verdiepingen; en de orthodoxe kerk van St. Nicolaas. Andere omliggende gebouwen werden beschadigd door het instorten van de Twin Towers.
World Trade Center 7 werd ontruimd en in brand gestoken omdat er geen water meer was om de branden te blussen: de primaire leidingen waren doorgesneden door het instorten van de Twin Towers. De brandweerlieden realiseerden zich dat het gebouw onveilig was en creëerden een veiligheidsperimeter rond het gebouw, dat instortte 17:20.
Bij de aanslagen kwamen in totaal zo'n 3000 mensen om het leven. Bij het instorten van de Twin Towers kwamen 343 brandweerlieden om het leven. 265 mensen waren aan boord van de gekaapte vliegtuigen. 125 inzittenden van het Pentagon kwamen om door de inslag van het gekaapte vliegtuig.
De aanslagen werden toegeschreven aan de organisatie al-Qaeda door Osama bin Laden, al bekend om andere aanvallen op Amerikaanse militaire en civiele installaties. Bin Laden ontkende aanvankelijk zijn betrokkenheid, maar claimde dit later herhaaldelijk, waarbij hij zelfs video's van zichzelf en de kapers vrijgaf. Verschillende van zijn medewerkers, waaronder Ayman al-Zawahiri en Khalid Sheikh Mohammed, hebben ook de verantwoordelijkheid voor de aanslagen opgeëist.
Osama Bin Laden groeide op in een rijke Saoedische familie en vocht met de Afghaanse moedjahedien die in 1989 het Rode Leger op de vlucht wist te jagen. In februari 1998 ondertekende hij het manifest "tegen Joden en kruisvaarders" met de Egyptische Islamitische Jihad van Ayman Al- Zawahiri " waaruit Al Qaeda is geboren, en de bescherming die hem wordt gegarandeerd door de Taliban van Mullah Ornar, stelt hem in staat een verwoestende aanval op de Verenigde Staten te bedenken, te plannen en uit te voeren. De bedoeling van Bin Laden, schrijft Molinari op Corriere della Sera het is om de "Grote Satan" te laten bloeden om hem te dwingen het Midden-Oosten te verlaten, zijn bondgenoten te veroordelen om te verslaan en Al Qaeda om te vormen tot de gids van de hele islam.